Οι 5 κυριότεροι λόγοι που τι να μας πει το καλοκαίρι, αδελφέ

Σήμερα ξημέρωσε μια μέρα που τη χαίρεται κι ο Θεός. 21 βαθμοί, ήλιος, δροσερό αεράκι. Να λες δηλαδή, φέρε μου ένα λιβάδι να κυλιστώ εδώ και τώρα.

Δυστυχώς, εμένα μου ξημέρωσε μια υποχρέωση που επιμελώς αμελώ εδώ και εβδομάδες : να θωρακίσω πορτοπαράθυρα και μπουκαπόρτες ενάντια στους εισβολείς. Αιμοδιψείς, αδίστακτους, πολυμήχανους εισβολείς, η επίσκεψη των οποίων μπορεί να σου κάνει το βίο αβίωτο.

Αναφέρομαι φυσικά, στα κουνούπια.

Ξοδεύοντας λοιπόν χρόνο και κόπο που θα μπορούσα να ξοδεύω διασχίζοντας ακροποδητί ένα δάσος μαζεύοντας βιολέτες, με αποτέλεσμα αισθητικά ενοχλητικό και πιθανώς πρακτικά ανεπαρκές, άρχισα, όπως είναι η πάγια πρακτική μου όταν αντιμετωπίζω οποιαδήποτε δυσκολία, να κλαψουρίζω και να μουρμουρίζω.

 Μόνος εναντίον όλων ρε

Άρχισα λοιπόν τα μάνα γιατί με γέννησες, εγώ πότε θα γίνω μάνα και τα λοιπά. Η μίρλα μου σιγά σιγά συγκεκριμενοποιήθηκε : τι δουλειά έχω γω, μια τέτοια φοβερή μέρα, να χειρωνακτώ για να αποκτήσω το δικαίωμα να ανοίγω το παράθυρό μου. Στην τελική, επιστήμονας δηλώνω, όχι χειρουργός.

 

Kάνοντας λοιπόν ένα ομολογουμένως μπόλικο, αλλά καθόλα δικαιολογημένο λογικό σάλτο, τα έβαλα και πάλι με το καλοκαίρι. Κι επειδή στο μυαλό μου φτιάχνω συνέχεια λίστες, εσύ θα πληρώσεις πάλι τα γαμισιάτικα, αναγνώστη. Διάβασε λοιπόν μια ακόμα παραλλαγή ενός post που σίγουρα έχω γράψει στο παρελθόν : όλοι οι λόγοι που το καλοκαίρι τον παίρνει.

#1 : ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ

Όχι, ειλικρινά. Σε προκαλώ να μου πεις ένα πράγμα που είναι μεγαλύτερη συφορά από τα αναθεματισμένα.

ΟΚ, εντάξει, καταλαβαίνω οτι είμαι υπερβολικός. Αναγνωρίζω μέσα στον παραλογισμό μου οτι τα κουνούπια είναι λαίλαπα μικρότερου μεγέθους από, ξέρω γω, μια σοβαρή ασθένεια, τον πόνο μιας σχέσης που τελειώνει, τους μεθυσμένους γερμανούς που ξερνάνε στο μετρό.

Μολαταύτα όμως, τα κουνούπια είναι ικανά να μου χαλάσουν μια βραδιά, και το έχουν κάνει. Αλησμόνητη θα μείνει η μαγευτική βραδιά του Ιουλίου, που ένα εξαιρετικά στημένο υπαίθριο πάρτυ μετετράπη εν μια νυκτί σε σφαγή αντίστοιχη με αυτή που έχω καταλάβει μέσω spoilers οτι συνέβη στο finale του game of thrones. (WARNING : HERE WERE SPOILERS). Άγρυπνη νύχτα πέρασε ο γράφων, με το προσφιλές του πρόσωπο να έχει τουμπανιάσει με την κακή έννοια, με την solucortef ανα χείρας  να παρακολουθεί τα ζωτικά ανα 10 λεπτά μήπως αρχίσει και μου ρίχνει κορεσμό από κανά οίδημα λάρυγγα.

Γι'αυτό είμαι πάντα έτοιμος. Ντουζάκι με αντικουνουπικό από τις 5.30 το απόγευμα, με δυο αναμνηστικές δόσεις μέχρι την ξάπλα. Σίτα στις μπαλκονόπορτες και χοσέ πικουλίν ορτίθ σε όποιον δεν μπαινοβγαίνει με την ταχύτητα του Φλας. Αντικουνουπικές ταμπλέτες σε όλα τα τρωτά σημεία του διαμερίσματος, ενώ έχω μπει και στον πειρασμό να ψεκάζω και τον αέρα στο υπνοδωμάτιο, με το σκεπτικό ότι μπορεί να μην ξυπνήσω ποτέ λόγω οξείας δηλητηρίασης, αλλά τουλάχιστον θα κοιμηθώ ήρεμος.

Δεν πείστηκες ακόμα? Τότε φέρε στο μυαλό σου να ξυπνάς βράδυ καλοκαιριού από κουνούπι που περνάει δίπλα από το αυτί σου κάνοντας ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ.

#2 : Η ζέστα, με α

Βασικά και αυτονόητα πράγματα, δε χρειάζεται να μακρηγορήσει κανείς. Είναι παγκόσμια γνωστό πως δεν υπάρχει τρόπος να καταπολεμήσεις επαρκώς τη ζέστα, αν δεν βρίσκεσαι σε απόσταση μιας δρασκελιάς από τη θάλασσα (περισσότερες δεν πιάνεται, γιατί καίγονται οι πατούσες σου στην άμμο). 

Αιρ-κοντίσιον, θα μου πεις. Δηλαδη, η λύση σου είναι να μη βγαίνεις από το σπίτι. Συγχαρητήρια, μόλις περιέγραψες μια παγωμένη νύχτα του χειμώνα, όπου το να μη βγεις από το σπίτι δεν είναι απαραίτητα αναγκαίο, αλλά ίσως επιλογή σου : να χουχουλιάσεις κάτω από την κουβέρτα μπροστά στην τηλεόραση/με μουσική, πιθανώς με προσφιλές πρόσωπο, ίσως και να αρχίσεις τα πασπατέματα.

Α, και μιας που είπα πασπατέματα : πρόσωπο που θα παραμείνει ανώνυμο για χάρη υστεροφημίας κάποια στιγμή δήλωσε πως οι περιπτύξεις το καλοκαίρι είναι λιγότερο ευχάριστες λόγω της ζέστης και του ιδρώτα. Overreaction, σίγουρα, αλλά μπορεί να καταλάβει κανείς το σκεπτικό. Το ίδιο ισχύει και για να καταβροχθίσεις ένα πιάτο ζεματιστά παιδάκια (δεν ξέρω να βάζω διαλυτικά), ή μακαρόνια. Σε κάθε περίπτωση, οργασμός εξ αναβολής.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως αν δεν είσαι μαθητής, φοιτητής ή καθηγητής, το σενάριο να είσαι δίπλα στη θάλασσα/κάτω από το κι εσύ πάρει φουτζίτσου όλη μέρα είναι όνειρο απάλευτα καυτής θερινής νυκτός, καθώς πρέπει να πας στη δουλειά σου, να ιδρώσεις, να φορέσεις πιθανώς επιπλέον ρούχα και γενικώς να σεργιανίσεις στη ζεματιστή πόλη σου. Με εξαίρεση τις 2 εβδομάδες άδειάς σου, τις οποίες θα τις έπαιρνες όμως ακόμα και αν διαμένεις στη γλυκούλα γραφική κωμόπολη της Σουηδίας.

Συνοψίζοντας λοιπόν : με τη ζέστη δεν είσαι παραγωγικός, αραιώνεις τη συχνότητα των πατσετακίων και του σεξ, ενώ γρανίτα φράουλα στην παραλία μπορείς να παραγγείλεις μόνο αφού έχεις βρει γκόμενα και σε έχει αγαπήσει γιατί είσαι αποδεκτός εραστής και καλύτερος στα γλυκόλογα (άσε που στο μισάωρο έχει λιώσει).

(Η γρανίτα)

#3 : Η ανεκδιήγητη καλοκαιρινή μόδα

Πολλοί θα προβάλουν την καλοκαιρινή μόδα σαν επιχείρημα υπέρ του καλοκαιριού, και δεν είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς το συλλογισμό τους. Το χειμώνα ντύνεσαι περισσότερο πρακτικά = ζεστά, χάνεσαι σε ένα κυκεώνα μάλλινων, διόλου κολακευτικών και σχετικά μουντών ενδυμάτων, ενώ το καλοκαίρι είσαι ελεύθερος να πειραματιστείς με χρώματα και τολμηρούς συνδυασμούς.

Αλλά ελάτε τώρα, ας είμαστε σοβαροί. Ποιός ελληνικός χειμώνας? Πόσο συχνά κάνει χιονιά, που λέει και ο πατέρας του Λευτέρη? Δε νομίζω οτι του έπεσε κανενός ο κώλος επειδή έβαλε κασκόλ και μακριά παλτΑ, τα οποία ας μην ξεχνάμε οτι μπορεί να είναι πολύ στυλάτα.

Γενικώς, το πρόβληματά μου με την καλοκαιρινή μόδα είναι δύο. Το πρώτο είναι πως είναι ο μεγάλος εξομοιωτής. Κοινώς, τίποτα στην φαντασία. What you see is what you get. Εξακολουθείς να θέλεις να χαιδολογήσεις τα πόδια της άλλης/τα...στιβαρά στήθη του άλλου? (πιθανώς), αλλά δεν υπάρχει το thrill του να τα ανακαλύψεις ιδιαιτέρως. Και πάλι είσαι ο μόνος που τα αναλαμβάνει στην υφή, αλλά μάτι τα παίρνουν όλοι. Άσε που στην παραλία βλέπουμε όλες τις κοπέλες γύρω μας με τα εσώρουχά τους. Κάτι το οποίο είναι όπως και να το κάνουμε turn on, αλλά και λίγο turn off.

Eπίσης, να αναφερθεί πως το χειμωνιάτικο ντύσιμο μπορεί να μασκαρέψει τις ατέλειες ενός σώματος και κομψά να αναδείξει τα δυνατά σημεία, ενώ το καλοκαίρι όλα τα "κακώς κείμενα" είναι στη φόρα. Μη με παρεξηγείς, είμαι σε φάση της ζωής μου που τα περιττά κιλάκια όχι μόνο δε με ξενερώνουν, αλλά μπορεί να είναι και πολύ ελκυστικά. Κι όμως, τιμή και δόξα στα επιμελώς κρυμμένα γυναικεία ψωμάκια.

Το δεύτερο είναι το εξής : συμφωνήσαμε πως το καλοκαίρι έχεις την ευχέρεια να ντυθείς πιο στυλάτα, να κάνεις τις επιλογές σου χωρίς περιορισμούς και να πετύχεις ένα καλαίσθητο και ελκυστικό αποτέλεσμα.

Πόσο συχνά βλέπετε ένα τέτοιο αποτέλεσμα εσείς που, όπως κι εγώ, κυκλοφορείτε τα τελευταία 15 χρόνια στην πιάτσα? Δίνεις θάρρος στο χωριάτη και σου βγαίνει βόλτα στην πόλη με τζιν και σαγιονάρα (#thelw_na_vlepw_antrika_daxtyla_podiwn_oso_pio_spania_ginetai). Ή, από την άλλη, ένα συνονθύλεμα μπουτιών, στήθους, πλάτης, μέσης, καλλίγραμων ή μη, χωρίς διαχωρισμό.

Γι'αυτό σου λέω : μέχρι να μάθουμε να ντυνόμαστε χωρίς να προσπαθούμε να μιμηθούμε (ατυχώς, φυσικά) τους ιταλούς/ισπανούς/βερολινέζους, παλτουδιά, κασκόλ και το μοναστήρι να'ναι καλά.

#4 : Η μετατόπιση του κέντρου βάρους

Όλοι είμαστε κάπου αλλού το καλοκαίρι. Οι φίλοι είναι διακοπές στις αστακότρυπες/λευκάδες/μυκόνους, τα στέκια μας έχουν αδειάσει/κλείσει για το καλοκαίρι, το γυράδικο σου λέει "ραντεβού στις 18 Αυγούστου". 

Κόσμος υπάρχει, αλλά είναι κόσμος που δε θέλεις γιατί δε τους ξέρεις/δε θέλεις να τους ξέρεις, και είναι πολύς, και είναι εκεί που εύχεσαι να μην υπήρχε τόσος πολύς κόσμος. Στα μπιτς μπαρ πατείς με πατώ σε και "ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ, ΕΧΩ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙ ΜΙΑ ΓΡΑΝΙΤΑ ΦΡΑΟΥΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΩ 6,5 ΕΥΡΩ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ 2ΩΡΟ", η μουσική είναι του είδους που δε θα τη διάλεγες ούτε να σε πληρώνανε και το λουρί της μάνας.

Από την άλλη, για να καταφέρεις να κάνεις διακοπές με τους φίλους σου στο ίδιο χωροχρονικό σημείο πρέπει να καταστρώσεις σχέδια πολυπλοκότερα και από αυτά που καταστρώνει ο George με τον Brad στο Ocean's Eleven. Άδειες, ημερομηνίες, μέρη, διαμονή και κάποιος που θέλει να πάτε Νικαράγουα. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου.

Επίσης, κατά κανόνα φαίνεται πως στα καλοκαιρινά θέρετρα, παρ'ότι τα set pieces είναι τέλεια για θρυλικά παραλιακά πάρτυ, φαίνεται πως νυχτερινή διασκέδαση = club. Και ΟΧΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΚΛΑΜΠ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΟΥΖΕΙ ΚΡΥΟΣ ΙΔΡΩΣ. Φυσικά, μετά από πολύ κόπο και έξυπνο μανουβράρισμα μπορείς να φτιάξεις μια πολύ καλή κατάσταση και να τα περάσεις φίνα, με καλή παρέα σε πολύ όμορφα μέρη. 

Σκέψου όμως πόσο όμορφα και απλά είναι τα πράγματα, π.χ., το Δεκέμβριο. Όλοι οι φίλοι σου είναι εκεί, ακόμα και αυτοί που είναι μακριά επιστρέφουν, τα στέκια σου είναι ανοιχτά και σε περιμένουν με διασκεδαστική διάθεση, βρίσκεστε, τα λέτε, τα πίνετε, ενώ η κοπέλα που σου αρέσει πολύ και έχει ψωμάκια φοράει ένα φόρεμα που τα καλύπτει και έχει ανοιχτή όλη την πλάτη. Win-win-win, που λέει και ο Michael Scott.

#5 : Μικρά και διάφορα

- Η μοναδική αξιόλογη καλοκαιρινή γιορτή είναι ο δεκαπενταύγουστος, αλλά κανείς δεν δίνει ιδιαίτερο fuck, όπως π.χ. για την Πρωτοχρονιά. Είναι απλώς μια αφορμή για να φάμε σα πούστηδες, έχοντας όμως πάντα κατά νου οτι από τις 17 Αυγούστου το καλοκαίρι πεθαίνει και όλο και κάποιος θα βρεθεί να ευχηθεί καλό χειμώνα, το οποίο το καταλαβαίνω γιατί ο χειμώνας τα σπάει, αλλά και πάλι είναι εξαιρετικά ενοχλητικό σχόλιο.

- Αχινοί.

- Δεκαπενταύγουστος στην πόλη : κοινωνικός παρίας, μπορείς να τραφείς μόνο αν έχεις ξηρά τροφή στοκ.

- Φουρτούνα / φύκια.

- Δεν έχει ποδόσφαιρο/NFL, ειδικά αν είναι μονή χρονιά.

- Αν βγάλεις λογοτεχνικό στην παραλία, μπορεί να σε πούνε και ξενέρωτο (επειδή όσο μεγαλώνω μαθαίνω, είμαι ανοιχτός στο ενδεχόμενο να έχουν δίκιο).

- Μέδουσες.

- Τα καλοκαιρινά κοκτέιλ τα σπάνε, αν είναι σωστά παρασκευασμένα. Οι πιθανότητες είναι όμως πως θα πρέπει να σκάσεις καπέλο γύρω στα 10 ευρώ. Το ίδιο ισχύει για τα καλαμαράκια, τον εσπρέσο φρέντο και τη βενζίνη.

- Καλοκαιρινά ρομάντζα : απολαυστικά όσο κρατάνε, υποθέτω. Στις 17 Αυγούστου ποιανού ο κώλος πληγώνεται όμως? (συμπαθάτε με για τα γαλλικά μου). Σε κάθε περίπτωση όμως, το καλοκαίρι σου λέει, όλα μπορεί να συμβούν. Για σκεφτείτε το αυτό τώρα καλύτερα εσείς, δεσμευμένοι φίλοι και αναγνώστες μου.

(Όχι πως αν θέλει να σας την κάνει θα περιμένει το χλιμίντζουρα/τσουλάκι στο μπιτσόμπαρο, αλλά λέμε τώρα).

-  Facebook, twitter, instagram. Φωτογραφίες, check in, φωτογραφίες από φαγητά. Ίδιες και απαράλλαχτες, κάθε χρόνο, από κάθε χρήστη.

- Το πρώτο ηλιακό έγκαυμα.

- Καλοκαιρινές συναυλίες : εξαιρετική ιδεά από κάθε άποψη. Αν και, οι πιθανότητες είναι, εκεί κοντά που βρίσκεσαι να πετύχεις Michalis Hatzigiannis on tour ή, στην "καλύτερη" περίπτωση, Ξύλινα Σπαθιά.

- Πλέον η τηλεόραση δεν έχει ρετιρέ.

Γι'αυτό λοιπόν, φίλε, ας μη χάνουμε την ψυχραιμία μας. Ας πάρουμε την άδειά μας, ας πάμε διακοπές. Ας απολαύσουμε την ομορφιά της φύσης, ας κολυμπήσουμε μέχρι να βγάλουμε λέπια. Ας πιούμε κάτι δροσερό, ας διαβάσουμε ένα συναρπαστικό βιβλίο. Ας πάμε σε μια υπαίθρια συναυλία, σε μια καλοστημένη θεατρική παράσταση. Ας χτυπήσουμε μια παγωμένη μπύρα, ένα ούζο, ας καταβροχθίσουμε καλαμαράκια, χταπόδι και γαρίδες. Ας απολαύσουμε κανα-δυο μοχίτα με ωραία θέα. Ας μείνουμε και μέσα, μπαλκονάδα, να λέμε ιστορίες από τη σχολή. Ας ταξιδέψουμε κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει, παρ'ότι σα τη Χαλκιδική δεν έχει προφανώς. Ερωτευτείτε κιόλας, αν σας βαστάει.

Απλώς, ας μη το κάνουμε και θέμα. Η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει ξεκινήσει από καιρό.