Πολλά υποσχόμενη ταινία είναι το Avatar του James Cameron.
Aν έχετε ακούσει κριτική (πιθανώς να σας τις έχω μεταφέρει εγώ), οι σχετικοί λένε πως θα είναι ο,τι καλύτερο έχουμε δει ποτέ, οτι δε θα πιστεύουμε τα μάτια μας, οτι θα αλλάξει ο ρους του σινεμά.
Οπότε, όταν προβληθεί το Δεκέμβριο και είναι τρελή βαλούτα, βάλτε την στη συγκεκριμένη λίστα στο #6.
Στη λίστα λοιπόν, αδέλφια σινεφίλ, που έχετε ήδη δηλώσει οτι θα συμμετάσχετε στο Φεστιβάλ το Νοέμβριο και ήδη σκέφτεστε τι θα βάλετε!
(Προειδοποίηση : όποιος δεν έχει δει τις ταινίες και διαβάσει τα σχόλια θα χαλαστεί, αλλά δε χάνει και τίποτα άλλωστε, αυτό είναι το νόημα του post)
5) The Dreamers (2003)
- Από πού κι ως πού, υψηλές προσδοκίες? : Αναφέρεται στα γεγονότα του Μάη του '68 στο Παρίσι, ακολουθώντας μια παρέα νέων που φαντάζομαι πως θέλει να μας πει ήταν σχετικά αντιπροσωπευτικό δείγμα των νέων που συμμετείχαν στα επεισόδια. Αν δεν ξέρετε τι παίχτηκε τότε, http://en.wikipedia.org/wiki/May_68. Υποτίθεται πως ο τόπος και ο χρόνος ήταν πολύ συναρπαστικός, με ιδέες ελευθερίας και σωματικά υγρά να πετιούνται από δω κι από κει : κοινώς, μια εποχή που θα θέλαμε να ζήσουμε, σκηνοθετημένη από έναν αποδεδειγμένα αξιόλογο κινηματογραφιστή (Μπερτολούτσι).
- Και τελικά...? : Αν υποθέσουμε πως όσα γίνονται στην ταινία δεν είναι υπερβολικά για την εποχή, πρακτικά ακολουθούμε με μια κάμερα μια παρέα που μαλακίζεται. Απουσιάζει ο προβληματισμός και οι καταστάσεις που θα μας τον προκαλούσαν, οι χαρακτήρες είναι κάτι ανάμεσα σε κραυγαλέοι και αδιάφοροι και το φινάλε πάρα πολύ απότομο και τραβηγμένο από τα μαλλιά. Αν η πρόθεσή του Βερνάνδου ήταν απλώς να αναβιώσει εκείνη την εποχή, σόρυ Βερνανδε, αυτό δεν είναι ταινία. Αν πάλι ήθελε να υποστηρίξει πως οι "επαναστάτες" εκείνης της εποχής ήταν απλώς κακομαθημένα ηδονιστικά κωλόπαιδα που ανάμεσα στο σινεμά, το σεξ και τις καταχρήσεις πέρασαν μια βόλτα και από τους δρόμους, τότε όχι μόνο η ταινία είναι κακή, αλλά και η επιλογή του θέματος ατυχέστατη.
- Τι να πήγε στραβά άραγε? : Το'χασε ο Μπερτολούτσι. Αλλά ήταν μόνο 63...
- Τίποτα καλό έχει? : Αρκετές συζητήσεις για κινηματογράφο, με τις σκηνές που συζητούνται να προβάλλονται ταυτόχρονα. Επίσης, την bond girl Eva Green γυμνή, if you're into that sort of thing.
4) Synecdoche, New York (2008)
- Από που κι ως πού, υψηλές προσδοκίες? : ...Being John Malkovich, Adaptation, Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Αυτές ήταν μέχρι στιγμής οι ταινίες που είχε γράψει ο Charlie Kaufman, ρίχνοντας μέσα σε 2 ωρίτσες στο καναβάτσο όλα τα θέματα με τα οποία είχε καταπιαστεί. Και τώρα "Το μυαλό", "Η ιδιοφυία", ο καλύτερος εν ζωή σεναριογράφος και πιθανώς όλων των εποχών, θα καταπιανόταν στο επόμενο εγχείρημά του με το...νόημα της ζωής ως θέμα. Και θα σκηνοθετούσε για πρώτη φορά.
- Και τελικά...? : Προέκυψε μια εξαιρετική ταινία. Τι με πείραξε? Ναι, είμαι χαζός, αλλά περίμενα από ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά της εποχής μας να μου δώσει απάντηση στο ποιό είναι το νόημα της ύπαρξής μας. Το ξέρω οτι δεν παίζει, πόσο μάλλον σε μια ταινία. Αλλά η αυτοπεποίθησή του στο να γράψει πάνω σε αυτό το θέμα μου προκάλεσε προσδοκίες πως στο τέλος θα τα καταφέρει, αλλά τελικά φαίνεται να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να φωνάζει "Παραιτούμαι! Μηδέν εις το πηλίκο"
- Τι να πήγε στραβά άραγε? : Δώστε βάση, πως το βλέπω εγώ : ο Kaufman, όπως και ο ήρωας (συνηθίζει να τα παραλληλίζει, βλ. Adaptation), περιπλανήθηκε σε δύσβατα μονοπάτια, το είδε από παντού, ψάχτηκε όσο περισσότερο μπορούσε (και σε μικρή ηλικία, μάλιστα) και τελικά μας είπε "Aν υπάρχει κάποιο νόημα, εγώ απέτυχα και νομίζω πως όποιος ποτέ καταπιαστεί με το θέμα, θα πεθάνει πριν προλάβει να βγάλει άκρη. Now, die." Nαι, το ξέρω, το ταξίδι μέχρι την τελευταία σκηνή είναι μαγευτικό, η ταινία προσφέρει αμέτρητα σημεία για συζήτηση, κάποια σκηνικά είναι απίστευτα. Αλλά στο ίδιο συμπέρασμα, πολύ πιο αβίαστα βέβαια, φτάνουν ένα σωρό ταινίες, έως και οι ρομαντικές κομεντί starring barely legal καυτά κορίτσια. Ενώ ο Kaufman, έστω και στην τελευταία σκηνή (και πολύ συχνά σε αυτήν), με άφηνε με ανοιχτό το στόμα, βγάζοντας συμπέρασμα σε μια ατάκα, ένα στίχο, μια σκηνή.
- Τίποτα καλό έχει? : Όλη η ταινία είναι υπέροχη, το ξαναλέω. Αν δεν θεοποιείτε τον Kaufman όπως εγώ, παίζει να την αγαπήσετε πάρα μα πάρα πολύ.
3) Τhe Watchmen (2009)
- Από πού κι ως πού, υψηλές προσδοκίες? : Υποτίθεται πως είναι το καλύτερο comic book που έχει γραφτεί ποτέ, από πολλές απόψεις (δεν ξέρω). Επίσης, υποτίθεται πως ο σκηνοθέτης Zack Snyder έκανε άντρες και γυναίκες να εκσπερματώσουν με το 300, επίσης από comic.
- Kαι τελικά...? : Eίναι πολύ μεγάλο για να το πεις ευχάριστη ταινία, αλλά πολύ μέτριο για το έργο "επικών διαστάσεων" που ψιλοπροσπάθησαν να πετύχουν. Πολλές σκηνές τραβάνε πολυυυυ, κάποιες είναι τόσο ανόητες που σε κνουν να γελάς (βλ. ο Dr. Manhattan να αράζει στον Άρη, έχοντας φτιάξει μάλιστα ένα σούπερ ντούπερ γουάου...πράγμα, το οποίο δε φαίνεται να έχει λόγο ύπαρξης. Και μόλις σκάει το γκομενάκι, γυρνάει πίσω. Κρίμα). Η μετάβαση της ιστορίας από τότε που γράφτηκε στο σήμερα είναι λίγο άτσαλη. Γενικώς, δεν έχει καθόλου τσαγανό.
- Τι να πήγε στραβά άραγε? : Ίσως ο Snyder να έπρεπε να καταπιαστεί περισσότερο με την ιστορία σε συνεργασία με τους σεναριογράφους, παρά να φαντασιώνεται ειδικά εφέ και να βάζει στο soundtrack τραγούδια εποχής. ΟΚ, δε λέω, καλή φάση το hallelujah του L. Cohen σε σκηνή σεξ, αλλά άλλο οι σπαρτιάτες και άλλοι οι υπερήρωες που π.χ. κέρδισαν (?) τον πόλεμο του Βιετνάμ.
- Τίποτα καλό έχει? : This guy. Είναι μπλέ, τεράστιος, "τεράστιος", και γιατρός.
"Αν το αποφασίσω, η γκόμενά σου είναι δική μου. Απλώς το αναφέρω."
2) Inglourious Basterds (2009)
- Από πού κι ως πού, υψηλές προσδοκίες? : Quentin Tarantino. 'Nuff said.
- Και τελικά...? : Δεν είναι Ταραντίνο. Δεν υπάρχει δράση, η αηδιαστική/αστεία πρόκληση σωματικής βίας είναι στο ελάχιστο, και οι περίφημοι διάλογοί του μεταφέρονται 60 χρόνια πίσω από την έποχή του, οπού α) δεν ξέρει πως μιλούσαν οι άνθρωποι, β) οι άνθρωποι μιλούσαν πιο βαρετά και κυρίως, μας φαίνεται λιγότερο αστείο. Οι χαρακτήρες είναι τόσοι πολλοί που δεν προλαβαίνουν να αναπτυχθούν παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας, ενώ μερικοί είναι πολύ αντιφατικοί (π.χ. ο Αldo Raine του Brad Pitt δε σου προκαλεί...τίποτα. Είναι στην αρχή σκληρός, μετά ανεπαρκής, μετά αστείος/καραγκιόζης, μετά πάλι σκληρός. Αν στο φανταστικό σύμπαν της ταινίας έχει τόσο μεγάλη φήμη, ο Γκέμπελς θα έκανε πάρτυ με τα στοιχεία που δίνονται στην ταινία). Άλλοι χαρακτήρες δε, όπως αυτός της Σοσανα, φαίνεται πως δημιουργήθηκαν μόνο επειδή ο Ταραντίνο δεν έβρισκε τέλος. Α, τελικά, στο τέλος που βρήκε, μια γκόμενα ουρλιάζει "Εβραική εκδίκηση!" και όλα τα μεγάλα κεφάλια, συμπεριλαμβανομένου του Χίτλερ, σκοτώνονται.
- Τι να πήγε στραβά άραγε...? : Σοβάρεψε ο Ταραντίνο, που συμπέρανε πως όλες του οι ταινίες είναι σχεδόν ίδιες. Όσο απολαυστικές κι αν ήταν, πόσο ακόμα? Και το γύρισε, με τα αποτελέσματα που έγραψα. Α, κι επίσης, 1000 σόρυ κιόλας, αλλά αν δεν ήταν Ταραντίνο, ποιός δε θα σκεφτόταν οτι αυτή η ταινία φτιάχτηκε για να κολακέψει τα εβραικά αφεντικά του?
- Τίποτα καλό έχει? : Kάποιες αστείες σκηνές, ωραίες λήψεις, ενδιαφέροντες διαλόγους, ευφάνταστα set-pieces. Για τον Κουέντιν, η βάση.
1) A.I. : Artificial Intelligence (2001)
- Από πού κι ως πού, υψηλές προσδοκίες? : Το φουτουριστικό όραμα του καλύτερου σκηνοθέτη όλων των εποχών, Stanley Kubrick. Δεν πρόλαβε να το γυρίσει γιατί πέθανε, 666 μέρες πριν τη νέα χιλιετία! (useless trivia of the day).
- Και τελικά...? : Αν ψάξετε αρκετά, ίσως διακρίνετε ποιά κομμάτια είναι του Κιούμπρικ, και ποιά είναι συνεισφορά του Steven "Jurassic Park" Spielberg. Έχει τις στιγμές του, αλλά φαντάζομαι πως είναι τα κομμάτια στα οποία δεν έβαλε χεράκι ο συμπαθής Στέφανος, πιθανώς γιατί όταν του το άφησε κληρονομιά ο Στάνλει, σε αυτά τα σημεία έγραψε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο "FOR THE LOVE OF GOD, DON'T TOUCH THIS PART! IF YOU DO, I WILL COME BACK AS A GHOST AND KICK YOUR FUCKING JEWISH ASS, YOU FUCKING FAG."
vs. 
Λέτε να μη μπορούσε?
Παραδόξως, όταν επιτέλους παίρνει τα μπούλα του ο Τζουντ Λο, η ταινία γίνεται μια μισάωρη ανοησία, που σε αφήνει να αναρωτιέσαι γιατί υπήρχε αυτό το τελευταίο μισάωρο. Αλλά φαντάζομαι πως κακώς περίμενες κάτι περισσότερο από τον άνθρωπο στον οποίο οφείλεται το E.T.
- Tι να πήγε στραβά άραγε? : Αναλογιστείτε το εξής ενδεχόμενο!
===> 
===> 
ΑΡΑ :
===> 
Iσχύει.
- Τίποτα καλό έχει? : Όποτε είμαι κακόκεφος, βάζω στο ριπιτ τη σκηνή που κάποιος άγιος άνθρωπος δίνει στον Τζουντ αυτό που του αξίζει (τα μπούλα του), και η ζωή δε μου φαίνεται πλέον τόσο αφόρητη.
