5 λόγοι που αποκλειστήκαμε από την Ευρώπη

Πατώσαμε!

Οι "ελληνοκύπριοι" πετάξαν έξω τους Αθηναίους, και η κωμόπολη που υποτίθεται πως είναι στην Κροατία (δεν έχουμε αποδείξεις για αυτό : απλώς τους πιστεύουμε όταν μας λένε πως αυτή η ομάδα εδράζεται στην Κοπρίβνιτσα) έστειλε σπίτι τους "γιγαντοφονιάδες" του Άρη, πανάθεμά τους. Το όνειρο της βελτίωσης της βαθμολογικής κατάστασης της Ελλάδας στους πίνακες της ΟΥΕΦΑ απομακρύνεται (φάγαμε τη σκόνη των Ελβετών), ενώ ο εφιάλτης του κατρακυλίσματος ακόμα πιο κάτω πλησιάζει (δε θέλω να δω ποια χώρα μας απειλεί, γιατί φοβάμαι πως θα κλονιστεί η αυτοπεποίθησή μου και θα χάσω εντελώς το ηθικό μου).

Τις πταίει ρε παιδιά?

1. Ήμασταν ανέτοιμοι!

Ε ναι, πως να το κάνουμε. Οι Κύπριοι είχαν ήδη δώσει κι άλλους προκριματικούς αγώνες, και νομίζω πως ξεκίνησαν και πρωτάθλημα, οι Κροάτες είχαν 8 επίσημα ματς στα πόδια τους. Εμείς από την άλλη δεν ευκαιρούσαμε, γιατί πλακωνόμαστε στα κοψίδια το 15αύγουστο, και θέλουμε καμιά βδομάδα να αναρρώσουμε. Έτσι, πιάνουμε Σεπτέμβριο. Στα φιλικά παίζουμε με την Αλ Χιλάλ, τη Γκρόιτερ Φιρτ και άλλους περιοδεύοντες θιάσους που τις ξέρουμε μόνο από τα φιλικά προετοιμασίας και το στοίχημα. Και όταν έρθει η ώρα των επίσημων, κάνουμε ένα πολύ καλό τέταρτο κάπου ανάμεσα στο 30' - 60', και στον υπόλοιπο αγώνα εξαφανιζόμαστε. Το τι θα πάθουμε εξαρτάται από την ποιότητα του αντιπάλου. Είναι τυχαίο που ο μόνος που στάθηκε καλά και προκρίθηκε ήταν ο παναθηναικός, που είχε δώσει δυο επιπλέον επίσημους αγώνες?

2. Τα σκάτωσαν οι προπονητές!

Αρνητικοί πρωταγωνιστές στις κρίσιμες στιγμές, η επιλογή της τακτικής και των προσώπων όχι μόνο δε βοήθησε αλλά αποδιοργάνωσε το παιχνίδι. Και αν στην περίπτωση της ΑΕΚ, το πρόβλημα ήταν γνωστό (το σύστημα 4-3-3 δε της ταιριάζει και οι αποδείξεις υπήρχαν), στις περιπτώσεις του Ολυμπιακού και του Άρη οι κινήσεις των προπονητών ήταν τόσο απροσδόκητες όσο και ανεξήγητες. Ενδεικτικά, όταν ο Ολυμπιακός κυνηγούσε δυο γκολ για να προκριθεί, η τελευταία...πινελιά του Βαλβέρδε ήταν να αλλάξει...κεντρικό αμυντικό. Και όταν ο Άρης προσπαθούσε με σέντρες στη γεμάτη περιοχή των Κροατών να πετύχει γκολ, οι δυο επιθετικοί της ομάδας είχαν ύψος 1.74 και 1.62 (μεταξύ μας, ούτε τόσο δεν είναι ο Φελίπε Μπουγάτσας), ενώ στον πάγκο άραζαν τρεις με ελάχιστο ύψος το 1.84. Άβυσσος, άβυσσος...

3. Τους υποτιμήσαμε...

Μας κόλλησαν μια ταμπέλα "ισχυροί" και μάλλον το πήραμε πολύ πάνω μας. Πιστέψαμε πως επειδή είμαστε πιο ταλαντούχοι δε θα ιδρώσουμε, αρχίσαν τα "Έλα μωρέ, μόνο ο Ηρακλής μπορεί να αποκλειστεί από Κυπριακή ομάδα", τα "Σου δίνω 30 ευρώ αν πεις το όνομα της ομάδας που κληρωθήκατε" (σωστή απάντηση : Σλάβεν Κοπρίβνιτσα). Φυσικά, όταν μπήκαμε μέσα μας κόπηκε το γέλιο και έμειναν οι λίγοι να λένε "τα 'λεγα εγώ...".

4. Ήμασταν άτυχοι!

Η αλήθεια να λέγεται, δεν έγιναν και λίγα. Ο Ολυμπιακός είχε δοκάρι και βρέθηκε πίσω στο σκορ με αυτογκόλ, το ματς του Άρη γύρισε μετά από αυτογκόλ που κατα πάσα πιθανότητα θα βρεθεί κάποιος να το ανεβάσει στο youtube με τίτλο "Funniest own goal ever", χάθηκαν ουκ ολίγες ευκαιρίες. Και πάλι, δεν είναι εντελώς τυχαίο που ο Παναθηναικός, ο μόνος που προκρίθηκε, άνοιξε το σκορ με αυτογκόλ σε μια ανύποπτη φάση. Θα μου πείτε, ας προσέχαμε, ας μη βάζαμε αυτογκόλ, ας μη χάναμε τις ευκαιρίες. Κάτι που μας φέρνει στο...

5. ...μήπως δεν είμαστε αρκετά καλοί?

Οι Κύπριοι και οι Κροάτες ανεβαίνουν γιατί γίνονται όλο και καλύτεροι. Εμείς ανεβαίνουμε μόνο όταν δε μας αδικεί η διαιτησία, δεν είμαστε άτυχοι, δε τους υποτιμάμε, δεν κάνει λάθη ο προπονητής. Όταν συμβαίνει κάτι από τα προηγούμενα, απ'ό,τι φαίνεται, η ποιότητά μας δεν αρκεί για να το ξεπεράσουμε. Το χειρότερο όμως είναι πως πιστεύουμε το αντίθετο. Οπότε, δεν έχουμε να διορθώσουμε τίποτα. Την επόμενη φορά θα μπει στο πλεχτό αντί να χτυπήσει στο δοκάρι, δε θα κοιμηθεί ο Θεός για να φάμε τέτοιο γκολ, δε θα βρεθεί σε τόσο κακή μέρα ο Ρεγκέιρο και θα περάσουμε. Άντε, το πολύ πολύ να φύγει ο Βαλβέρδε, για να δώσουμε μια βαθειά λύση οι πιο ριζοσπαστικοί...