4 Φεβ 2009

Ασυνάρτητες σκέψεις στα καπάκια του live των Calexico

Την Κυριακή έκανα ένα διάλειμμα από το να κάθομαι, παριστάνοντας στους γύρω μου πως διαβάζω Παθολογία (παρ'όλα αυτά, μου έμειναν κάποια πράγματα, όπως το καυτό θέμα "Κλινική εικόνα αιφνίδιου θανάτου" - αληθινή ιστορία) και ξεκίνησα να πάω να δω τους Calexico.


Όσο τους παρακολουθούσα, βαριόμουν αρκετά ωστέ να σκέφτομαι άλλα πράγματα. Ιδού, κάποιες σκέψεις τόσο σκόρπιες, που δεν έχουν το δικό τους νούμερο. Ούτε καν μια βουλίτσα.




Ο κυνικός λέει : "Ποιά οικονομική κρίση? Όταν οι Calexico έχουν 30 ευρώ εισιτήριο και το principal είναι για πρώτη φορά στην ιστορία του sold out, ποιός τολμάει να πει πως ο κόσμος δεν έχει λεφτά?"

Ο ρομαντικός λέει : "Κοίτα να δεις... Σε περίοδο κρίσης, ο κόσμος προτιμάει να κόψει από τα άλλα έξοδά του για να δει από κοντά ένα όμορφο συγκρότημα. Τελικά, υπάρχει ελπίδα..."

(Στο ίδιο μοτίβο, ο Oscar Wilde λέει : "Α man who sees both sides of an argument does not see the argument at all")


----------------------------------------------------------------------

Αγάπη είναι να λες, "Στην τελική, ποιός θα ήξερε τους Calexico αν δεν είχε ο Θεοδωράκης το Stray στους πρωταγωνιστές?"

----------------------------------------------------------------------

Γεγονός : στεναχωρήθηκα που δεν άκουσα ζωντανά τον στίχο "I only have corona!"

Ερώτηση : αυτό με κάνει παιδί του λυκείου?

----------------------------------------------------------------------

Αν ο τραγουδιστής των calexico ήταν έλληνας, θα ήταν ο Γιάννης Σαββιδάκης (Ντάλας).





Γ. Σαββιδάκης (?)


J. Burns (?)

----------------------------------------------------------------------

Εκτιμώ πολύ τους Calexico μουσικά. Και τις δυο φορές που πήγα όμως, ανεξήγητα ήλπιζα πως το show θα είναι περισσότερο φιέστα και λιγότερο όμορφη μουσική.

Σε συνέντευξή του, ο τραγουδιστής Joey Burns δήλωσε πως συνήθως διαλέγουν πρόγραμμα ανάλογα με τη διάθεση του κοινού. Έτσι, στην Κρήτη πήγαν με διάθεση να παίξουν χαλαρά, αλλά το κέφι και οι ρακές έρεεαν άφθονες, οπότε το γύρισαν στο γλέντι.

Στη Θεσσαλονίκη, μερικά από τα τραγούδια που αποφάσισαν να παραλέιψουν είναι τα κάτωθι :


Κάτι καλό για εκκίνηση : El Picador!





Έπειτα : ένα όμορφο. Ballad of Cable Hogue.



Corona!



Και δε μπορώ να πιστέψω πως παρέλειψαν το ίσως πιο όμορφο τραγούδι τους...Guero Canelo.




Επίσης, εύφημες μνείες στα Tres Avivos και Sirena.
Δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο, όποιος ενδιαφέρεται μπορώ να του τα δώσω ή να του τα τραγουδήσω.

Κι όμως, οι περισσότεροι από το κοινό διασκέδασαν πολύ!

Για να τα μαζέψω λίγο...

Ένα σωρό εικοσάχρονοι θεσσαλονικείς πέρασαν αξέχαστα.

5-6 35χρονοι τεξανοί ψιλοξενέρωσαν.

Εγώ ψιλοξενέρωσα.

Άρα...

...το μαντέψατε.

Είμαι 5-6 35χρονοι τεξανοί.

2 σχόλια:

mantamitsa είπε...

Μμμ… Ιδού! Η φήμη ότι ο Δημόπουλος πόσταρε για τους Calexico επιβεβαιώνεται!
(Δράττομαι της ευκαιρίας να σχολιάσω στο blog σας κ πάλι. Βέβαια, ποτέ δεν αντισχολιάζετε οπότε μπορώ ν’ αλωνίζω ανενόχλητη εδώ μέσα – not really funny though!)

“κλινική εικόνα αιφνίδιου θανάτου – αληθινή ιστορία”… (has anything to do with a dead Norwegian Blue parrot ?)
…ένα πρωινό, βλέπω ένα περίεργο status
“Fotis is pining for the fjords”,
“Well, what kind of talk is that?” σκέφτηκα και
είχα περιέργεια να μάθω τι σχέση θα μπορούσε να ‘χει ο Δημόπουλος με τα φιόρδ, κ οδηγήθηκα στο World Famous (ex!)Parrot Sketch! Hahaha…
Συνεπώς, “παριστάνοντας στους γύρω μου πως διαβάζω Παθολογία”
-----> “χαζεύοντας σκετσάκια Monty Pythons”!

------------------------------------------

Μερικά τραγούδια είναι η αλήθεια πως ήταν πολύ κρίμα που δεν τα είπανε τα παιδιά από την Αριζόνα.
Τον Picador δεν τον είπαν, τω ώντι? Στην κοσμάρα μου εγώ.
Όλο το απόγευμα πηγαινοερχόμουν στο σπίτι συνάμενη κουνάμενη αναφωνίζοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα “Guero Canelo”! Ole, ole!!!
Kαι από τα γλυκούλικα κ πιο ήσυχα, δεν άκουσα κάποια personal favorites (pepita/over your shoulder/slowness), αλλά εντάξει είναι υπερβολικά ήσυχα, δεν είχα τέτοιες προσδοκίες!


Οι προσδοκίες σου για μια τρικούβερτη φιέστα (σεβαστές δεδομένου κ του εισιτηρίου) τελικά μείναν προσδοκίες!
Οι προσδοκίες πολλών για όμορφη μουσική που καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων ικανοποιήθηκαν.
Οι προσδοκίες των διοργανωτών δε, ικανοποιήθηκαν κ με το παραπάνω!

Υ.Γ. Εσύ, να μάθεις να μη φέρνεις τη ρακί!!

------------------------------------------

But, always look on the bright side of life! Ο κυνικός θα έλεγε : «Κοίτα να δεις… οι Calexico σ’ έβαλαν σε ρομαντικές σκέψεις! Τελικά, δεν υπάρχει ελπίδα…»

------------------------------------------

Ρε, τον Ντάλας! Xaxaxa! Ακριβέστατη η παρατήρηση!
Ένας αυτός κ ένας ο τύπος που έπαιζε εκείνο το περίεργο μουσικό όργανο (btw “pedal steel guitar”), που σίγουρα υπάρχει κάποιο connection με τα MTVcartoons, Beavis or Butthead or both!!!

------------------------------------------
Τέλος, κάπου είχα διαβάσει κάποτε: “Οι τεξανοί είναι η ζωντανή απόδειξη ότι οι Ινδιάνοι πηδούσαν τα βουβάλια”!!!




Α! Και θα το ξεχνούσα!!! Θέλω να μου τραγουδήσεις! Tο “Tres Avivos” κυρίως!!!

(γιατί το “Tres Avisos” μπορεί ο καθένας να το απολαύσει στο youtube!!! ;D
http://www.youtube.com/watch?v=BPJpQKlf4uc
Xixixixixiiii…)

Fotis Dimopoulos είπε...

Από γλυκούλικα, δεν πιστεύεις πως αντί για την μπουρδίτσα που είπαν στο τέλος μπορούσαν άνετα να πουν το Puta Party?

Η μήπως ήταν πολίτικαλι ινκορέκτ?

Προς αποφυγήν παρεξήγησης, πέρασα πολύ όμορφα. Αλλά όπως ήταν τα πράγματα,θα είχα περάσει πολύ ομορφότερα καθιστός... Πιστεύω με εννοείς.


Σε ευχαριστώ απεριόριστα για το τρακ! Επιμένω στο πιστεύω μου οτι το τραγούδι λέγεται tres avivos, και έχω αρκετούς υποστηρικτές στο google. Αν και ομολογώ οτι ο μόνος δίσκος που έχω αγοράσει είναι το black light...

Τέλος, όποιος με ξέρει καλά ξέρει πως τα πάω πολύ καλά με τα βουβάλια, εντός κι εκτός κρεββατοκάμαρας.