Στα πλαίσια της φρενίτιδας που επικρατεί με τις σειρές (και της άδειάς μου), αποφάσισα να κάνω τη δεύτερη ανθολογία μου. Έτσι, μετά την απαρίθμηση των καλύτερων στιγμών που απολαύσαμε σε σειρές, θέλω να περάσω και στα καλύτερα επεισόδια που είδαμε ποτέ. Αναπόφευκτα θα υπάρχει μια αλληλοκάλυψη, ασφαλώς. Επειδή σκοπεύω να σου κλέψω αρκετό χρόνο, αν πρόκειται να διαβάσεις το άρθρο μέχρι τέλους, παραιτούμαι από την κλασσική μου μακρηγορία και περνώ κατευθείαν στο ψητό.
Προειδοποίηση : είναι προφανές πως το άρθρο βρίθει καταστροφικών spoilers. Παρακαλώ, εκλιπαρώ, στα γόνατά σου πέφτω αν μια σειρά ή ένα επεισόδιο σου είναι άγνωστα να μη με αφήσεις να σου τα καταστρέψω με τη σύνοψή μου. Τρέχα δες τα, και επανέλα στα σχόλιά μου για να με κατακεραυνώσεις. Ευχαριστώ.
#11 : 30 Rock - East Live Show (S05E04)
Δυο λόγια για τη σειρά : Τα παρασκήνια μιας ζωντανής κωμικής σειράς στην Αμερική και οι ζωές των πρωταγωνιστών, σεναριογράφων και παραγωγών που εμπλέκονται στη δημιουργία της.
Σύνοψη : Πρόκειται για ένα επεισόδιο που γυρίστηκε μπροστά σε ζωντανό κοινό. Η ιστορία είναι απλή : η Liz Lemon έχει γενέθλια, αλλά όλοι οι συνεργάτες της το έχουν ξεχάσει. Ο Jack Donaghy προσπαθεί να αποφύγει το ποτό, ενώ ο Tracy Jordan μαθαίνει τον όρο breaking, δηλαδή αυτό που συμβαινει όταν ένας ηθοποιός βγαίνει εκτός ρόλου στη ζωντανή τηλεόραση.
Γιατί ξεχωρίζει : Καταρχάς, γιατί είναι ζωντανό. Επιπλέον, παρελαύνουν από το επεισόδιο όλοι οι guest star που πέρασαν από τη σειρά, συμπεριλαμβανομένων των Jon Hamm και Matt Damon. Eίναι διασκεδαστικό και πολύ διαφορετικό, να βλέπεις μια κωμική σειρά να είναι γυρισμένη ουσιαστικά ως θεατρικό (χωρίς δεύτερες λήψεις και χειροκρότημα του τύπου Friends).
Καλύτερη σκηνή / ατάκα : Σε κάθε flashback, εμφανίζονται διαφορετικοί ηθοποιοί από τους πρωταγωνιστές. Για την Tina Fey, είναι η Julie Louis-Dreyfus. Για τον Alec Baldwin...
Αναπληρωματικό επεισόδιο : οποιοδήποτε στο οποίο εμφανίζεται ο Jon Hamm στο ρόλο του κούκλου, αλλά χαζού παιδιάτρου. Τόσο διαφορετικός από τον Don Draper που και μόνο η ιδέα αξίζει.
#10 : The Big Bang Theory - The Cruciferous Vegetable Amplification (S04E02)
Δυο λόγια για τη σειρά : αν είναι απαραίτητο, βασίζεται στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ μιας ομάδας κοινωνικά καθυστερημένων nerd επιστημόνων και της γειτόνισσάς τους, μιας απλοικής, πλην όμως κούκλας σερβιτόρας.
Σύνοψη : Ελπίζοντας να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του για να προλάβει σπουδαίες επιστημονικές ανακαλύψεις, ο Sheldon Cooper αποφασίζει να αλλάξει το διαιτολόγιο του και να ξεκινήσει τη σωματική άσκηση. Όταν όλα πάνε στραβά, αντικαθιστά τη σωματική του παρουσία με μια μηχανή "εικονικής παρουσίας" (η οποία έχει μείνει γνωστή ως Shelbot).
Γιατί ξεχωρίζει : είναι τόσο παρατραβηγμένο, τόσο υπερβολικό σενάριο που αν μπορέσεις να ξεπεράσεις τη δυσπιστία σου, απολαμβάνεις την παράνοια. Κάθε σκηνή με την παρουσία του Shelbot είναι εξαιρετικά διασκεδαστική, κυρίως γιατί δεν πιστεύεις τα μάτια σου.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : o Sheldon, πάντα μέσω αντιπροσώπου, προσπαθεί να κάνει τη διαδρομή για τη δουλειά πιο διασκεδαστική. Best bazinga ever.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : σαφώς το επεισόδιο που ο Sheldon, έχοντας κολλήσει με την πρόοδό του στη δουλειά, εκδράμει σε μια πισίνα με μπάλες.
#9 : Family Guy - The Cleveland-Loretta Quagmire (S04E05)
Δυο λόγια για τη σειρά : οι περιπέτειες μιας οικογένειας που αποτελείται από έναν χοντρό απαράδεκτο μπαμπά, μια μαμά "trophy wife", έναν χοντρό απαράδεκτο γιό, μια υποτιμημένη, συχνά ξεχασμένη κόρη (σας θυμίζει κάτι μέχρι εδώ?), έναν ομιλόντα, φιλελεύθερο, διανοούμενο μέθυσο σκύλο και ένα σατανικό μωρό που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.
Σύνοψη : οι γείτονες, Cleveland και Loretta, συναντούν δυσκολίες στο γάμο τους όταν η τελευταία συνάπτει σχέση με έναν τρίτο γείτονα, τον Quagmire. Ο Peter Griffin αναλαμβάνει να μεσολαβήσει.
Γιατί ξεχωρίζει : Σε μια σειρά γεμάτη random, αδικαιολόγητα άσχετα αστεία, το συγκεκριμένο επεισόδιο φτάνει σε καινούρια επίπεδα. Ενδεικτική είναι η σπουδή που δείχνει ο Peter Griffin να σπεύσει να παρέμβει σε διάφορα σημεία. Για να το καταφέρει, χρησιμοποιεί ένα ελικόπτερο παρκαρισμένο έξω από το σπίτι του και ένα αερόστατο. Αμφότερα φέρουν επάνω το πρόσωπό του και καταλήγουν, σχεδόν άμεσα, να καταστρέψουν το σπίτι του γείτονα, ο οποίος ως μοναδική φωνή λογικής, μέσα στην καταστροφή, αναρωτιέται "how can you afford these things?"
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : Κανένα σημείο της σειράς δεν είναι πιο αλλόκοτο από τη σκηνή στην οποία ο Peter προσπαθεί να παρηγορήσει το γείτονά του, τραγουδώντας του ένα τραγούδι που τον βοήθησε όταν ο ίδιος περνούσε δύσκολες στιγμές. Οι στίχοι του εν λόγω τραγουδιού αναφέρονται σε έναν αστακό, και είναι όσο πιο ακατανόητοι θα μπορούσαν να είναι.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : oποιοδήποτε είναι γυρισμένο σαν μιούζικαλ, με τον Brian και τον Stewie να ταξιδεύουν σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου.
#8 : The Office - Dinner Party (S04E09)
Δυο λόγια για τη σειρά : mockumentary που καταγράφει τη ζωή σε ένα γραφείο μιας εταιρίας που πουλάει χαρτί σε μια μικρή πόλη της Αμερικής.
Σύνοψη : το αφεντικό του γραφείου, Michael Scott, έχει σπιτώσει την πρώην γενική διευθύντρια και νυν αυτοκαταστροφική "σπιτονοικοκυρά" Jan Levinson. Μέσω ένος κόλπου καταφέρουν να πείσουν συναδέλφους να παρευρεθούν σε ένα dinner party στο σπίτι τους, όπου η προφανώς δυσλειτουργική σχέση τους πυρπολείται μπροστά στα μάτια των καλεσμένων τους, και τα δικά μας.
Γιατί ξεχωρίζει : παγκόσμια αναγνωρισμένο ως ίσως το καλύτερο επεισόδιο, καταφέρνει σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό πάνω στο οποίο είναι βασισμένο όλη η σειρά : το άβολο χιούμορ. Το είδος του χιούμορ στο οποίο αισθάνεσαι τόσο άσχημα για την ηλιθιότητα, την έλλειψη κοινωνικών ικανοτήτων και την κατάντια των πρωταγωνιστών, που μπαίνεις σε πειρασμό να προχωρήσεις το επεισόδιο σε fast forward. Είναι εξαιρετικά άβολο και αστείο ταυτόχρονα.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : Όσον αφορά το χιούμορ, διαλέγω το παιχνίδι "taboo", όπου ο Michael προσπαθεί προσπαθώς να περιγράψει τον Tom Cruise και ο Jim απαντάει κατά σειρά "Katie Holmes" και "Dawson's Creek". Σειρά έχει ο Arnold Schwarzeneger, όπου ο Jim απαντάει αμέσως "Τom Cruise!"
Όσον αφορά τις άβολες στιγμές, από τις ιντερνετικά διαθέσιμες διαλέγω αυτήν
Αναπληρωματικό επεισόδιο : ανάμεσα σε πολλά, διαλέγω το παιχνίδι μπάσκετ της πρώτης σεζόν. Από την αρχή μέχρι το τέλος, απολαυστικό και ενοχλητικό ταυτόχρονα.
#7 : Bored to Death - Escape from the Castle (S02E07)
Δυο λόγια για τη σειρά : η αλλόκοτη φιλία που εξελίσσεται ανάμεσα σε έναν μυθιστοριογράφο που παράλληλα εκτελεί χρέη ντετέκτιβ, στον κοσμοπολίτη φαν του ωραίου φύλου εκδότη ενός περιοδικού και σε έναν χοντρό και ευαίσθητο καρτουνίστα.
Σύνοψη : o Jonathan Ames (το όνομα του δημιουργού της σειράς) καλείται να μεσολαβήσει προκειμένου να παραδώσει ένα ερωτικό γράμμα ενός πελάτη του στην...καλή του, η οικογένεια της οποίας είναι όμως αντίθετη στο δεσμό τους. Για να το πετύχει, καλεί τους δύο φίλους τους για μια χαλαρωτική μέρα στο spa στο οποίο εργάζεται το αντικείμενο του πόθου του πελάτη του.
Γιατί ξεχωρίζει : καλογραμμένο, γεμάτο με δράση, αναπάντεχες ανατροπές και ενδιάμεσα απλές αλλά φιλοσοφημένες συζητήσεις, είναι η επιτομή αυτού που έκανε τη σειρά τόσο, μα τόσο απολαυστική. Ένα υποτιμημένο διαμάντι.
Kαλύτερη σκηνή/ατάκα : Μέσα σε μισό λεπτό εμφανίζονται οι διάλογοι "Are you married?" "No, I'm a cartoonist" και "You know, I never thought I'd be in a graveyard in a spa robe talking to a beautiful transvestite in the moonlight." "That's romantic.". Αυτά.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : το επεισόδιο με τον Jim Jarmusch.
#6 : Futurama - The Farnsworth Parabox (S05E10)
Δυο λόγια για τη σειρά : ένας ντελιβεράς καταψύχεται και ξυπνά στο έτος 3000, όπου συνάπτει στενές σχέσεις, μεταξύ άλλων, με ένα ρομπότ και μια μονόφθαλμη εξωγήινο.
Σύνοψη : ο προ-προ-προ...-προανηψιός (υπάρχει αυτή η λέξη?) του πρωταγωνιστή προβαίνει σε ένα πείραμα με αμφίβολα αποτελέσματα : ένα κουτί, μέσα στο οποίο απαγορεύεται να κοιτάξει κανείς. Όταν αναπόφευκτα αυτό συμβαίνει, αποκαλύπτεται ένα παράλληλο σύμπαν, το οποίο είναι σχεδόν το ίδιο με το αυθεντικό, με μια λεπτομέρεια πάντα διαφορετική.
Γιατί ξεχωρίζει : mindfuck από τα λίγα. Με αυτή την πρωτότυπη αρχική ιδέα, οι λεπτομέρεις όπως σε τι διαφέρουν τα σύμπαντα, πως μοιάζουν τα υπόλοιπα που δημιουργούνται στην πορεία και πως εξελίσσεται η ιστορία είναι εμπνευσμένες. Science fiction comedy writing στα καλύτερά του.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : Πάρτε μια ενδεικτική δεκαπεντοδευτερόλεπτη γεύση από ένα εκ των παραλληλων συμπάντων :
Αναπληρωματικό επεισόδιο : Στα τελευταία της πρώτης σειράς επεισοδίων (5 σεζόν), οι δημιουργοί το γύρισαν πολύ στο συναίσθημα, με τρομακτική επιτυχία. Διαλέξτε ανάμεσα στο επεισόδιο με το σκυλί του Fry και το φινάλε με την όπερα του Robot Devil.
#5 : Arrested Development - Development Arrested (S03E13)
Δυο λόγια για τη σειρά : ...και τώρα η ιστορία μιας οικογένειας που έχασε τα πάντα. Και του ενός γιού που προσπάθησε να τους κρατήσει ενωμένους. Είναι το Arrested Development.
Σύνοψη : Το φινάλε της σειράς (τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστούν τα νέα επεισόδια), είναι το mirror image του πρώτου. Στο πρώτο, ο Michael Bluth είναι χαρούμενος σε ένα πάρτυ πάνω σε ένα γιοτ γιατί, όπως πληροφορούμαστε, έχει αποφασίσει να μην ξαναδεί κανέναν από την οικογένειά τους. Στο τελευταίο επεισόδιο, πάντα σε ένα πάρτυ πάνω σε ένα γιοτ, δακρύζει. Γιατί θα πρέπει να μείνει με την οικογένεια του για πολύ, πολύ καιρό, καθώς, χάρη στις έξυπνες κινήσεις του, μετά από 3 σεζόν, καταφέρνει να φέρει την εταιρία του πατέρα του στα ίσια και έρχεται, επιτέλους, η ώρα να αναλάβει καθήκοντα προέδρου.
Γιατί ξεχωρίζει : Πρόκειται για ένα εξαιρετικά χαοτικό, και προσωρινά λυτρωτικό, φινάλε, με ένα πεντάλεπτο κρεσέντο στο τέλος που συγκαταλέγεται στα καλύτερα πεντάλεπτα της σειράς. Άλλωστε, όταν μια σειρά έχει εξαιρετικά πετυχημένο φινάλε, αυτόματα είναι υποψήφιο για το καλύτερο επεισόδιό της.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : κατά τη διάρκεια του λόγου του, ο Michael Bluth κάνει αναφορά στον πατέρα του, ο οποίος στέκεται στην πρώτη σειρά και αναφωνεί "He's a great man!", κάτι που προκαλεί τα γέλια των παρευρισκομένων. Πρόκειται ταυτόχρονα για ένα πετυχημένο αστείο και μια προοικονομία, κάτι το οποίο το Arrested Development καταφέρνει σχεδόν εκνευριστικά συχνά.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : αυτό με το chicken dance, ένα reccuring gag σύμφωνα με το οποίο όλα τα μέλη της οικογένειας αποτυγχάνουν, με διαφορετικούς τρόπους, να παριστάνουν την κότα.
(το παρακάτω βίντεο είναι μια ανθολογία όλων των chicken dances της σειράς. Το εν λόγω βρίσκεται μετά το δεύτερο λεπτό)
"Has anyone in this family ever seen a chicken?"
#4 : The Wire - Middle Ground (S03E11)
Δυο λόγια για τη σειρά : η καθημερινότητα των εμπόρων ναρκωτικών της Βαλτιμόρης και της ομάδας δίωξης ναρκωτικών που προσπαθεί να τους βάλει όλους στη στενή, υποκλέπτοντας τις τηλεφωνικές τους συνομιλίες.
Σύνοψη : ο Brother Mouzone, κυριλέ πληρωμένος "προστάτης" του υποκόσμου, επανέρχεται για να ζητήσει εκδίκηση για την παρ'ολίγο δολοφονία του από τον Omar Little, έναν ανεξάρτητο κλέφτη και διακινητή ναρκωτικών. Έπειτα από ένα standoff, ενημερώνεται πως ο Omar του είχε επιτεθεί γιατί είχε λάβει λανθασμένες πληροφορίες από τον Stringer Bell, υπαρχηγό της διακίνησης ναρκωτικών στη Βαλτιμόρη, οτι ο Mouzone ήταν υπέυθυνος για τη βάναυση δολοφονία του πρώην εραστή του Omar. Αφού οι δύο ανακαλύπτουν οτι ο κοινός τους εχθρός είναι ο πανίσχυρος Stringer, ο οποίος εν τη απουσία του Avon Barksdale στη φυλακή ουσιαστικά τρέχει μόνος του το παιχνίδι των ναρκωτικών, αποφασίζουν να κινηθούν από κοινού εναντίον του.
Γιατί ξεχωρίζει : Aνάμεσα στην αστυνομία και τους εμπόρους ναρκωτικών, στέκονται χαρακτήρες όπως ο Omar Little και ο Brother Mouzone. Ο Omar, γνωστός και ως Ρομπέν της Βαλτιμόρης, κλέβει από τους εμπόρους, δουλεύει μόνος του για τον εαυτό του και τους ελάχιστους αγαπημένους του, ενώ θα συνεργαστεί και με την αστυνομία όταν θεωρήσει πως αυτό χρειάζεται για να επιβληθεί δικαιοσύνη. Ο Mouzone, ανατριχιαστικά ψύχραιμος, χωρίς να γεμίζει το μάτι αλλά αποφασιστικά αποτελεσματικός, προσφέρει τις υπηρεσίες του στον υψηλότερο πλειοδότη. Και οι δύο έχουν τον δικό τους κώδικα δικαιοσύνης, και όταν οι δύο κώδικες συμπίπτουν, το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο εκρηκτικά μείγματα της σειράς. Ταιριαστό που χρειάζεται μια τέτοια συμμαχία για να αποχωρήσει από το προσκήνιο ο τιτάνας Stringer Bell. Τρεις άψογες ερμηνίες σε ένα αρκετά απροσδόκητο και ενδεικτικά πάρα πολύ δυνατό σενάριο μιας από τις καλύτερες δραματικές σειρές ever.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : Ένα επεισόδιο που ξεκινά κάπως έτσι...μάλλον μας δίνει να καταλάβουμε πως απόψε κάποιος θα χαθεί.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : ειλικρινά, σχεδόν οποιοδήποτε, αφήνοντας έξω την ελαφρώς κατώτερη δεύτερη σεζόν.
#3 : Mad Men - The Suitcase (S04E07)
Δυο λόγια για τη σειρά : τα επαγγελματικά και προσωπικά σκαμπανεβάσματα των υπαλλήλων μιας διαφημιστικής εταιρίας της Νέας Υόρκης στην αρχή της δεκαετίας του '60.
Σύνοψη : Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Το αφεντικό Don Draper και η γραμματέας/διαφημίστρια Peggy Olsen μένουν πίσω το βράδυ για να ολοκληρώσουν τη δουλειά, εις βάρος/εξαιτίας των προσωπικών τους.
Τα πνεύματα οξύνονται όταν η Peggy εκφράζει τη δυσαρέσκειά της που από μια δική της ιδέα προέκυψε μια πετυχημένη διαφήμιση χωρίς να πάρει το credit.
Γιατί ξεχωρίζει : η σχέση μεταξύ του Don και της Peggy είναι από τις πιο ενδιαφέροντες στη σειρά. Καταλαβαίνονται και μοιάζουν πολύ, παρά τη διαφορά θέσης και μισθού τους. Οι διάλογοι και οι ατάκες του συγκεκριμένου επεισοδίου, πέρα από την εμβάθυνση της σχέσης τους, δίνουν και μια εξαιρετική εικόνα του σκληρού επιχειρηματικού κόσμου της εποχής και, φυσικά, του σήμερα.
Καλύτερη σκηνή/ατάκα : O Don Draper περνά στην αντεπίθεση και επαναφέρει την Peggy στη θέση της όταν παρασέρνεται από την πρώτη της επιτυχία και ζητά ακόμα περισσότερη αναγνώριση, προσφέροντας μια ατάκα που έκανε το αμερικανικό κοινό και όχι μόνο να γουστάρει :
Kαι καταλήγει με το ανυπέρβλητο ξεπροβόδισμα "You're good. Get better - stop asking for things. Close the door"
Αναπληρωματικό επεισόδιο : Αυτό με το πάρτυ που η σύζυγος του Don τραγουδάει zou bisou bisou.
#2 : Sherlock - A Scandal in Belgravia (S02E01)
Δυο λόγια για τη σειρά : οι περιπέτεις του Sherlock Holmes σήμερα, αν ο ίδιος χρησιμοποιούσε κινητό και οι θρίαμβοί του καταγράφονταν από τον Watson σε ένα blog.
Σύνοψη : η βασιλική οικογένεια χρειάζεται τις υπηρεσίες του Sherlock για να αντιμετωπίσουν την Irene Adler, μια dominatrix η οποία έχει στην κατοχή της φωτογραφίες από ένα...οργιαστικό πάρτυ στο οποίο συμμετέχει ένα θηλυκό μέλος της οικογένειας. Σύντομα ο Sherlock αντιλαμβάνεται πως η Adler έχει κάτι το ιδιαίτερο που την κάνει ξεχωριστό και δύσκολο αντίπαλο.
Γιατί ξεχωρίζει : Βασισμένο σε μια υποτιμημένη ιστορία του Arthur Conan Doyle, έπειτα από την οποία ο Sherlock αναφέρεται στην Adler ως "The Woman", το επεισόδιο επιτυγχάνει άλλη μια φορά στη σύγχρονη μεταφορά, στην αναπάντεχη πλοκή και στο εντυπωσιακό φινάλε. Εκεί που ξεχωρίζει όμως, είναι στην αναπαράσταση ενός τρωτού σημείου του Sherlock που δεν είχαμε φανταστεί : να βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν αντίπαλο που τον ερεθίζει τόσο πνευματικά όσο και ερωτικά. Τα χάνει, υποπέφτει σε λάθη προσπαθώντας να την εντυπωσιάσει αλλά τελικά θριαμβεύει εκμεταλλευόμενος την αμοιβαιότητα των συναισθημάτων.
Καλύτερη στιγμή/ατάκα : το κρεσέντο του επεισοδίου, όπου την τελευταία στιγμή ο εμφανώς γεμάτος συναισθήματα Sherlock έχει την παραδοσιακή επιφοίτηση, η οποία εκμεταλλεύεται το γεγονός οτι η αντίπαλός του τρέφει τα ίδια συναισθήματα για τον ίδιο για να μαντέψει τον κωδικό του τηλεφώνου της, που περιέχει όλα τα καταστροφικά μυστικά που διαθέτει. Δύο άνθρωποι που ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, και σε όλο το επεισόδιο εκμεταλλεύονται το γεγονός για να καταστρέψουν ο ένας τον άλλον. Κι έτσι, ένας από τους δύο χάνει. Σχεδόν. Το φινάλε που γέννησε ένα μέγιστο spoiler meme που κυκλοφορεί στο ίντερνετ.
"I've always assumed that love is a dangerous disadvantage. Thank you for the final proof."
And thank you, Steven Moffat, Mark Gatiss, Paul McGuigan, Benedict Cumberbatch, Arthur Conan Doyle.
Αναπληρωματικό επεισόδιο : το φινάλε της πρώτης σεζόν, με το standoff μεταξύ Holmes και Moriarty στην πισίνα και το cliffhanger.
#1 : Twin Peaks - Episode 29 (Beyond Life and Death)
Δυο λόγια για τη σειρά : ένας...εκκεντρικός ντετέκτιβ καλείται στην επαρχή πόλη των Twin Peaks για να εξιχνιάσει τη δολοφονία μιας πανέμορφης έφηβης που βρίσκεται νεκρή δίπλα στο ποτάμι. Στην πορεία ανακαλύπτει πως ο δολοφόνος μπορεί να μην είναι ένα απλό φυσικό πρόσωπο.
Σύνοψη : στο φινάλε της σειράς, ο Agent Cooper είναι στα ίχνη της προσωποποίησης του κακού μέσα μας με το όνομα... Bob. Η αναζήτηση αυτή τον φέρνει στη Black Lodge, ένα μέρος στο οποίο, ο μύθος λέει, κατοικοεδρεύει η καλή και η κακή πλευρά του εαυτού μας. Μόνο οι άξιοι μπορούν να έρθουν αντιμέτωπη μαζί της και να βγουν στην αντίπερα όχθη αλώβητοι. Και ο Cooper το τολμά, εν μέρει για να σώσει την καλή του.
Γιατί ξεχωρίζει : Πρόκειται για την αποκορύφωση της σειράς, όπου η σκηνοθετική ιδιοφυία του David Lynch συναντά την αγάπη του για το σημείο που συναντιέται το φυσικό και το υπερφυσικό. Το αποτέλεσμα είναι το πιο bloodchilling, jawdropping εικοσάλεπτο τηλεόρασης που είχα την χαρά να απολαύσω.
The Black Lodge Part 2
Αναπληρωματικό επεισόδιο : σοβαρά, δε σου έφτασε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου