Σε μια ημερομηνία που το σχέδιο ήταν να περάσει χωρίς να ακουμπήσει, κάτι συνέβη και ανατράπηκαν όλα. Η σαρωτική σας ανταπόκριση στο κάλεσμα
Μερικοί μου ευχηθήκατε να περάσω τέλεια σήμερα (=Πέμπτη), και γέλασα λίγο. Συμπαθάτε με, ελπίζω να καταλάβατε πως η αντίδρασή μου δεν είχε να κάνει με τη γλυκιά σας παρότρυνση, αλλά με τις επικρατούσες συνθήκες.
Οι περισσότεροι μου ευχηθήκατε ό,τι επιθυμώ. Now, that's more like it. Για όσους από εσάς το εννοείτε πραγματικά, σας έχω μερικά tips : ιδού, μερικές επιθυμίες μου στις οποίες θα μπορούσατε να συνεισφέρετε με το να τις επιθυμήσετε όσο κι εγώ, αλλά και όχι μόνο (αν νομίζατε πως θα τη γλιτώνατε με σκέτες ευχές δίχως δωράκι!).
Ας προχωρήσουμε λοιπόν ευθύς αμέσως στην wishlist για το επόμενο έτος, ξεκινώντας από πολύ, μα πάρα πολύ σύντομα!
6) Εύχομαι να στείλετε όλη τη θετική σας σκέψη στη συμπαθέστατη γειτονική μου ομάδα, που σήμερα επιδιώκει να ολοκληρώσει αυτό που στην ιντερνετόσφαιρα χαρακτηρίζεται ως #fairytale
Σε λίγες ώρες θα είμαι όχι στο γήπεδο, αλλά στην πόλη που θα σταματήσει να αναπνέει για να αφοσιωθεί, και ίσως να πανηγυρίσει, την κατάκτηση του champions league. Θα υποστηρίξω την ομάδα που άρχισα να υποστηρίζω ως αμούστακο, άμαθο μαθητούδι επειδή φορούσε κιτρινόμαυρα και δεν είχε τον Ντελ Πιέρο, και από τότε δε σταμάτησα. Γιατί κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να αναγεννηθεί από ομάδα που κινδύνευε με υποβιβασμό για λόγους έλλειψης ρευστότητας και αμπαλοσύνης, σε πρωταθλήτρια Γερμανίας και φιναλίστ πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Μια πόλη που ζει για την ομάδα της (και δεν είναι η μόνη), που πριν από λίγα χρόνια ήταν στο χείλος του γκρεμού, ξαναχτίστηκε (με τη βοήθεια δανείου από τη Μπάγερν Μονάχου, να τα λέμε αυτά), επένδυσε σε ακαδημίες, έναν "τρελό" προπονητή, και στην αγάπη του κόσμου της (ο τρόπος να βρεις εισιτήριο για αγώνα είναι να δολοφονήσεις μέλος της ομάδας με τον οποίο μοιάζεις κάπως, να του κλέψεις το διαρκείας και να ελπίζεις για το καλύτερο). Κατάφερε να αγοράσει πίσω το στάδιο της, να αναρριχηθεί, να μαζέψει κι άλλους, φτηνούς ποδοσφαιριστές και να τους αναδείξει σε "μήλα της Έριδος" σε όλη την Ευρώπη. Κατάφερε να είναι ικανή να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο στον κόσμο παίζοντας πάρα πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο, να κατακτήσει πρωταθλήματα και να φτάσει στον τελικό της Ευρώπης.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα κομβικό σημείο, όπου η ροή της ιστορίας αλλάζει ήδη. Τα εγχώρια σκήπτρα έχουν ήδη αλλάξει χέρια, η Μπάγερν οικονομικά δεν παίζεται, ενώ έχει χρυσοπληρώσει ό,τι κινείται από παίκτες. Από την άλλη, ποδοσφαιριστές της Ντόρτμουντ έχουν ζητήσει μετεγγραφή για να δοκιμάσουν την τύχη τους σε πρωταθλήματα και ομάδες που θεωρούσαν ανώτερα, με τελευταίο περιστατικό αυτό του Mario Götze, ποδοσφαιριστή των ακαδημιών που ζήτησε να του επιτραπεί η μετεγγραφή στη Μπάγερν Μονάχου.
Τώρα είναι λοιπόν η ευκαιρία, σε μια ευθεία αναμέτρηση, να αποδείξουμε αυτό που μπορούμε. Να νικήσουμε εντός του γηπέδου μια ομάδα οικονομικά, ίσως και ατομικά ποδοσφαιρικά, ανώτερη. Να αναδειχθούμε οι καλύτεροι στην Ευρώπη ενώ οι πρώην μας, που έφυγαν από εμάς προς αναζήτηση κορυφαίων διακρίσεων, μας παρακολουθούν ανήμποροι. Και να χαρίσουμε αυτή τη διάκριση σε αυτούς που μας έμειναν πιστούς στα πάνω και τα κάτω μας.
Unbezahlbar : Echte Liebe. Δίχως μετάφραση.
Kαι, αν τυχόν τα καταφέρουμε, ψάξτε με στα πανηγύρια στην πλατεία.
Μμμμ...Παραμύθι
5) Eύχομαι να ενθουσιαστείτε όσο κι εγώ με την επανεκκίνηση της καλύτερης κωμικής σειράς που είχα τη χαρά να γνωρίσω. Και, ως μπόνους, να με μάθετε τι είναι το netflix. #rebirth
Φαίνεται πως το έχει η μοίρα : όταν φτιάχνεις μια αξιόλογη σειρά το επίπεδο της οποίας δεν πέφτει μετά από λίγο καιρό, ακυρώνεσαι (Twin Peaks, Bored to Death, Futurama).
Αφού λοιπόν φας το άκυρό σου, τι άλλο σου μένει? Βλέπεις ξανά και ξανά όσα πέρασαν οι πρωταγωνιστές (κι εσύ μαζί), αναπολείς πως ένιωσες όταν τα είδες για πρώτη φορά και καταριέσαι το λαδέμπορα που σου στέρησε καινούριες στιγμές.
Κατά καιρούς, κυκλοφορεί μια φήμη οτι θα γίνει πάλι κάτι μεταξύ σας. Μια αρπαχτή ταινία, μια προσπάθεια για μια καινούρια σεζόν, μια φωτογραφία που αποκαλύπτει οτι τους λείπει το κοινό όσο λείπει και σε σένα η σειρά. Αλλά συνήθως ο θησαυρός είναι άνθραξ, και αν τα καταφέρεις, το ξεπερνάς εγκαίρως και προχωράς σε νέες αγαπημένες. Σειρές, ταινίες και ατάκες.
Σπάνια όμως, υπάρχει κάτι αληθινό μεταξύ σας. Και κανείς δε μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Τότε, η επανασύνδεση δεν είναι απλώς "possible, it is essential". Και πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν μπορεί όντως τα πράγματα να είναι όπως παλιά. Αν το χιούμορ και ο φρενήρης ρυθμός μπορούν να συντηρηθούν. Αν οι καινούριες catchphrases θα είναι το ίδιο, ίσως και περισσότερο πετυχημένες. Αν τα μοναδικά character traits που αγάπησες θα επανέλθουν, θα εξελιχθούν, θα έχουν αντικατασταθεί από καινούρια που δε μπορείς καν να συλλάβεις.
Ή θα είναι απλώς ξαναζεσταμένο φαγητό, μια ατυχής αρπαχτή, άβολη για όλους?
Στις 26 του μήνα αναγεννιέται το Arrested Development. Ο τίτλος αναφέρεται σε κάτι που προσπαθώ με νύχια και με δόντια να πετύχω εδώ και χρόνια, αλλά οι Γερμανοί δε με αφήνουν εδώ και λίγο καιρό.
Προλαβαίνετε να δείτε μονοκοπανιά τις τρεις σεζόν, κι έτσι να φτάσετε στο ίδιο σημείο προσμονής που βρίσκω τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή.
4) Εύχομαι, μιας που πιάσαμε το θέμα, να μου παρέχετε με οποιοδήποτε τρόπο το καταφέρετε, πρόσβαση στις πολυαγαπημένες μου σειρές και ταινίες #substitute_for_human_interaction
Αφού καταβρόχθισα τις πρώτες 2,5 σεζόν του The Wire μέσα σε λίγες μέρες, έμεινα με σταυρωμένα τα χέρια. Το downloading είναι verboten για πολλούς λόγους, τα στικάκια όμως υπάρχουν. Μη με αναγκάζετε να ζήσω πραγματικά για να έχω υλικό για το blog! Εντάξει, το έκανα μερικούς μήνες, πλάκα είχε, αλλά τώρα φτάνει.
Ζητώ λοιπόν να μου χαρίσετε τα μέσα για να μάθω πως ο Ted Mosby γνώρισε την καλή του, αν ο Sheldon Cooper το έκανε με γυναίκα, αν η Leslie Knope γνώρισε τον ονειρεμένο της άντρα "with the brains of George Clooney and the body of Joe Biden".
Μέχρι και το φινάλε του The Office θα έβλεπα.
"I wish there was a way to know you're in the good old days before you've actually left them."
3) Εύχομαι να είχα ήδη στα χέρια μου την καινούρια δουλειά των cat empire. #everlasting_love
Όταν έχεις συνδέσει έρωτες, πόνους, διασκεδάσεις, ταξίδια, συναυλίες με μια μπάντα, τότε σου κακοφαίνεται να πρέπει να περιμένεις με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι να δεις τι καινούριο έχουν να σου προσφέρουν.
Για μένα, η αναμονή αυτή συνδέεται με αναμνήσεις. Να περιμένω στο ίντερνετ καφέ (πάλι λόγω ανεπαρκούς στικακίου), ως ένας από τους 100 τυχερούς ανα τον κόσμο, να παρακολουθήσω την live παρουσίαση του καινούριου τους δίσκου και να μαγεύομαι από την πρώτη στιγμή με το Only Light. Να τρέχω από πόλη σε πόλη και από συνέντευξη σε συνέντευξη στη Γερμανία για να εκπληρώσω το όνειρό μου να τους δω ζωντανά, και να τα καταφέρνω with seconds to spare. Να αντικρίζω με λαχτάρα το πακέτο με τα 2 μπλουζάκια (ένα για μένα, ένα για δώρο) που ταξίδεψε από την Αυστραλία στα Τρίκαλα με την υπογραφή των μελών της μπάντας στο ευχαριστήριο συνοδευτικό σημείωμα (είπαμε, μέχρι πρότινος έβλεπα μόνο σειρές, I didn't really have much going on in my life).
Ναι, είμαστε γάτες που παίζουν μουσικά όργανα και ντυνόμαστε έθνικ. Δεν τρέχει και τίποτα.
Προς το παρόν περιμένω τον τυπά από την Deutsche Telekom να μου συνδέσει επαρκές ίντερνετ. Κάθε πρόπερσι και καλύτερα.
2) Εύχομαι να συμμεριστούμε όλοι μαζί αυτό που συμβαίνει όταν τραγουδάει ο Χορν #awe #respect
Ίσως σε αυτό το σημείο να έγραφα για τους Beirut, αλλά ο Στέφανος μου το απαγόρευσε.
Αλλά ο Χορν δεν είναι απλώς μια εναλλακτική. Ο Χορν όχι μόνο δεν απαιτεί overanalyzing, σχεδόν το απαγορεύει.
Εύχομαι όταν ακούτε κάτι σαν αυτό, να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Να μας λέει κάτι. Να μας θυμίζει πως αισθανθήκαμε για πρωην, νυν και επόμενες. Πριν να είναι πολύ αργά, για όλους μας. Στα 50 μας θα ξέρουμε όλοι, τώρα είναι το θέμα.
Για τι τραγουδάει αυτός ο άνθρωπος? Γιατί τα συγκεκριμένα λόγια και η συγκεκριμένη φωνή έχουν κάποια διαφορά? Που πάει το μυαλό μας όταν το ακούμε? Γιατί είναι παρελθόν και όχι παρόν?
Αυτές είναι οι ερωτήσεις στις οποίες διακριτικά αποφεύγω να απαντήσω.
1) Εύχομαι ένα μελοδραματικό φινάλε #melia_kai_soropia
Ε νταξ, δε φταίω εγώ όμως.
Εσείς λυσσάξατε.
Μηνύματα...μηνύματα! Να φάνε και οι κότες και τα κοπάδια που πλέον είναι wurst.
Τηλέφωνα! Με υπέροχη αλληλοδιαδοχή. Από το πρώτο στις 00.00, μέχρι το τελευταίο. Να κλείνει ο ένας, να παίρνει ο άλλος, σα να ήσασταν συνεννοημένοι. Το κλείσατε? Ωραία, τώρα παίρνω εγώ.
Όπως παραδοσιακά κάθε χρόνο, ως σιχαμένοι που είστε, προσπαθήσατε να με συγκινήσατε, αλλά φέτος παραέγινε το κακό. Επικοινωνήσατε από κάθε μεριά της γης τούτης που πατούμε για να μου ευχηθήτε, να κάνετε αναφορές στο παρελθόν, στο μέλλον. Ψοφούσατε για κουβέντα! Να μάθετε τι κάνω, να μου πείτε τι κάνετε, να επιβεβαιώσουμε και οι δύο πόσο θέλουμε να βρεθούμε από κοντά, είτε αυτό είναι πρακτικά εφικτό είτε όχι.
Εντάξει, λοιπόν! Τα καταφέρατε. Με φορτίσατε τόσο ώστε να γράψω τις παρακάτω σαχλαμάρες.
Το καλύτερο που θα μπορούσατε να μου χαρίσετε είναι η υπενθύμιση οτι, στην περίπτωση μας, μάτια που δεν βλέπονται όχι μόνο δε λησμονιούνται, αλλά συνειδητοποιούμε ίσως και ακόμα περισσότερο το πόσο τα εκτιμούμε, πόσο τα θέλουμε, πόσο ωραία περάσαμε μαζί, πόσο ωραία σχεδιάζουμε να περάσουμε μαζί. Αλλά μαζί.
Δεν ξέρω αν είμαι από επιλογή εδώ ή όχι. Ξέρω όμως πως θα διαφωνήσω με τον vassilikos για πρώτη φορά μετά από καιρό, όταν έλεγε "I don't wish you were here, I just wish I were there". Εδώ είναι μια χαρά. Σχεδόν παντού είναι μια χαρά, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ δουλεύεις και κουράζεσαι, όταν έχεις την ιδιαίτερη παρέα που μπορεί να σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα και να χαμογελάς σα χαζός, είτε υπάρχει κάμερα κοντά είτε όχι.
Ρωτήστε με λοιπόν ξανά του χρόνου. Η και νωρίτερα.
(Σημείωση : το ποστ αυτό γράφτηκε σχεδόν εξ'ολοκλήρου το βράδυ των γενεθλίων μου, σπίτι, με μουσική και ουίσκι. Οπότε σας ευχαριστώ πολύ για την ευχή να περάσω καλά σήμερα. Όσοι με ξέρετε καλά, γνωρίζετε πόσο το απήλαυσα.)
