Case report : Radiohead in concert

"Ναι καλά μαλάκα, όταν ήρθαν εδώ οι Radiohead έπαιξαν μια ώρα και δεν έπαιξαν το Creep".

Όχι, ΟΚ, στις 29 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, δεν έπαιξαν μόνο μια ώρα.

Η πρώτη μου ανταπόκριση από την πρωτεύουσα της Ευρώπης δεν έχει να κάνει με την ίδια την πόλη, αλλά φυσικά με τον εαυτό μου.

Ακόμα και στην τρυφερή μας ηλικία, έχουμε προλάβει να έχουμε ανεκπλήρωτες επιθυμίες και φαντασιώσεις. Για εμάς που οι επιθυμίες αυτές έχουν κυρίως να κάνουν με συναυλίες και φαί, μια καλή ιδέα θα ήταν να έρθουμε στο Βερολίνο. Μια πόλη στην οποία κοιτάς μια στιγμή αλλού και τσουπ! Χάνεις το live των Beirut. Αλλά όχι και των Radiohead. Προπληρώνεις το εξηντάρι, γιατί ήθελες να τους δεις ζωντανά από τότε που ήσουν creep και weirdo, τουτέστιν στα μαθητικά τα χρόνια που δε τ'αλλάζεις με τίποτα.

Πήγα λοιπόν, είδα, γύρισα σπίτι και κατέγραψα τη συναυλιακή εμπειρία των Radiohead στο Βερολίνο για να κάνω τον καμπόσο (as in, "Κοίτα με! Ζω τη ζωή στο Βερολίνο! Είμαι so hot right now!")

- Θε μου, τι οργάνωση!

Γενικώς, όταν πας ψημένος σε μια συναυλία, το τελευταίο πράγμα που θέλεις να σου συμβεί είναι απρόοπτα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, του τύπου "Το εισιτήριο σας δεν είναι έγκυρο / μη σπρώχνετε, μανδάμ! / όχι ρε πούστη μου, το πορτοφόλι μου" και πάει λέγοντας.

Παρ'όλα αυτά, σχεδόν όλα λειτουργούσαν ρολόι. Προβλέποντας οτι η πλειοψηφία των 2-3 χιλιάδων θεατών θα προτιμήσει να φτάσει μέσα στο τελευταίο τέταρτο, αύξησαν τη συχνότητα της συγκεκριμένης γραμμής του μετρό, είχαν 3 διαφορετικά σημεία εισόδου με 4 υπαλλήλους στην καθεμία, ήλεγχαν την εγκυρότητα με μηχανήματα και barcode με αποτέλεσμα να περνάς από τον έλεγχο μέσα σε μισό λεπτό, χωρίς ουρά.

Α, και κάτι ακόμα : γιατί δεν έχουμε κι εμείς αυτό το μέτρο με τα ποτήρια και την εγγύηση? Είδα κόσμο να κρατάει σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας 5 ποτήρια στο χέρι, με σκοπό να τα επιστρέψει και ακολούθως να του επιστραφούν τα 1x5 = 5 ευρώ που είχε καταβάλλει επιπλέον.

Θα μου πεις, το να αδειάζει το θέατρο και να μένουν πίσω άπειρα φελιζολένια καθίσματα δείχνει άλλη κουλτούρα που δε θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν.


- Σιγά μη φοβηθώ!

Σου λέει, αμα δεις τύπο με γενειάδα, σκουλαρίκι, κολλητό τζιν και γαλάζια μάτια, φύλαξε τον πισινό σου και τις τσέπες σου. Με αυτές τις αρχές με μεγάλωσαν και δε το κουνάω ρούπι.

Στη συναυλία απάντησα έναν από τους εμφανισιακά πιο τρομακτικούς τύπους ever : μακρύ μαλλί, σκουλαρίκια, τατουάζ, κουκουλοφόρος, κάπνιζε και κάτι που παίρνω το θάρρος να υποθέσω πως ήτανε ηρωίνη (γιατί έτσι κάνουν αυτοί οι αναρχικοί). Ως ευσυνείδητος ευρωπαίος πολίτης, αμέσως θέωρησα δεδομένο πως εποφθαλμιά το πορτοφόλι μου, ή, αν ήμουν τυχερός, τον έρωτά μου.

Μετά από λίγα λεπτά ο εν λόγω κύριος μου απευθύνει το λόγο, και με ρωτάει στον πληθυντικό μήπως γνωρίζω τι ώρα είναι, και άραγε ξέρω τι ώρα θα ξεκινήσει η συναυλία?

Οι άνθρωποι είναι κατά κανόνα ευγενείς. Ίσως προσποιητά και βεβιασμένα, αλλά με το σεις και με το σας. Ακόμα και χαρακτήρες που δυστυχώς βάση εμφάνισης θα τρόμαζαν κάποιους από εμάς. Όμορφα.


- ΟΚ, ένα προφανές : οι Radiohead τα σπάνε και τα έσπασαν.

Τι συναυλιάρα και τι μπαντάρα. Απλώς, μπράβο. Τα χειρότερα τραγούδια τους είναι πολύ καλά. Όση ώρα πέρασα εκεί, ήμουν πεπεισμένος οτι κάτι σημαντικό συμβαίνει στη σκηνή, μπροστά μου. Ωραίο συναίσθημα. Δεν έχω άλλα λόγια. Μεγάλο συγκρότημα.

Κοντύτερα δε γίνεται.

- Ι'm not, after all, getting too old for this shit.

Που λες, ξεκίνησα από το σπίτι στις 5, και μέχρι τις 8.30 που βγήκαν οι Radiohead, δεν κάθισα δευτερόλεπτο. Τουτέστιν, σκατά, με πονάει η πλάτη, τα γόνατα, τα ποδάρια, τα κότσια, τα ισχία, you name it. Και δεν ήταν η πρώτη φορά! Τώρα τελευταία το παθαίνω συχνά σε ορθάδικα, και θέλω να πάω σπίτι μου και να ξαπλώσω κάτω από την κουβέρτα μου και να δω telemarketing. Και είμαι 26.

Τελικά όμως, απ'ό,τι φαίνεται, δεν έχει να κάνει με την ηλικία μου, αλλά με τη μουσική που ακούω και τις συνθήκες. Γιατί μόλις το είχα πάρει απόφαση οτι θα πάω να καθίσω με τους μεσήλικες φαν των Radiohead, οι τελευταίοι βγήκαν στη σκηνή. Και μέχρι να φτάσω σπίτι μου στις 12, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό οτι θέλω να καθήσω. Ξεχάστηκα γιατί απολάμβανα απίστευτα το θέαμα, και γιατί μετά σκεφτόμουν πόσο απολαυστικό ήταν το θέαμα που είδα.

Αυτό που θέλω να πω είναι, το σκαρί μου βαστιέται ακόμα καλά, αρκεί να παίζει Radiohead στο παρασκήνιο.



- Ο Thom Yorke είναι νευρόσπαστο!!

Oι φήμες θέλουν τον τραγουδιστή των Radiohead να είναι 43 χρονών. Άλλες φήμες δε, τον θέλουν να είναι αυτός ο μελαγχολικός, ψιλο-ιδιοφυής, τρελοδημιουργικός τυπάκος του βίντεο :



 Ε, δε θα το μάντευες βλέποντάς τον ζωντανά. Πρώτον, άφησε μαλλί και γένεια, και κάπως σε αποσπούν από τη φαλακρίτσα και τις ρυτίδες. Δεύτερον, πως και πόσο χτυπήθηκε επί σκηνής ο άνθρωπος! Τραγούδησε, έπαιξε κιθάρα, πιάνο, χόρεψε, χοροπήδησε, και έδειξε διάθεση η οποία με καθησύχασε, οτι έχουν χρόνια μπροστά τους, ίσως εξίσου καλά, ενδεχομένως και καλύτερα.

Aρκεί να μην αλλάξει conditioner. Και κάποιες άλλες μικροπρουποθέσεις, όπως, ξέρω γω, να μη το παρακάνει με ουσίες και οινοπνεύματα.

- Το γερμανικό κοινό δε φωνάζει όταν θέλει κι άλλο

Μικρή παρένθεση : Όταν οι Radiohead αποσύρονται στη μια ώρα και ένα τέταρτο, είναι σχετικά προφανές οτι θα ξαναβγούν. Στη Γερμανία δε φωνάζουν ούτε "Wir wollen mehr", ούτε "κι άλλο, κι άλλο", ούτε το προσωπικό μου αγαπημένο σε ελληνικές συναυλίες, "We want more!" (για το ενδεχόμενο η μπάντα να μην ομιλεί ελληνικά, και να απορεί στα παρασκήνια "What does κι άλλο mean? Should we go out there again or not?"). Απλώς χειροκροτούν και παίρνουν κι άλλη μπύρα.



- Μερικά σκόρπια σχόλια :

...Μεγαλύτερη ικανοποίηση : το να ακούς επιτέλους live το Paranoid Android. Sweet.

...Μεγαλύτερη ευχάριστη έκπληξη : η απογείωση του Nude από το In Rainbows. Η καλύτερη στιγμή της συναυλίας. Όχι τόσο για την εκτέλεση, όσο για την ερμηνεία και το συναίσθημα να το ακούς από κοντά.

 ...Mεγαλύτερος πανικός : 2+2 = 5. Και για τον κόσμο και για τους ίδιους.

...Μεγαλύτερη ανακούφιση : οτι δεν έπαιξαν μόνο μια ώρα, αλλά δύο ώρες και ένα τέταρτο.

...Μεγαλύτερη απογοήτευση : βλ. παρακάτω.



- Κι ένα top 10, για να πάει γούρι!

Το top 10 των τραγουδιών που δεν έπαιξαν οι Radiohead, κατατεταγμένα σε σειρά ανάλογα με το πόσο ήθελα να τα ακούσω :

10.Τhe Trickster (αν υπήρχε η δυνατότητα, θα πόνταρα οτι θα είναι το πρώτο τραγούδι)
9. The Bends
8. You Never Wash Up After Yourself (ναι, καλά)
7. Street Spirit
6. No Suprises
5. Lucky
4. Karma Police
3. Creep
2. Nice Dream
1. Exit Music (For a Film)

Θέλω να πω, ΟΚ, ακόμα κι ένα καράβι με δίχως κατάρτια και δίχως πανιά σαν εμένα έχει ψιλοξεπεράσει κάποια τραγούδια. Αλλά ΟΚ, είσαι Radiohead και είναι Creep. Πως να το κάνουμε. Αλλά...


- ...οι Radiohead θέλουν πλέον να είναι, και είναι, μια electro μπάντα, με λίγη rock on the side.

Όχι οτι έχω παράπονο, αλλά ακόμα και στο Paranoid Android φαινόταν πως ο Yorke έκανε λίγο...αγγαρεία. Ενώ σε ένα άλλο τραγούδι δήλωσε πως είναι τόσο παλιό, που έχει ξεχάσει τους στίχους (1997). Και δεν έχει άδικο. Τα τραγούδια που απαιτούσα είναι ροκάκια της δεκαετίας του '90. Και όσο και αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, το 1995 ήταν πριν από 17 χρόνια, mother funker. Πάρτο λοιπόν απόφαση πως όπως όλα αλλάζουν, έτσι και οι Radiohead έχουν αλλάξει και αν έκανες τα στραβά μάτια, δικό σου το φταίξιμο.

Το γλυκόπικρο συναίσθημα αυτό λοιπόν, να βλέπεις τον Thom Yorke να χτυπιέται μπροστά στα synthesizer και να λες "Που είναι ο μελαγχολικός τυπάκος που τραγουδούσε Nice Dream?". Και μετά να αποδέχεσαι πως έχει αναπόφευκτα αλλάξει σε κάτι διαφορετικό, κάτι αναμφισβήτητα ωραίο, ίσως και καλύτερο ως πιο σύγχρονο. Και παρ'όλα αυτά όμως, να ελπίζεις πως δεν έχει ξεχάσει τα παλιά τραγούδια, σκέψεις και στίχους, και πως δεν έχουν σταματήσει να τον εκφράζουν, παρά μόνο τα έχει απλώς παραμερίσει.

Με λίγα λόγια, οτι παρ'οτι έχει αλλάξει, όταν σκέφτεται τις παλιές εποχές δε λέει "Πωπω, πόσο γελοίοι ήμασταν τότε."

Nice dream.


(Προς το παρόν υπάρχουν όλα τα βίντεα στο youtube... Δεν ποστάρω, αλλά όποιος ενδιαφέρεται, σπέυδει.)

The Beatles vs The Rolling Stones? More, like, The Beatles vs The Kinks, ή η μάχη των γιγάντων

Αγαπητέ αναγνώστη!

Σου παρουσιάζω...τους Kinks!

Δηλαδή, σου παρουσιάζω ένα από τα πιο διάσημα μουσικά συγκροτήματα της Μεγάλης Βρετανίας, με καριέρα γεμάτη εμπορικές και κριτικές επιτυχίες, εντυπωσιακά live shows και μουσική που κατέληξε να επηρεάσει πολλούς νεότερους καλλιτέχνες σε διάφορα παρακλάδια της ροκ.

Όπως καταλαβαίνεις, θεωρώ τον εαυτό μου κάτι αντίστοιχο του Ed Sullivan, ή, αν προτιμάς κάτι ντόπιο, του Πέτρου Κωστόπουλου.

Με τη μόνη διαφορά ότι σταμάτησα να φοράω δαχτυλίδι στα 13 μου.

Όταν σκέφτεσαι ροκ στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του '60, πιθανώς το μυαλό σου να πηγαίνει στο δημοφιλές δίλημμα : Beatles ή Rolling Stones? Ίσως και να έχεις έτοιμη και την απάντηση (δηλαδή, Beatles). Μην ανησυχείς, δε θα σε κακολογήσω! (εκτός κι αν απάντησες Rolling Stones). Θα σου επισημάνω όμως πως πρόκειται για μια σύγκριση που αφορά δυο μουσικά συγκροτήματα με τόσες διαφορές, που καταλήγει να είναι ατυχής. Παρά το γεγονός οτι συζητάμε για δυο συγκροτήματα που ξεκίνησαν από την ίδια περιοχή με τις ίδιες περίπου μουσικές επιρροές, οι κατευθύνσεις που ακολούθησαν ήταν αρκετά διαφορετικές ώστε η σύγκρισή τους να μη βγάζει κάποιο αξιόλογο συμπέρασμα.

Αντίθετα, δράττομαι της ανύπαρκτης ευκαιρίας να σε πείσω πως το πραγματικό δίλημμα είναι : Βeatles ή Kinks? Και μάλιστα, είμαι διατεθειμένος να παραθέσω παραδείγματα για να σε πείσω πως μοιάζουν τόσο μεταξύ τους, ώστε δικαιούνται τη σύγκριση. Και όχι μόνο : θα προχωρήσω ακόμα περισσότερο, ώστε να σου πω και πόσο ψηλά πρέπει να έχεις τις δυο μπάντες στις μουσικές σου προτιμήσεις.

(spoiler alert) Γιατί θεωρώ δεδομένο πως και οι δυο πρέπει να βρίσκονται ιδιαίτερα ψηλά.

Φτιάξε καφέ!


---> Check point #1 : Το τραγούδι με τίτλο γυναικείο όνομα

The Beatles - Michelle

The Kinks - Victoria


Δυο αρκετά διαφορετικά τραγούδια, προφανώς, αλλά έξοχα και τα δύο. Δύσκολο να ξεπεράσεις την υπέροχη μελωδία και το νοσταλγικό ρομάντζο του Michelle. Αλλά όπως υποψιάζεστε, αγαπώ το Victoria. Η μουσική του είναι ξεσηκωτική, γλυκιά και, όπως έχω ξαναπεί, σε μερικούς μας θυμίζει κάτι ατάκες, και μπλα και μπλα και μπλα.

Α, κι επίσης : φαν φακτ/ανατροπή : η Victoria του τίτλου, αν προσέξετε τους στίχους, θα συμπεράνετε οτι είναι η βασίλισσα. So...there's that.

Έκβαση : Beatles 9 πόντοι - Kinks 10 πόντοι


---> Check point 2 : Το τραγούδι διασκευή που εμφανίστηκε σε ταινία με φοιτητικές αδελφότητες

The Beatles - Shout


The Kinks - Louie, Louie


Εντάξει, είναι λίγο άδικο γιατί μιλάμε για διασκευές. Παρ'όλα αυτά, είναι και οι δυο διασκευές απολαυστικών τραγουδιών, και η επανεκτέλεση είναι εξαιρετική.

Η μάχη κρίνεται στα σημεία : ίσως με διασκεδάζει λίγο περισσότερο το Shout, ίσως το video των Kinks που επέλεξα να επικεντρώνεται στα δόντια του Ray Davies περισσότερο από είναι ανθρώπινα αποδεκτό, ίσως (και πιθανότερα) να με κερδίζει το μαλλί του Ringo που πηγαινοέρχεται και κάνει ό,τι να'ναι όσο ο ίδιος τη βρίσκει.

Έκβαση : Beatles 10 πόντοι - Kinks 9 πόντοι


---> Check point #3 : Το τραγούδι με τον παράξενο ήχο που έχει κάτι να πει

The Beatles - Being for the Benefit of mr. kite

(Σημείωση : εντόπισα στο youtube το ίδιο κομμάτι από την ταινία Across The Universe. Ελπίζω με κάποιο τρόπο οι παραγωγοί να διαβάζουν αυτή τη στιγμή και να καταλαβαίνουν τι γράφω, και επίσης ελπίζω την αμέσως επόμενη στιγμή να εκραγεί εντυπωσιακά το κόλον τους. Σκατά παντού, και κυρίως στα μούτρα τους).

The Kinks - Mr. Pleasant


Για άλλη μια φορά, με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Πρόκειται για δυο πολυαγαπημένα τραγούδια μου. Κι ενώ το πρώτο έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αισθητική, και σπόντες προς την εργοδοσία και δε συμμαζεύεται, το δεύτερο έχει την ιδανική αναλογία νοήματος και σαρκασμού που στα μάτια μου το ξεχωρίζει. Συν, το happy end : η γυναίκα του πετυχημένου, ψεύτικου κυρίου που δουλεύει όλη μέρα για περισσότερα χρήματα τον απατάει.

Πιθανώς δε με εμένα, που δουλεύω όσο λιγότερο μπορώ για όλο και λιγότερα χρήματα. Who's with me??

Έκβαση : Beatles 9 πόντοι - Kinks 10 πόντοι



---> Check point #4 : Η επιρροή της Ανατολής

The Beatles - Norwegian Wood (This Bird Has Flown)


The Kinks - See My Friends


Κανονικά βέβαια, εδώ θα έπρεπε να έχουν μπει με ανάποδη σειρά, δηλαδή χρονολογικά. Οι Kinks έφεραν πρώτοι το σιτάρ στη μουσική τους, και πειραματίστηκαν εκτενέστερα με αυτό, χρησιμοποιώντας το ως βασικό και όχι διακοσμητικό στοιχείο στα κομμάτια τους (κάτι που ψιλοισχύει για το Norwegian Wood).

Όμως παρ'ότι οι ινδικές επιρροές είναι εντονότερες στο See my Friends, κάτι δεν ταιριάζει απόλυτα : ενώ είναι ένα τραγούδι που απολαμβάνω, δεν μπαίνω ποτέ ιδιαίτερα στη φιλοσοφία και την αισθητική του. Αντίθετα, το Norwegian Wood πετυχαίνει στο 100% αυτό που θέλει : να είναι ένα διασκεδαστικό κομματάκι, με το σιτάρ να ταιριάζει απόλυτα και με μια ιστορία με πολύ απροσδόκητο τέλος, το οποίο μάλιστα εκστομίζεται φαινομενικά αβίαστα, σα να είναι απόλυτα φυσικό : τι κάνεις όταν διανυκτερεύεις στο σπιτι μιας κοπέλας χωρίς να έχει πέσει κρέμα στο γαλακτομπούρεκο, και ξυπνάς και δε τη βρίσκεις εκεί? Bάζεις φωτιά στα έπιπλά της και την κάνεις, προφανώς, φλώρε.

Έκβαση : Beatles 10 πόντοι - Kinks 7 πόντοι



---> Check point #5 : Το τραγούδι με όνομα ζώου μέσα.

The Beatles - I Am the Walrus


The Kinks - Apeman


Ουφ...από που να ξεκινήσει κανείς.

Το I am the walrus είναι αυτό που λέμε, alternative. Και το έκαναν στα 60s, όταν το σύγχρονο alternative δεν ήταν καν σπερματοζωάριο. Συν, και γαμώ τα κοστούμια. Συν, το μουστάκι του Χάρισον.

Γειά σου, είμαι ο Τζορτζ. Κρατάω μια κιθάρα, φοράω αυτό που βλέπεις, κι έχω μουστάκι. Θέλεις να το κάνουμε? (σημείωση συντάκτη : ορκίσου οτι θα έλεγες όχι.)

Το Apeman είναι πολύ όμορφο και πιο σοβαρό τραγούδι, με την έννοια οτι δε λέει βλακείες, αλλά δε λέει και κάτι το τόσο πρωτοποριακό. Το θετικό είναι οτι είναι αντάξιο της φώκιας, ως προς το ότι και τα δυο κομμάτια έχουν και το αναφερόμενο ζώο στο βίντεο κλιπ, αν και σε διαφορετικά επίπεδα ρεαλισμού.

Πάνω : ένας γορίλας που παίζει πιάνο.
Κάτω : ανώμαλος φετιχιστής (hey, δεν κρίνω για να μην κριθώ).

Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Παρ'ότι ο Ray Davies είναι σχεδόν συμπαθής όταν χαμογελάει, δείτε και ακούστε την πανδαισία του I am the Walrus, τραγούδι και βίντεο της δεκαετίας του 60. Τρομακτικό.

Έκβαση : Beatles 10 πόντοι - Kinks 8 πόντοι.



---> Check point #6 : Τα χορευτικά

The Beatles - A Hard Day's Night


The Kinks - You Really Got me Going


Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχω διαλέξει άλλο τραγούδι των Beatles. Σταμάτησα να το σκέφτομαι όταν κατάλαβα πως δε θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Πρόκειται για το δυνατό χαρτί των Kinks.

Εξάλλου, στο βίντεο θα δειτε ένα μαύρο με στολή μάγειρα να χορεύει. Δεν είναι και μικρό πράγμα.

Έκβαση : Beatles 9 πόντοι - Kinks 10 πόντοι



---> Check point #7 : Τα υπερτιμημένα

The Beatles - Love me Do

The Kinks - Waterloo Sunset


Δε θέλω να παρεξηγηθώ : είναι και τα δυο αξιόλογα κομμάτια. Απλώς έχουν αποκτήσει πολλή φήμη, χωρίς να δικαιολογείται με βάση τα άλλα φημισμένα τραγούδια των δυο συγκροτημάτων. Τι να μας πει το Love me Do, όταν υπάρχει το She Loves You και το Ob-la-di? Πιάνει τίποτα το Waterloo Sunset δίπλα στο Sunny Afternoon?

Λένε οτι μια ομάδα είναι τόσο καλή, όσο είναι ο αδύναμος κρίκος της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αδύναμος κρίκος των Kinks σε αυτό το blog είναι λίγο λιγότερο αδιάφορος.

Έκβαση : Beatles 7 πόντοι - Kinks 8 πόντοι



---> Check point #7 : Το τραγούδι με τον αέρα παιδικής αθωότητας, παρ'ότι δεν έχει σχέση με παιδιά

The Beatles - Lucy in the Sky with Diamonds


The Kinks - She Bought a Hat Like Princess Marina


Ομολογώ ότι, δώσε μου μελωδία που να εκπέμπει κάτι παιδικό και αθώο και πάρε μου τη ψυχή. Έχοντας πει αυτό, θα πω και το άλλο. Μου αρέσει περισσότερο το τραγούδι των Kinks. Είναι ταυτόχρονα πιο γλυκό, το γύρισμά του είναι απολαυστικό και έχει περισσότερα να πει για το λαό και το Κολωνάκι (British φίλοι μου, προσαρμόστε την αναλογία στα British δεδομένα σας!).

Το Lucy in the Sky with Diamonds είναι σπουδαίο κομμάτι. Είναι πολύ μπροστά, είναι...woah. Απλώς μου αρέσει λίγο λιγότερο.

Έκβαση : Beatles 9 πόντοι - Kinks 10 πόντοι



---> Check point #9 : The sing-along

The Beatles - Don't Let me Down


The Kinks - Sunny Afternoon


Εδώ αναφέρομαι στο τραγούδι που το τραγουδάς δυνατά όταν το ακούς, και μετά σου μένει στο κεφάλι και το σιγο/δυνατοτραγουδάς για καιρό μετά.

Τι να πω, είναι και τα δύο έξοχα. Ο μόνος λόγος που δίνω το προβάδισμα στους Kinks είναι οτι το sing-along τους είναι, ξανά, κριτική σε έναν τύπο που τα έχει όλα : λεφτά, γιοτ, αλκοολισμό, γυναίκα που κακομεταχειρίζεται, αλλά όχι την ανάγκη να δουλέψει. Είναι τρόπον τινά το sequel του Mr. Pleasant.

Έκβαση : Beatles 9 πόντοι - Kinks 10 πόντοι



---> Check point #10 : το μουσικό κτήνος

The Beatles - Let it Be


The Kinks- Lola


Ας είμαστε ξεκάθαροι, τι κάνουμε εδώ. Συγκρίνουμε το καλύτερο τραγούδι των Kinks με ένα από τα καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών. Το φτάνει? Είναι το Lola ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών?

Παραλίγο ναι.

Έκβαση : Beatles 10 - Kinks 9,5




----------------------------------------------------------------------
Τελική έκβαση : Beatles 92 πόντοι - Kinks 91,5 πόντοι

Συμπεράσματα : Ντέρμπι που κρίθηκε στις καθυστερήσεις. Έχε δε υπόψην σου, ότι όταν έκανα το πρώτο draft πριν από λίγο καιρό εν θερμώ (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), το αποτέλεσμα έβγαζε τους Kinks στο +1. Αλλά νομίζω πως ορθώς άφησα ένα διάστημα να περάσει, ώστε να μην υπερεκτιμήσω και να μην αδικήσω κανέναν.

Οι Kinks χάνουν στα σημεία (στις πόσες αθλητικές μεταφορές καίγομαι?) : υπερτερούν ελαφρώς στη διασκέδαση και κοντράρουν στα ίσια το ματς στην καρδιά και την ευφυία. Τους κόστισε μόνο οτι έμειναν σε ένα μουσικό στυλ, το επηρέασαν σε τεράστιο βαθμό (λέγεται πως το You Really Got Me ξεκίνησε το Hard Rock και λιγουλάκι την Punk), αλλά δεν ανοίχτηκαν σε περισσότερα είδη. Επίσης, θα τους είχε κοστίσει λίγο και το βάθος πάγκου : στα καλύτερά τους, οι Κinks είναι εντελώς ισάξιοι των Beatles, αλλά τα αδιάφορα κομμάτια τους είναι σαφώς περισσότερα.

Τώρα, θα μου πεις, είναι δίκαιο αυτό? Μπορείς να περιορίσεις δυο συγκροτηματάρες σε 10 κομμάτια που βολικά διάλεξες, να τις συγκρίνεις και να μας πεις και τι να πιστεύουμε?

Κι εγώ θα σου πω σκάσε, και πως μόλις το έκανα.

Great Britain rocked.

Κάντο κι εσύ! Ξεπέρασε τους U2, όπως έκαναν αυτοί οι 10

Kαι σου'ρχονται, σου λέει, οι εσύ-δύο, και μάλιστα είναι η τουρνέ των 360 μοιρών. Τουτέστιν, κάτι θα παίζει με την εξέδρα, με αποτέλεσμα να βλέπεις τον κώλο του Μπόνο από διαφορετικές γωνίες, αλλά μιας που η σκηνή ΔΕ στριφογυρίζει (...), παίζει να σου κάτσει να βλέπεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ τον κώλο του ντράμερ, κάτι που δε μπορώ να ξέρω αν σε φτιάχνει ή όχι, αλλά δε συνέβαινε ποτέ όταν πίσω από τη σκηνή ήταν μόνο κάτι άσχημα σίδερα και χοντροί "stage hands" με μακριά μαλλιά +/- φαλάκρα μπροστά.

Άσε που, θα έχει κάτι η εξέδρα, φωτάκια ή κάτι τέτοιο, για να μην νιώσεις ο,τι σου πιάνουν τον κώλο πολύ με τα 65 και βάλε ευρώ.

(Παρένθεση : στην κουλτούρα μας, το "μου έπιασε τον κώλο" θεωρείται ως αρνητική εμπειρία, σχετική με υπερβολική αξιολόγηση αγαθών. Υποθέτω πως όλοι φανταζόμαστε πως μας πιάνει τον κώλο ένας άσχημος γορίλας ή μια τεκνατζού Κατερίνα Γιουλάκη look-a-like. Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα να γράψω και Αλέκος Συσσοβίτης, γιατί 3 χρήστες παραπέμφθηκαν από το google στο blog μου κάνοντας search με keywords "Αλέκος Συσσοβίτης κώλος", και τους θέλω να μου ανεβάζουν τα νούμερα).

Δε θα μου περνούσε από το μυαλό να πάω στους u2. Αν είχα άπειρα λεφτά, ή αν έμπαινα τζάμπα, παίζει και να πήγαινα, γιατί ας μην είμαστε υπερβολικοί, υπάρχουν και χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν (βλ. παραπάνω παράγραφο, κώλος+Γιουλάκη). Όμως τους βρίσκω υπερτιμημένους. Επιχειρηματολογώ : θεωρώ πως παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως μπάντα των μεγάλων συναυλιών, που παρουσιάζουν υπερθέαμα (υπάρχει ο όρος "Arena Rock"), ως μεγάλους ανθρωπιστές, υποστηρικτές του δικαίου και των περιθωριοποιημένων, ως μπάντα με ύμνους που άντεξε στο χρόνο και πρέπει να τους δεις κάποια στιγμή στη ζωή σου. ΑΛΛΑ :

• Αμφιβάλλω για πολλά από αυτά. ΟΚ, ο τύπος έχει κάποια ανθρωπιστική δράση, αλλά έχει τραγουδήσει και σε γιορτή για το Μπους, και μπορεί να κάνω λάθος, αλλά η όλη φάση μου μυρίζει λίγο...υποκριτή.
  
• Μου φαίνεται πως όλα τα παραπάνω είναι μια καλά στημένη τακτική για να μη σου αφήσουν χρόνο να συνειδητοποιήσεις πως μουσικά...δε λένε. ΟΚ, έχουν κάποια πολύ σπουδαία τραγούδια όπως το One, και η σύνθεση σε κάποια άλλα είναι πολύ όμορφη, αλλά τα περισσότερα είναι αδιάφορα, ενώ οι στίχοι στα περισσότερα τραγούδια είναι απλώς αστεία, ιδιαίτερα αν τους μεταφράσετε στα ελληνικά (π.χ. πόσο θα εκτιμούσατε ένα τραγούδι που στο ρεφραίν λέει σε επανάληψη "Κυριακή ματωμένη Κυριακή")? Δε τους συγκρίνω, αλλά ένα άλλο συγκρότημα που ταιριάζει με την πάνω περιγραφή είναι οι Πυξ Λαξ. Παρακαλώ παράκαμψε το πόσο άκυρο ακούγεται αυτό και σκέψου το.
  

Φαίνεται όμως πως υπάρχει κι ένα ακόμα επιχείρημα. Ό,τι στην κατηγορία τους, είναι η καλύτερη μπάντα από τη δεκαετία του 80 και μετά. Οπότε, αν αυτό είναι το είδος της μουσικής που γουστάρεις, ναι, αυτούς θα ακολουθείς, θα ποστάρεις στο fb και θα δώσεις 65 ευρώ να πας να δεις.

Τώρα μάλιστα, έχουμε debate! Έκατσα και σκέφτηκα, και είδα πως αν πεις οτι οι u2 ανήκουν στην κατηγορία pop rock, μπορούμε να βρούμε κάμποσες μπάντες εκεί και σε όμορρες μουσικές συνομοταξίες που ήταν σε ακμή από τη δεκατία του 80 και μετά και ήταν ανώτερές τους.


Καταλάβατε?

Πάμε!


10) Robbie Williams (1995 - )

Με δυο κουβέντες : Ξεκίνησε ως μέλος των Take That (boy band των 80s-90s), αλλά τους παράτησε για να κάνει σόλο καριέρα, και να γίνει λιγότερο φλώρος. Και τώρα εμφανίζεται εδώ, σε μεγάλο βαθμό για να προκαλέσει αντιδράσεις.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : Στα 80s που οι u2 βολόδερναν, ο robbie προσπαθούσε να αγγίξει κοριτσάκια κάτω από τη μπλούζα, και μετά για να το καταφέρει μπήκε σε boy band και τραγουδούσε τραγούδια του έρωτα, ολόιδια μεταξύ τους.

Oμολογουμένως, όλοι στην εφηβεία μας κάναμε πράγματα για τα οποία δεν είμαστε περήφανοι.

Αλλά... : το ίδιο ακριβώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί και υπέρ του. Ξεκίνησε έτσι, αλλά και πάλι παράτησε τη μπάντα, πιθανώς επειδή ήθελε να πάρει διαφορετική κατεύθυνση. Κουβάλησε μαζί του τον τίτλο του pop, κολλώντας από πίσω το rock. Ξέρει οτι δεν είναι ροκάς και φαίνεται άνετος με αυτός, σε αντίθεση με τους u2 που, υποπτεύομαι πως αν κάποιος πει στο μπόνο οτι είναι ποπ, από το θυμό του θα φάει όλη την βοήθεια προς χώρες του τρίτου κόσμου που έχει βοηθήσει να μαζευτούν (family guy reference).

Έτσι, ο robbie πλέον γράφει pop rock δίσκους, γεμίζοντας αρένες και με βάση τα στιγμιότυπα που έχω παρακολουθήσει, φαίνεται να διασκεδάζει, με απίστευτο νεύρο και τεράστια παρουσία, ενώ έχει δοκιμάσει να διασκευάσει τραγούδια παλιότερης εποχής του τύπου sinatra & dean martin, καταφέρνοντάς τα αξιοθαύμαστα. Α, κι ένα ακόμα μικρό πραγματάκι : μαζί με όλα αυτά τα ταλέντα του, γράφει και πάρα πολύ όμορφα τραγούδια. Mερικά ποπ, μερικά ροκ, όλα απολαυστικά.

Οι U2 θα τον περνούσαν αν... : είχαν frontman με αυθεντική παρουσία διασκεδαστή στη σκηνή, και με επίγνωση του οτι είναι ΚΑΙ pop.

Ποιό τραγούδι του θα ήθελε να κλέψει ο bono και να το κυκλοφορήσει ως δικό του : Supreme.

9) AC/DC (1973 - )

Mε δυο κουβέντες : Αυστραλοί ροκάδες με χαρακτηριστικό ήχο (κιθάρες, φωνή), καθώς και ντύσιμο πάνω στο οποίο πάτησε ο Jack Black για να δούμε τις γάμπες του στο School of Rock.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : Ανήκουν σε ένα πιο hard rock ήχο, στον οποίο οι u2 ποτέ δεν ανήκαν.

Αλλά... : δεν ανήκαν γιατί δε μπόρεσαν. Ο ήχος τους είναι πολύ soft ακόμα και σε τραγούδια που δε θα έπρεπε (π.χ. το γεμάτο με αντιθέσεις Discotheque). Οι AC/DC είναι μια μπάντα με πολλά χαρακτηριστικά που τους κάνουν μοναδικούς και τους ξεχωρίζουν : την κιθάρα, τα φωνητικά, το ντύσιμο. Δε χρειάζονται κόλπα όπως σκηνές με φωτάκια για να προσελκύσουν κόσμο, καθώς και μόνο η παρουσία τους και τα τραγούδια τους αρκούν για να πας να τους δεις.

Oι U2 θα τους περνούσαν αν... : είχαν κιθαρίστα πιο ικανό και αυθεντικό, και κάμποσα hard rock τραγουδάκια.

Αντ'αυτού, έχουν έναν κιθαρίστα που μοιάζει με θαμώνα του blue oyster club από τη Μεγάλη των Μπάτσων σχολή που τον λένε "Η Άκρη", και το "Desire".

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : Highway to Hell.


8) The Cure (1976 - )

Με δυο κουβέντες : Aγγλική μπάντα που ΔΕΝ έχει βγάλει μόνο το Friday I'm in Love.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : Καθόλου άδικη. Νομίζω πολύ πετυχημένη.

Αλλά... : Ξεκινώντας θεωρητικά από τις ίδιες επιρροές, οι Cure έφτιαξαν κάτι διαφορετικό, δικό τους, και ενέπνευσαν με το στυλ τους πολλές μπάντες προς το ρεύμα του goth. Mε τη χαρακτηριστική φιγούρα του frontman αλλά και ταλαντούχου συνθέτη τους, είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα με μεγάλη μουσική συνεισφορά στα 80s και 90s.

Oι U2 θα τους περνούσαν αν... : είχαν τα μουσικά αρχίδια να πάνε τη rock σε άλλη κατεύθυνση εκτός από την πεπατημένη.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : ο Bono, ως Bono που είναι, θα ήθελε το Lovesong, ενώ πολύ πιο συνετή επιλογή ίσως να ήταν το Killing an Arab.



7) Νick Cave and the Bad Seeds (1983 - )

Mε δυο κουβέντες : Αυστραλός μυστηριώδης τύπος που ψάχνεται πολύ μουσικά, καρακαταξεσκιζόταν με την Kylie Minogue πριν αυτή γίνει διάσημη για τον κώλο της και η μπάντα του λέγεται Κακοί Σπόροι.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : ξεκινώντας με βάση ας πούμε το pop rock, εξελίχθηκε και ψάχθηκε σε πολλούς τομείς όπως alternative rock, post-punk, blues κ.α.

Αλλά... : από πότε είναι κακό να εξελίσσεσαι σαν καλλιτέχνης? O Nick Cave φτιάχνει διαρκώς καινούρια πρότζεκτ με διαφορετικό ήχο, ψάχνεται μουσικά και πειραματίζεται. Δεν κωλοκάθεται σε αυτό που έχει αποδείξει και ξέρει οτι το'χει εδώ και 25 χρόνια. Επίσης, με τους στίχους του έχει την ικανότητα να πει μια ιστορία, να σε συγκινήσει, να σε καθηλώσει, αντί να γράφει σε επανάληψη "Μαζί σου ή χώρια σου, δε μπορώ να ζήσω μαζί σου ή χώρια σου, ΟΟΟΟ, ΟΟΟΟ" (άλλωστε, το μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε το είπαν οι έλληνες πριν τους u2, αλλά δε τους στάζουμε 65 ευρά!). Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μπάντας με frontman διάνοια που κάνει τα πάντα, αλλά έχει περισσότερο ταλέντο στη σύνθεση, πιο ιδιαίτερη και χαρακτηριστική φωνή και μεγαλύτερη διάθεση για εξέλιξη και πειραματισμούς.

Οι U2 θα τους περνούσαν αν... : ο bono αποφάσιζε να γράψει και κανένα λίγο διαφορετικό τραγουδάκι, αντί να κυκλοφορεί το vertigo για να κάνει hit στα charts.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : ας πούμε, γενικώς, το προνόμιο να εμφανιστεί και να τραγουδήσει στην ταινία του Wim Wenders "Wings of Desire". Πωπω, ΠΟΣΟ θα τρελαινόταν ο bono αν το είχε στο βιογραφικό του. ΠΟΣΟ?



6) Iggy Pop (1967 - )


Mε δύο κουβέντες : ο νονός της πάνκ έχει επηρεάσει τους περισσότερους που ήρθαν μετά από αυτόν. Ξέρατε οτι τον λένε James Newell Osterberg?

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : ε, προυπήρχε των U2, μάλιστα θα έλεγε κανείς πως τους επηρέασε κιόλας. Και έπαιζε φάση πανκ, που ας μη το συζητάμε για U2.

Αλλά... : Όσο οι u2 μεγαλώνανε, άκουγαν iggy pop, και επηρεάστηκαν. Και το αποτέλεσμα? Έκαναν τη μουσική λίγο πιο μονότονη, πιο βαρετή, ενώ ο iggy εξακολουθούσε να χτυπιέται σε live σε όλο τον κόσμο, απευθυνόμενος σε όλα μας τα ένστικτα, τις ανάγκες, τις επιθυμίες.
Δεν έχουμε ανάγκη από τους διαδόχους του Iggy να είναι στάσιμοι. Αν είναι μάγκες, ας τους ξεπεράσουν. Αλλιώς, ας κάνουν στην άκρη.

Επίσης, επιχείρημα τελευταίο : αυτή η φωτό. Πόντος, σετ, ματς για μένα.
HOLY FUCK!!!

Oι U2 θα τον περνούσαν αν... : ήταν προσωπικότητες της ροκ. Δεν είναι.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : επειδή είναι λίγο ζωάδι, θα ήθελε το Passenger. Αν δεν ήταν, θα έπαιρνε το Ι Wanna Be Your Dog.



5) David Bowie (1972 - )

Mε δυο κουβέντες : ο μεγαλύτερος μουσικός χαμαιλέων της ροκ.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες της ροκ, σε αντίθεση με τους "κάμποσο ταλαντούχους" U2.

Αλλά... : δεν έχω να πω πολλά. Πρόκειται για καλλιτέχνη που μπορεί να κάνει τα πάντα, προφανώς, και τα έχει κάνει. Μπαίνει στη λίστα επειδή συμπτωματικά συνυπήρχε με τους u2 την ίδια εποχή, στο ίδιο μουσικό στυλ. Απλή σύμπτωση.

Οι U2 θα τον περνούσαν αν... : έμπαιναν σε μια χρονομηχανή και τον σκότωναν όταν ήταν μούλικο, terminator style.

No more Ziggy Stardust for you, BITCH!

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : Ξέρω γω? Πάρτε ένα στην τύχη. Το Starman. To Life on Mars. Κάποιο άλλο.



4) Rolling Stones (1962 - )

Με δυο κουβέντες : Μέλος της Αγίας Τριάδας της Βρετανικής Εισβολής μαζί με Beatles και Who. Rocking since the 60s.

Άδικη η σύγκριση γιατί... : Είναι παλαιότερης μουσικής γενιάς από τους u2. Της γενιάς του Rock n' roll. Δεν συνεισφέρουν πολλά πράγματα μουσικά εδώ και μερικά χρόνια.

Αλλά... : μπαίνουν στη λίστα μόνο και μόνο για να δούμε πως μια μπάντα μπορεί, παρά την προχωρημένη ηλικία, να γαμήσει τα πάντα με το live της. Μόνο και μόνο επειδή τα μέλη της είναι μεγάλες προσωπικότητες και εξαιρετικοί performers. Είναι στα live τους αυτό που δε θα μπορέσουν ποτέ να είναι οι u2, και είναι 20 χρόνια μεγαλύτεροί τους.

Οι u2 θα τους περνούσαν αν... : ο bono είχε τον παράγοντα ΕΞ που έχει ο Τζάγκερ.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : Ένα τόσο σκοτεινό τραγούδι όσο το Paint It Black. Aλλά δεν ξέρω καν αν θα το ήθελε σήμερα. Ίσως στις αρχές του.




3) Red Hot Chilli Peppers (1983 - )

Mε δυο κουβέντες : Σύγχρονη αμερικανική μπάντα, που είναι πάντα εδώ από τη δεκαετία του '80.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : φαίνεται άδικη, γιατί οι peppers φαίνονται πιο νέοι. Πολύ πιο νέοι.

Αλλά... : δεν είναι, απλώς έχουν μια φρεσκάδα που οι u2 παίζει να μην είχαν ποτέ. Η μουσική τους είναι δυναμική, στα live τους χτυπιούνται το ίδιο, ίσως και περισσότερο από τους θεατές. Αντιπροσωπεύουν τη δυναμική των νέων, την ενέργεια τους. Ίσως να ακούγαμε u2 όταν ήμασταν ερωτευμένοι, αλλά όταν θέλαμε να διασκεδάσουμε, να χορέψουμε, όταν επιθυμούσαμε λίγο mingling? Ξεχάστε το.

Οι u2 θα τους περνούσαν αν : έπαιρναν τους εαυτούς τους λίγο λιγότερο στα σοβαρά. Τόσο απλά.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : το Οn Mercury, αλλά όχι για να το κυκλοφορήσει. Να το πάρει, και να ρουφήξει τη ψυχή του και την ενέργειά του, σα γερασμένος Shang Tsung στο mortal kombat.

Your soul is MINE!!!
Αχ... ξανάνιωσα!

2) Radiohead (1989 - )

Mε δυο κουβέντες : τρομακτικά ταλαντούχα μπάντα της alternative rock.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : θα ήταν άδικη για τους radiohead, γιατί ακολούθησαν τους u2, ας πούμε και οτι επηρεάστηκαν από αυτούς.

Aλλά... : πήραν τους u2 και προσέθεσαν το ταλέντο. Μουσικά, είναι τόσο ανώτεροι των u2, που δεν κρύβεται με καμία εξέδρα και μοδάτα γυαλιά ηλίου. Μια από τις ελάχιστες τεράστιες μπάντες που έχουν προκύψει μετά τη δεκαετία του 80, κατηγορία στην οποία δε ΜΠΟΡΕΣΑΝ να μπουν οι u2. Toυς ξεπέρασαν με τους πρώτους δυο δίσκους τους.

Οι u2 θα τους περνούσαν αν... : είχαν καλύτερους μουσικούς και συνθέτες. Και αυτό δε γίνεται. Όπως έλεγε και ο εικοσιδυός στο ΑΜΑΝ : "Το'χεις? Το λες. Εσύ δυστυχώς, δε μπορείς ούτε μαγκιά να κάνεις, ούτε τίποτα."

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : το Paranoid Android. Ο Bono θα έδινε και την ψυχή του (αυτή που έκλεψε νωρίτερα με το fatality) για το μισό τραγούδι.



1) Queen (1971-1995)

Mε δυο κουβέντες : ένα τέρας της ροκ. Μια από τις μεγαλύτερες μπάντες όλων των εποχών.

Άδικη η σύγκριση, γιατί... : Καθόλου άδικη. Αναμέτρηση στα ίσα.

Αλλά... : Oι Queen είναι καλύτεροι από τους u2 σε όλα, την ίδια εποχή. Φωνητικά, σύνθεση, τραγούδια-ύμνοι, σημασία για τη μουσική, συναυλίες, ηγέτη του συγκροτήματος, μουσικό ταλέντο, διαχρονικότητα. Τα πάντα.

Οι u2 θα τους περνούσαν, αν... : Δεν υπάρχει περίπτωση. Το μόνο που θα μπορούσαν, αφού μπουν στη χρονομηχανή και σκοτώσουν τον Bowie, να ΓΙΝΟΥΝ οι queen στην παραμικρή λεπτομέρεια, μέχρι και στο μουστάκι "Borat" του Mercury.

Ποιό τραγούδι τους θα ήθελε να κλέψει ο bono και να κυκλοφορήσει ως δικό του : Συλλογιστείτε λίγο τι θα μπορούσε να κάνει ο bono για να πιάσει στα χέρια του τραγούδια όπως The Show Must Go On, Bohemian Rhapsody, We Are The Champions, We Will Rock You και να τα τραγουδήσει σε ένα live. Αν με διαβάσει ποτέ, θα έρθει απλώς σε έναν συνεχή οργασμό. Οπότε και θα σταματήσει τα live, και θα ξοδέψουμε τα 65 ευρώ να δούμε ΔΥΟ μπάντες της ίδιας αξίας.


Για να μην παρεξηγούμαι, η σειρά είναι αρκετά τυχαία. Εκτός λίστας απλώς λόγω συγκυριών βρέθηκαν ονόματα όπως οι Pearl Jam, Μuse, Bruce Springsteen, The Who, Elton John, Nirvana. Με λίγη σκέψη ακόμα, έχουμε άλλους τόσους. Αλλά νομίζω πως με 10 η άποψή μου είναι κατανοητή.



Συμπερασματικά, ίσως μου πείτε πως είμαι άδικος. Πως τους κατατάσσω σε μια κατηγορία πιο ροκ απ'ό,τι είναι. Πως είναι μέσα στις μεγαλύτερες ποπ μπάντες όλων των εποχών. Το δέχομαι! Έτσι, για πλάκα, ας κάνουμε μια σύγκριση των u2, με δεδομένο οτι είναι ποπ μπάντα.

Συγχαρητήρια, Bono.

O βασιλεύς του overanalyzing επέστρεψε : 5 τραγούδια που ΠΡΕΠΕΙ να τους δώσεις περισσότερη σημασία απ'όση νόμιζες

Πως περάσαμε στις διακοπές?

Τι μου λέτε! Αλήθεια, ε?

Μπράβο, μπράβο... Άντε, καλό καλοκαίρι!

Πάμε τώρα να ακούσουμε κανένα τραγουδάκι, αντί να σας κάνω κι εγώ να βαρεθείτε με το πως πέρασα?

Ξέρω, ζόρικα και βαρετά σήμερα. Δανείζομαι τα λόγια και τις μουσικές των άλλων για να πω αυτό που θέλω. Ήδη μερικοί από σας τα ακούσατε, βαρεθήκατε να τα ακούτε. Σημασία έχει όμως πως μετά από σήμερα,

α) ΔΕΝ θα ξαναναλύσω τα παρακάτω τραγούδια σε κανέναν
β) ΔΕΝ έχετε πλέον δικαιολογία να μην ξέρετε για τι πράμα μιλάνε τα κομμάτια, και γιατί τα γουστάρω τόσο.

Στα 5 κομμάτια που λέει και ο τίτλος :

(και έλεος, μην ακούσεις πρώτα τα τραγούδια και μετά διαβάσεις την ανάλυση. Ταυτόχρονα! Έλα, σε πιστεύω. Το'χεις!)

5) Arrinconamela - Gritos de Guerra



Tι λέει, σε γενικές γραμμές? : O τύπος μιλάει πως γενικώς δεν ασχολείται με λεφτά, αλλά με τη συντροφιά, φίλων και της τσούπρας του.

Para mi siempre serás la mayor de mis riquezas
Es tenerte cosas buenas y a mi amor de compañera

(=για μένα πάντα το πιο σημαντικό από τα πλούτη μου
ήταν τα όμορφα πράγματα και η αγάπη της συντρόφου μου)

Και στο ρεφραίν, προχωράει να σου πει να την κυνηγήσεις, να μην κολώσεις! (ορθογραφία?)

Arrincónamela, echamela al rincón
que casada la quiero si es soltera mejor
si es soltera mejor
Arrincónamela, echamela al rincón

(= απόκλεισέ την, στρίμωξέ την στη γωνία
είναι δεσμευμένη, αλλά το λατρεύω κι αν είναι ελεύθερη καλύτερα
αν είναι ελεύθερη, καλύτερα!
απόκλεισέ την, στρίμωξέ την στη γωνία)

Και για πες, έξυπνε! Γιατί επιβάλλεται να μου αρέσει? : Μα δεν καταλαβαίνεις? Ο τύπος σου δίνει τη συνταγή της επιτυχίας! Σου λέει να μην κάθεσαι στον κώλο σου και να βλέπεις Dancing with the stars, αλλά να το ψάξεις το θέμα. Να την πιέσεις, να επιμείνεις. Μη τα παρατήσεις όταν συναντήσεις δυσκολίες, απλώς κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου, και μετά ελπίζεις για το καλύτερο!

Χμ...

Και φυσικά, από πίσω παίζει φλαμένκο. Είναι κι αυτό.


4) Sunny Moon - The Cat Empire




Tι λέει, σε γενικές γραμμές? : Μιλάει για μια παλιά ιστορία, που σε κάνει να νιώθεις όπως ένιωθες κάποτε, τότε που ήσουν νέος, είχες δυνάμεις και ενθουσιασμό. Και ενώ πίστευες πως πλέον δεν παίζει να το ξανανιώσεις, την ξαναείδες και τα θυμήθηκες όλα! Αν και ποτέ δε τα είχες ξεχάσει, γιατί "she was glowing in the shadows".

Tonight I see the sunny moon is rising again
Three seasons passed since you were here then disappeared a friend
Yet now exploded from its dream back in that place oh how it beams
And I see that you were glowing in the shadows
And you've been here all along
Ah you never left my side and now I feel my arms grow
Stronger

OK, και τώρα που την ξαναβρήκες, πως νιώθεις?

You may forget the details and you can forget the dates but never
Forget the moment when the light revealed her face
To be poor by lack of money but by god be rich in prize
I found my youths desire dark within her eyes

Όμορφα όλα αυτά...και τώρα θα κάνεις τίποτα μαζί της? Ή απλώς θα παραμείνεις στο να αισθάνεσαι έτσι?

Would you walk with me
Would you walk with me alone into the night
The sun is set

Υπάρχει κάποιος λόγος που δε θα τα παρατήσεις άραγε?

And my friends they are the heroes of the loneliness that's life
And though everyone has a weakness only some they are defiant
While most of us can see only a few have the gift of sight

Και για πες, έξυπνε! Γιατί επιβάλλεται να μου αρέσει? : Γιατί, φυσικά, σου άνοιξε τα μάτια. Γιατί μπορεί να βλέπεις την ωραία κοπέλα μπροστά σου, και να τη γουστάρεις. Αλλά ΑΝΟΙΞΕ πραγματικά τα μάτια σου, και κατάλαβε πως είναι για σένα. Πήγαινε σε αυτή την κοπέλα που σε κάνει να νιώθεις έφηβος, σε κάνει να αισθάνεσαι πλούσιος παρά το οτι τα ξόδεψες όλα, και πες της να περπατήσει μαζί σου στη νύχτα. Ίσως, έτσι, σε γλυτώσει από τη μοναξιά που βλέπεις στους φίλους σου. Ε? Καλή φάση?


3) She Said What? - The Quantic Soul Orchestra feat. J-Live



Tι λέει, σε γενικές γραμμές? : Πάει, που λέτε, ο τύπος στο μπαρ και αρχίζει να τα κοπανάει. Και ξαφνικά σκάει η θεά και του λέει στο αυτί να χορέψουν, να πιούνε και κάτι γιατί είναι ωραίος τύπος. Και μετά αν είναι την κοπανάνε κιόλας μαζί... Όπως καταλαβαίνετε, τα έχασε!

"That's what she said to me, with the lights just right
and the beat so fly we can try all night"
I can't believe what she said to me
with a voice that was sweet
I said, with all due respect I'm gonna drink with you
but right now what I'm thinking that you're thinking that
you'll tell me what kind of drink would do"

Ο τύπος το έπαιζε χαλαρός (lame cool guy, που λένε στα φιλαράκια), αλλά...

"I tried to play it cool like the icebowl
but she was fine, like, criticizing refs in basketball
wearing a red dress that had me going Gene Wilder,
like a Kelly LeBrock scene that steve wonder's seen"

(σουρεάλ σε λέω : ο τύπος χόρευε σα χαζός, η τύπισσα έμοιαζε σαν τη γκόμενα που είχαν φτιάξει στον υπολογιστή οι πιτσιρικάδες, ελάτε, την έχετε δει την ταινία. Και ήταν τόσο γαμάτη που ο τυφλός steve wonder κατάφερε να την δεί.)

Και όσο χορεύανε, αυτός σκεφτόταν τις καμπύλες της, αν πρέπει να χωθεί περισσότερο και να κλείσει το θέμα επιτόπου, να χορέψει καλύτερα για να την ψήσει, αναρωτιέται αν θα εκτιμήσει την αντοχή του και το γυμνασμένο του σώμα (και αν θα το εξερευνήσει, επίσης)...

Ξαφνικά, τινάζεται λίγο πίσω :

"Snap my head back! Who the fuck is that? Where the fuck i'm at?
Where the hell she'd go? Is my mind playing tricks on me? I don't know!"

Τι είχε γίνει?

"She hadn't said to me anything at all! I was just playing the role of a fly on the wall!
Or better yet, hushed at the bar, staring at her beauty from afar
She hadn't said to me not a word all night!
Bartender said, mister, are you feeling all right?
You've been staring at that lady for a while!
Just as he pointed, she looked back and smiled
I cant believe she hadn't said to me not a goddamn thing
she was just dancing and doing her own thing
She hadn't said to me anything, i could see it now
looked around to see who else had caught me"

Τίποτα δηλαδή! Αφού έμαθε από αυτό το επεισόδιο ονειροπόλησης πως μετά τις τρεις πρέπει να πίνει "a little less Long Island, a little more Ice Tea", τι κάνουμε μετά? Χωνόμαστε ή κουρνιάζουμε?

"Ι gathered myself and took a short leave
from the bar to the dancefloor right where she'd be
How do i approach her? two steps closer
pushed up to her, like a man is supposed to
and told her 'will you show me a thing or two?"

Τη λέει να του δείξει να χορεύει, γιατί θέλει να δει πόσο ωραία μπορεί να το κάνει, κι επειδή φοβάται πως θα βιαστεί και δε θα μπορεί να την ακολουθήσει στα βήματα, αλλά παρόλα αυτά ενώ όλοι θα ήθελαν να πάνε να της μιλήσουν αυτός είναι ο μόνος που το τόλμησε, και να μη νομίζει πως δεν έχει τα βήματα, απλώς είπε να τολμήσει και μήπως θέλει να πάνε πρώτα στο μπαρ να πιούνε ένα ποτό και...

Τον έκοψε!

"but just then she put a finger on my lips and her hands on my waist
closed her eyes, dug deep into the rhythm
and the next thing, i was just trying to keep pace!
She was feeling my style! I could tell from the way that she looked
and the smile on her face"

Αλλά άκου πως τελειώνει!

"then she whispered in my ear, so soft, so sweet, so clear 'no hablo ingles'" (= δε μιλάω αγγλικά)

Και για πες, έξυπνε! Γιατί επιβάλλεται να μου αρέσει? : Γιατί σου λέει να ΜΗΝ κάνεις αυτό που κάνω εγώ εδώ. DON'T OVERANALYZE! Λέει μια τεράστια ιστορία με πολλά λόγια, σκέψεις, ονειροπόληση, και τελικά, η άλλη του λέει "δεν κατάλαβα τίποτα. Τώρα χόρευε", και για το υπόλοιπο 1:30, έχουμε, πολύ λογικά, μόνο μουσική. Μη το πολυσκέφτεσαι, απλώς κάντο. Πήγαινε με το ρεύμα, και ό,τι βγει ρε! Δε γαμιέται!


2) Lela Pala Tute - Gogol Bordello



Τι λέει, σε γενικές γραμμές? :

Lela lela lela lela pala tute giascanamés del balla late
lela lela lela lela pala tute jas kana medess medess anda latay

(= get her get her get her get her for yourself
and then, when you die, you'll die for her)

Και για πες, έξυπνε! Γιατί επιβάλλεται να μου αρέσει? : Αν άκουσες το τραγούδι και διάβασες τι σημαίνουν οι στίχοι, ξέρεις πως δεν έχω να προσθέσω κάτι.


1) The Wine Song - The Cat Empire



Tι λέει σε γενικές γραμμές? : ΟΚ, είσαι σε δύσκολη στιγμή. Ισχύει, σκεφτείτε το : τα ίδια που ακούμε όταν είμαστε χάλια, τα ίδια μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα!

"Song and melodies change and change and sway
But they still stay the same
The songs that we sung when the dark days come
Are the songs that we sung when we chased them away"

Το επόμενο, χωρίς σχόλιο.

"I'm going to die with a twinkle in my eye
'cause I sung songs, spun stories, loved, laughed and drank wine"

Και ΟΚ, σήμερα είσαι σκατά. Αύριο πως θα είσαι? Θα συνεχίσεις προφανώς, θα προκύψουν άλλα μπλεξίματα, και θα τα αντιμετωπίσεις με ζαλισμένο κεφάλι, ΠΡΟΦΑΝΩΣ!

"Tomorrow is another day
The cats are out to play, to play
That old rusty spaceship wants to sail
Into the milky way again
On a river of red red wine

Run... Let's have some
Fun... We'll
Drink... a toast to the
Sun... "

Έχεις και το καλοκαίρι μπροστά! Να τι θα κάνεις :

"So I'll just live on wine and water my vines
And sleep on the wind with the fires right behind
And sing on the beaches and swim through the night
Oh we'll cry 'pass the wine, pass the wine, pass the wine' "

Πως πέρασαν ξαφνικά έτσι οι μέρες? Έφτασε η ώρα που θα τραγουδάς αυτό :
"Oh what a beautiful day today!
Today's a day to celebrate
Grab your bucket, grab your spade
We're heading down to Half Moon Bay
I saw a plane go into a cloud
I'm drunk I'm happy I'm singing and loud
Two o'clock in the arvo, but hey that's allowed...
I'm having a good time and of that I am proud!"

Και για πες, έξυπνε! Γιατί επιβάλλεται να μου αρέσει? : Μια φίλη μου λέει πως παίζει να είμαι ερωτευμένος με τον ίδιο τον έρωτα. Ασφαλώς! Πως να μην είμαι? Ερωτεύομαι συνέχεια ό,τι υπάρχει γύρω μου. Το ακκορντεόν στη ναυαρίνου, την ποδοσφαιρική ευφυία που ακούει στο όνομα Tσάβι (είναι αφανής και δε χάνει ποτέ), το γαμήσι των αυτονομιστών μέσα στην έδρα των βασιλικών, το να παίρνω το αμάξι και να ταξιδεύω μόνος 3 ώρες για να την δω για όσο μπορέσει, τη συντροφιά των φίλων και της αβάνας όταν θα μου πει πως δε θα μπορέσει, και ΝΑΙ, το Wine Song. Πως μπορείς να μην είσαι ερωτευμένος μαζί του?

Είναι εκεί όταν το θες. Όταν ξέρεις πως προσπάθησες, ένιωσες, κυνήγησες, τι σημασία έχει αν πέτυχες ή όχι? Έκανες τα παρακάτω?

"sung songs, spun stories, loved, laughed and drank wine"

Αν έχεις 5 τσεκ, είσαι μια χαρά.

Αν η παρέα δίπλα σου είναι ανεκτίμητη και τα μοιραστήκατε όλα μαζί, σε σημείο που νιώθεις πως τα ζήσατε από κοινού, είσαι άρχοντας! Ξέρεις πως θα ήσουν αν δεν υπήρχαν αυτοί? Δε θέλεις ούτε να το φαντάζεσαι. Δέξου οτι η ιστορία έχει έτσι, και νιώσε απίστευτα τυχερός που τους έχεις! ΟΚ? Γίναμε?

Πιες λίγο ακόμα προς το παρόν, χόρεψε σαν ηλίθιος μόνος σου και ούρλιαξε

I'm drunk

I'm happy

I'm singing

and loud

I'm having a GREAT time

and of that I'M FUCKING PROUD!



Nαι, ξέρω. Βαρετά και συναισθηματικά τα περάσαμε σήμερα. Για όσους έφτασαν μέχρι το τέλος, και για όσους σταμάτησαν στα μισά, FUCK OFF! Από αύριο επιστρέφουμε στα posts για κινηματογράφο, αθλητικά και πόσο ζώα είναι τα μπαόγκια, ο σπιλμπεργκ και όσοι έχουν πάνω από 10 άλμπουμ στο facebook.





Υ.Γ. Δεν εύχομαι να ήσουν εδώ.

Εύχομαι εγώ να ήμουν ΕΚΕΙ : http://www.youtube.com/watch?v=mKciZmMDslM

5 Ιδέες για δώρα του Αγ. Βαλεντίνου, ή : η ιστορία μιας σχέσης μέσα από τραγούδια

Σήμερα έχουμε γιορτή. Βέβαια, οι περισσότεροι και οι περισσότερες θα κλαφτούν πως αυτή η μέρα τους τη σπάει, άλλοι θα αρχίσουν να παίρνουν τηλέφωνο συγγενείς και φίλους και να τους λένε πως τους αγαπάνε, κι άλλοι θα φτιάξουν ένα πολύπλοκο πλάνο με καντάδα, ρομαντικό δείπνο, γευστικό κρασί σε ένα μικρούλικο καλά κρυμμένο μυστικό μαγαζί, και μετά... dot dot dot.

(σπίτι, facebook και μετά ύπνο).

Ίσως κάποιος από μας να έχει δίκιο, ίσως να έχουμε όλοι άδικο! Το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως το ομορφότερο δώρο δεν είναι η αγάπη, ο έρωτας ή κάτι τέτοιο. Είναι η μουσική. Με κοντινό δεύτερο, μια βραδιά παθιασμένου σεξ χωρίς χαλινάρια, if you catch my drift.

Aφήστε για μια μέρα τις ανωμαλίες σας στην άκρη. Γιορτή έχουμε. Για όνομα του Θεού.

Ξεχάστε λοιπόν τα σοκολατάκια σε κουτί σε σχήμα καρδιάς, τις καρτούλες με αρκουδάκια και/ή οποιοδήποτε γλυκούλικο ζωάκι και τα κόκκινα τριαντάφυλλα (hint : λένε πως το λουλούδι του πάθους είναι η ορχιδέα. Οπότε, δοκιμάστε να της ρίξετε στο ποτό μερικά φύλλα, και αν δεν κάτσει, no harm done. Δοκιμάσατε τα πάντα.)

Σήμερα είναι η μέρα της μουσικής!

5) I want you by Bob Dylan

Tι λέει ο μπάρμπας? : The silver saxophones say I should refuse you.

The cracked bells and washed-out horns

blow into my face with scorn,

But it's not that way,I wasn't born to lose you.

I want you, I want you,I want you so bad.

Kαι πως ξέρω πως είναι το κατάλληλο τραγούδι να αφιερώσω? : Είναι ό,τι πρέπει για σένα, αν είσαι λίγο πριν αρχίσει η σχέση σου. Είναι μια παραδοχή πως τη θέλεις, και πως τη θέλεις αρκετά ώστε να το παλέψεις και λίγο. Κι επίσης είναι χαρούμενο : νιώθεις όμορφα που τη θέλεις. Και αυτή θα νιώσει όμορφα όταν το ακούσει. Και πιθανώς να συσχετίσει αυτό το ευτυχισμένο συναίσθημα του τραγουδιού με σένα, και να χαμογελάει κάθε φορά που θα το ακούει σκεπτόμενη εσένα. Πως θα νιώσει όταν μετά από χρόνια, το παίξει σε μπαρ που θα την έχει βγάλει κάποιος άλλος χλιμίντζουρας που θέλει να μπει στο βρακί της? Θα μπει τελικά, ή θα τον παρατήσει για να σε πάρει τηλέφωνο και να ακούσει τη φωνή σου?

Πιθανότατα και τα δύο. Αλλά πιάνεις το νόημα.

4) C'est si bon by Louis Armstrong

Τι λέει ο μπάρμπας? : C'est si bon! Lovers say that in france

When they thrill to romance

It means that it´s so good

C´est si bon! So I say to you

Like the french people do

Because it´s oh so good.

Kαι πως ξέρω πως είναι το κατάλληλο τραγούδι να αφιερώσω? : Όταν έχουν αρχίσει τα ρομάντζα και οι αγκαλίτσες, και θέλεις να της πεις πόσο σου αρέσουν όλα αυτά. Ενδείκνυται απόλυτα για τους πρώτους μήνες, για κοπέλες που ειλικρινά θέλεις, που θα τις πήγαινες πάρα πολύ ευχαρίστως στο Παρίσι διακοπές και αυτές θα τρελαίνονταν με την ιδέα.

Plus...dude. French. DUDE.

3) Happy Together by The Turtles

Τι λέει ο μπάρμπας? : Me and you and you and me

No matter how they toss the dice, it had to be

The only one for me is you, and you for me

So happy together

Kαι πως ξέρω πως είναι το κατάλληλο τραγούδι να αφιερώσω? : Όταν το έχεις σοβαρέψει αρκετά το πράγμα, ε κερατούκλη? Ουσιαστικά, είναι ο πρώτος τρόπος να της πεις πως την αγαπάς χωρίς να πεις τις λέξεις, και πως δε σκοπεύεις να τη χωρίσεις για τα επόμενα χρόνια, εκτός αν σε απατήσει με όλους τους Ισπανούς που έχει φέρει ο Άρης από το 2005 μέχρι σήμερα. Κάτι κρυφολες και για πεπρωμένο... Βιάζεσαι! Προτρέχεις!

2) Τα Λιανοτράγουδα - Μάνος Χατζιδάκις

Τι λέει ο μπάρμπας? : Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις

και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.

Kαι πως ξέρω πως είναι το κατάλληλο τραγούδι να αφιερώσω? : Ε, πλέον το έχεις σοβαρέψει πολύ το πράγμα. Αγαπιέστε. Μόνο αυτό σας νοιάζει αμφότερους τους δύο σας (sic). Oπότε της αφιερώνεις το πιο όμορφο ερωτικό τραγούδι όλων των εποχών, και μάλιστα ντουετάκι. Τι να λέμε τώρα, έχεις φθάσει στο ζενίθ. Τελικά, δε βιάστηκες. Δεν προέτρεξες.

1) Bitter Way by Manos Hadjidakis (Performed by Raining Pleasure)

Τι λέει ο μπάρμπας? : Ive been up and down experience is something that you can buy

Cause the arms that held you yesterday were telling you a lie

Maybe Im a dancer but I wish I could stop for you dear

(ασυνάρτητες κραυγές που ακούγονται σαν ααααααργκ)

Kαι πως ξέρω πως είναι το κατάλληλο τραγούδι να αφιερώσω? : Δεν είστε πια μαζί. Κάτι συνέβη, ποιός ξέρει. Ίσως έκανες μαλακία, ίσως της προσέφεραν αξιοζήλευτη θέση στο εξωτερικό και σηκώθηκε να φύγει γιατί έχει όνειρα για καριέρα, και τίποτα να την κρατήσει εδώ. Ίσως να αποφάσισε πως αγαπά τον φανταστικό σου φίλο! Κι έτσι αποφασίζεις να της αφιερώσεις αυτό το τραγούδι. Να της πεις πως θα άλλαζες τα πάντα μόνο για εκείνη και για καμία άλλη. Μόνο για να είστε μαζί. Το νου σου, όμως : ανεξάρτητα αν θα φτάσει στα αυτιά της, προέτρεξες, έτσι δεν είναι? Βιάστηκες. Και πάλι το ίδιο κάνεις. Άκου το τραγουδάκι, σκέψου την, και κάνε κάτι άλλο σήμερα. Αν δεν ήταν καλά εκεί που είναι, θα σε έπαιρνε αυτή να σου αφιερώσει τραγούδι.

Άλλωστε, κι αυτή fotisdimopoulos.blogspot.com διαβάζει.

*** bonus track : Why Don't you Do Right, by Jessica Rabbit

Eπειδή υπάρχουν και αυτές οι σχέσεις, βάλτης να παίζει αυτό το τραγούδι και κλείσε της υπαινικτικά το μάτι. Που ξέρεις, μπορεί να το έχει μέσα της και να σου κάνει πιστή αναπαράσταση του χορευτικού (πλήρη, με γυάλισμα της φαλάκρας σου κλπ.) and then some. Κι άσε τον άλλο να παίρνει για να αφιερώσει το bitter way.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Δε πιστεύω πως παίζει να έχω κοινό κάτω των 18. Αλλά επειδή είναι του Αγ. Βαλεντίνου και αν υπάρχει ΕΝΑΣ που γαμιέται σήμερα, είναι σίγουρα ο Δίας, αν είστε κάτω από 18, μη με ακούτε. Σας παίρνει να κάνετε ό,τι γουστάρετε. Κάρτες, σοκολατάκια, λουλούδια, τραγούδια, the works. Γιατί κάποια μέρα θα γίνετε 18, και θα είναι λάθος να βρίσκετε αφορμή από αυτή τη φρενίτιδα να γίνετε ρομαντικός. Θα λέτε "Και γιατί να μην κάνεις ρομαντικά πράγματα οποιαδήποτε μέρα του χρόνου?" και δε θα τα κάνετε ποτέ. Θα φοβάστε να κάνετε ο,τιδήποτε ρομαντικό σήμερα, γιατί η κοπέλα σας θα ξενερώσει, και θα καταλήγετε να τα βγάζετε όλα στο blog σας.

Οπότε κάντε τα κουμάντα σας. Η γιορτή είναι για σας και τα ταίρια σας, χαρείτε την.

Όταν η μουσική και η εικόνα κάνουν έρωτα : 6+1 σκηνές από τον κινηματογράφο

Το πρωί υπέστην κυκλοφοριακό κομφούζιο στη Θέρμη, γιατί ένα αμάξι σταμάτησε στη μέση του δρόμου. Αφού έκανα ένα τσιγάρο και διάβασα την πρωινή εφημερίδα, από το αυτοκίνητο κατέβηκε ένας κύριος που έτρεξε στη θέση του συνοδηγού και άνοιξε για έναν καινούριο κύριο που, αν κρίνω από τα γένια και τα ράσα του ήταν παπάς, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς. Σε αυτό το σημείο οι εμπαθείς μποτιλιαρισμένοι άρχισαν να κορνάρουν επιτέλους, και να διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση. Ταυτόχρονα, δυο κυρίες ηλικίας άνω των 60 στο αμάξι από μπροστά μου, που μέχρι πρότινος φαίνονταν εκνευρισμένες, σταμάτησαν να φωνασκούν κι έκαναν ευλαβικά το σταυρό τους. Να λοιπόν, ένα χρήσιμο tip σε περίπτωση που θα θέλατε, φερ'ειπείν, να διπλοπαρκάρετε και να γλιτώσετε τη μπούφλα που σας πρέπει.

Και τώρα, στο θέμα μας! Λίγα λόγια, γιατί αφενός το να δείτε τις σκηνές θα είναι χρονοβόρο, κι αφετέρου δεν είναι δουλειά μου να σας πω γιατί ο συνδυασμός εικόνας και μουσικής στις συγκεκριμένες σκηνές τα σπάει.

Δουλειά μου είναι να σας πω μόνο πως τα σπάει.

Αν δεν έχετε δει τις ταινίες, απλώς δείτε τις. Είστε ήδη στα 20+, τι σας καθυστερεί?


6) Ο Quentin Tarantino μπλέκει γουέστερν, κουνγκ φου και τον τρόπο που λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα

-Ταινία : Κill Bill vol. I
-Μουσική : Τhe Lonely Shepherd - Zamfir
-Στο βίντεο : 6:00 - 7:45

-Στην καθημερινότητά μας θα ταιριάξει : Όταν τις πρώτες πρωινές ώρες έρθουμε σε συνειδητοποίηση κάποιας κατάστασης που μας κάνει ευτυχισμένους.

- Εξ'άλλου : ... στο Kill Bill vol. II, o QT επιλέγει Ennio Morricone, που όποιος δεν τον ακούει πριν πάει να δώσει προφορικά δεν ξέρει τι χάνει (2:15-3:02)





5) O Kar Wong Kai μας λέει για ανδροειδή κι εμείς συμπάσχουμε

- Ταινία :2046
- Μουσική : Adagio - Secret Garden
- Στο βίντεο : Ολόκληρο

- Στην καθημερινότητα μας θα ταιριάξει : στην ερωτική εξομολόγηση που θα κάνουμε και κυρίως συνοδεύει θαυμάσια τις χυλόπιτές μας (προσοχή στους τόνους)

- Εξ'άλλου... : λίγο αργότερα στην ίδια ταινία, ο τύπος παρατάει με στυλ την τύπισσα, υπό τους ήχους βαλς (Polonaise - Shigeru Umbeayashi). Και καλά κάνει (ολόκληρο το βίντεο)





4) O Spike Jonze μας κάνει αλληγορίες για λουλούδια και οι άντρες το βρίσκουμε ιδιοφυές

- Ταινία : Adaptation
- Μουσική : Happy Together - The Turtles
- Στο βίντεο : 2:14-3:45

- Στην καθημερινότητά μας θα ταιριάξει : Kάθε μέρα, στο ριπίτ, για τον πρώτο μήνα της σχέσης μας.

- Εξ'άλλου... : Με τον Carter Burwell συνεργάστηκαν στο Being John Malkovich, και μας έδωσαν μια ταινία που μπορούμε να δείχνουμε στις κοπέλες και να τις συγκινούμε (4:40-όσο θέλετε)





3) Ο David Lynch σκηνοθετεί και ο Angelo Badalamenti συνθέτει. Κι εσύ, υπάρχεις.

- Ταινία : Mulholland Drive
- Μουσική : Αngelo Badalamenti, γενικώς.
- Στο βίντεο : 0:17-2:45

- Στην καθημερινότητά μας θα ταιριάξει : Βράδυ, με ωραία θέα.

- Εξ'άλλου... : Twin Peaks, μια από τις μεγαλύτερες σειρές όλων των εποχών. Dance of the Dream Man. Badalamenti. Για τις φορές που σκεφτόμαστε, "Τι φάση?". 4:12-τέλος.




2) O Emir Kusturica σκηνοθετεί ένα γάμο και μια κηδεία.

- Ταινία : Τime of the Gypsies
- Μουσική : Ederlezi - Goran Bregovic
- Στο βίντεο : 2:17-τέλος, αν έχετε τα κότσια

http://www.youtube.com/watch?v=E6C9FPOtYxw

- Στην καθημερινότητά μας θα ταιριάξει : ...σε κηδεία.

- Εξ'αλλου...: Όποτε είμαστε κάπου, διασκεδάζουμε, γίνεται της τρελλής, κόσμος χωρίζει, τα φτιάχνει, απατάει, χορεύει και σαφώς μεθάει, ταιριάζουμε με την Bubamara από το Black Cat, White Cat! (2:29-τέλος)





1) Ο Chan-wook Park αναστρέφει το κλίμα από το Twilight, απλώς υπερβάλλοντας ελάχιστα...

- Ταινία : Thirst
- Μουσική : Cute Vampire - Jo Yeong-wook
- Στο βίντεο : 5:36-7:45

http://www.youtube.com/watch?v=Kp9EjTqAcyo

- Στην καθημερινότητά μας ταιριάζει : Στα πρώτα δευτερόλεπτα που καταλαβαίνουμε οτι είμαστε ερωτευμένοι. Συνήθως συνοδεύει το πρώτο φιλί.

- Εξ'άλλου : Λίγα χρόνια νωρίτερα, στο Oldboy, μας έμαθε μια μουσική για τραγωδίες (3:40-5:33)







*** Bonus track : Shaun of the Dead!




Για κάθε φορά που παίζετε ξύλο με ζόμπι.

Kill the Queen!

Φάτσα/Οφ : Ευρωόραση - αξίζει τον κόπο?

Μαμααααα!

Μπαμπαααα!

Παππουουουου!

Γιαγιαααα!

Θειεεεε!

Θειαααα!

α) Βγάλτε με απ'το πλυντήριο!!!
β) Να δω γιουροβίζιον το Σάββατο???


ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ :

1) Για τον ίδιο λόγο που έβλεπες το Χαριστέα, μικρό αγόρι που ήσουν στο πλυντήριο. Γιατί όλοι βλέπουμε την εθνική ελλάδας όταν παίζει ποδόσφαιρο? Μας αρέσει το ποδόσφαιρο, και έχουμε μια απροσδιόριστη επιθυμία να κερδίσει η εθνική. Όταν χάνουμε, δε τα βάφουμε μαύρα, γιατί απλώς χαιρόμαστε που είμαστε εκεί. Όταν δε. παίζουμε αντιποδόσφαιρο, όπως στο πρόσφατο ευρωπαικό πρωτάθλημα, χαλιόμαστε, και λέμε πως δε μας αξίζει να πάρουμε ο,τιδήποτε. Το αντίστοιχο με τη γιουροβίζιον ήταν ο Ρακιντζής.

2) Γιατί κάθε χρόνο ο καθένας θα βρει από 2-3 μέχρι και 10 τραγούδια που θα του αρέσουν και θα διασκεδάζει βλέποντας την παράστασή τους. Αυτά μπορεί να είναι είτε οικουμενικά αποδεκτά (βλ. Nocturne - Secret Garden) ή να αγγίζουν τα γούστα του εκάστοτε τηλεθεατή (βλ. For Real - Athena). Aξίζει να υποστούμε την υπόλοιπη σαβούρα για την αμφίβολη απόλαυση των λίγων αυτών κομματιών? Ναι.

3) Γιατί βλέπουμε τι παίζει με τους γείτονες μας. Τι στέλνουν αυτοί? Πως μοιάζουν εμφανισιακά? Όταν τους έρθει φλασιά και στείλουν κανένα πιο παραδοσιακό (έστω και μπασταρδεμένο), όπως κάνουν συχνά πυκνά οι Πορτογάλοι και οι Σέρβοι, μαθαίνουμε στοιχεία για την κουλτούρα τους και αν μας αρέσουν, την ψάχνουμε και παραπάνω. Ξέρετε, κάποιοι λαοί στην Ευρώπη έχουν παραδοσιακή μουσική. Δεν είναι όλοι Άγγλοι.
*** Σε αυτό το σημείο, φανταστείτε τι έχει να γίνει αν σκάσουν τίποτα Κεντρικοευρωπαίοι και αρχίζουν τους τυρολέζικους λαρυγγισμούς, κοινώς τα yodeling. Γης μαδιάμ.

4) Σε μια ψιλοσχετική νότα, η χώρα που διοργανώνει το διαγωνισμό έχει δικούς της καλλιτέχνες που παίζουν στα μεσοδιαστήματα, διάφορα βίντεο από τις ομορφιές της κλπ. Και αν αυτό στην Ελλάδα μεταφράζεται οτι τραγουδάει η Χελενα, στη Σερβία τραγούδησε ο Μπρέγκοβιτς.

5) Τέλος, κακά τα ψέμματα. Οι περισσότερες χώρες στέλνουν ωραίες κοπέλες και ευειδείς νέους. Οπότε, συντονιζόμαστε για να δούμε μπουτάκια ή μπράτσα (ή οτιδήποτε τελοσπάντων φτιάχνει τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους άντρες). Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε! Κακό είναι να είναι ο μόνος λόγος για τον οποίον παρακολουθούμε. Τότε γινόμαστε σιχαμεροί λιγούρηδες.


ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ :

1) Γιατί εξαιτίας της γιουροβίζιον δημιουργήθηκε ένα νέο είδος μουσικής που λέγεται europop : είναι το ίδιος που προσπαθούν να προσεγγίσουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες γιατί έτσι νομίζουν πως θα διακριθούν. Το europop τραγούδι είναι κατα βάση ένα κλασσικό, βαρετό ποπ κομμάτι που έχει ελάχιστα στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της εκάστοτε χώρας. Το αποτέλεσμα είναι συνήθως ατυχές και στην τελική, πως να το κάνουμε, δε μας εκφράζει. Η Ελλάς δε είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε αυτό το ατόπημα, βλέπε το μπουζούκι του Shake it και η λύρα του Number 1.

2) Γιατί μας ψιλοχαλάει που καλλιτέχνες γράφουν τραγούδια εν όψει του διαγωνισμού, απαλέιφοντας έτσι το στοιχείο της έκφρασης άνευ όρων. Το τραγούδι γίνεται λίγο "επι παραγγελία" και αυτό μας βρίσκει εξ αρχής αντίθετους. Οι όροι της "παραγγελίας" αυτής δε (πολιτικά ορθό, σε συγκεκριμένη γλώσσα, με ορισμένη διάρκεια και ύφος) μας κακοφαίνονται ακόμα περισσότερο.

3) Γιατί, γενικώς, το επίπεδο των διαγωνιζομένων είναι χαμηλό. Γίνεται μια τρελή παρέλαση από κιτς, επαναλήψεις του ίδιου αδιάφορου μοτίβου στα τραγούδια, τρικ επι της σκηνής που είναι αναμενόμενα και απογοητεύουν (πριν λίγα χρόνια έπαιζε ένα κόλλημα με τις κορδέλες, μετά με το γονάτισμα και πάει λέγοντας), ενώ λίγες χώρες είναι αυτές που δίνουν την εντύπωση πως παίρνουν το διαγωνισμό στα σοβαρά. Οι υπόλοιπες φαίνονται να στέλνουν τον πρώτο που θα δείξει ενδιαφέρον, με αποτελέσματα που προκαλούν γέλια, κλάμματα ή αδιαφορία.

4) Γιατί, δε μας αρέσει ο τρόπος που γίνεται η ανάθεση, κυρίως στη χώρα μας. Βέβαια, θα μου πείτε, όταν ο κόσμος είχε τη μεγαλύτερη επιλογή, έστειλε το ρακιτζή. Ε, τι να κάνουμε? Αυτόν ήθελε ο λαός, αυτόν θα έχει! Πλέον, γίνεται ανάθεση σε ένα καλλιτέχνη χωρίς να μας πέφτει λόγος, οι εξουσιοδοτημένοι συνθέτες είναι 2-3 συγκεκριμένοι και μετά καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυτά τα 3. Όχι, δε θα πάρουμε. Αν είστε σωστοί, να ετοιμάσει όποιος θέλει ένα τραγούδι, να το ανεβάσει σε ένα σάιτ στο ίντερνετ, και ο κόσμος να ψηφίσει τα 5 επικρατέστερα. Και μετά, ας παρουσιαστούν αυτά ζωντανά σε μια εκπομπή, και ας διαλέξει πάλι ο κόσμος ποιό προτιμάει. Αφήστε αυτά με τις αναθέσεις και τις επιτροπές, γιατί θα σας αφήσουμε εμείς.

5) Γιατί σπάνια κερδίζει το πιο ωραίο τραγούδι. Οι ευρωπαίοι είμαστε τόσο ζώα που ψηφίζουμε το γείτονα, αυτόν που έχουμε καλές σχέσεις, ανεξαρτήτως τι έχει στείλει, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο δύσκολο να επιβραβευθεί το πιο ωραίο τραγούδι.


ΤΕΛΙΚΑ : Εμείς δεν απαξιώνουμε τους θεσμούς επειδή έχουν κακώς κείμενα. Ο διαγωνισμός ξεκίνησε διαφορετικά, αλλά οι συμμετέχοντες τον έχουμε μετατρέψει σε κακόγουστο αστείο. Στο χέρι το δικό μας είναι να τον επαναφέρουμε σε αυτό που θέλουμε. Και αυτό θα το κάνουμε με το να ασχολούμαστε, όχι με το να το παρατήσουμε για να πιούμε δυο μπύρες.


Πρόβλεψη : η Ελλάς παίζει κάπου στην πρώτη πεντάδα, αλλά κάνει γκάφα δίνοντας το 12αρι στην Κύπρο που έχει αποκλειστεί. Την πρώτη θέση παίρνει κάποιος που δε μας περνάει από το μυαλό, και το παλικαράκι από τη Νορβηγία σταματάει το βιολί και πλακώνεται στα βάρη. Δυο χρόνια μετά επιστρέφει με χορευτικό κομμάτι και φανελάκι και θριαμβεύει.

Ένα στα γρήγορα, όσο είναι πρωτομαγιά

Με την αλλαγή του μήνα, τας συνθήκας (όμοια : τας γραφάς) με ώθησαν να ασχοληθώ με το παρακάτω κοινωνικό φαινόμενο.

Το οποίο, όπως και τα περισσότερα, με προσπέρασαν και εγώ τους ψιλοκουνούσα το μαντήλι.

Οι δικαιολογίες μου αναρίθμητες :

1) Έβλεπα τηλεόραση
2) Κοιμόμουν (το συχνότερο)
3) Έτρωγα
4) Προβλήματα αισθηματικοκοινωνικορομαντικοσεξουαλικής φύσεως
5) Δεν είχα γεννηθεί

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ισχύει το 5).
Και ίσως και το 2).

Πάμε πίσω στο 1977 , και στη Μεγάλη Βρετανία.

Το τραγούδι είναι το God Save the Queen από τους Sex Pistols, από το μοναδικό δίσκο τους Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols.
(μετ. : o Θεός να σώζει τη βασίλισσα από τα Πιστόλια του Σεξ, από το μοναδικό δίσκο τους Ξεκολλάτε από τις Μαλακίες, ιδού τα πιστόλια του σεξ).

Γράφει για το δίσκο και τα τραγούδια του κάποιος συντάκτης του allmusic.com :

'The fact is, "God Save the Queen" simply isn't a vehicle for showboating, nor can it hit home as effectively without a performance hinting that the band itself could fall apart at any moment, just as easily as the society it's threatening to destroy. It isn't likely that the future of rock will have many cataclysmic, genre-transforming moments like "God Save the Queen" in store — the outside circumstances have to be just right, and a band like the Sex Pistols has to be in exactly the right place at the right time, saying exactly the wrong thing.'

Πάμε παρακάτω :



God save the queen her fascist regime
It made you a moron a potential h bomb !
God save the queen she aint no human being
There is no future in englands dreaming
Dont be told what you want dont be told what you need
Theres no future no future no future for you

God save the queen we mean it man (God save window leen)
We love our queen God saves (God save... human beings)
God save the queen cos tourists are money
And our figurehead is not what she seems
Oh God save history God save your mad parade
Oh lord God have mercy all crimes are paid

When theres no future how can there be sin
Were the flowers in the dustbin
Were the poison in your human machine
Were the future your future

God save the queen we mean it man
There is no future in englands dreaming
No future for you no future for me
No future no future for you


Επίσης, ένα μέλος της μπάντας λεγόταν Sid Vicious.


Kαλό μας μήνα

Ασυνάρτητες σκέψεις στα καπάκια του live των Calexico

Την Κυριακή έκανα ένα διάλειμμα από το να κάθομαι, παριστάνοντας στους γύρω μου πως διαβάζω Παθολογία (παρ'όλα αυτά, μου έμειναν κάποια πράγματα, όπως το καυτό θέμα "Κλινική εικόνα αιφνίδιου θανάτου" - αληθινή ιστορία) και ξεκίνησα να πάω να δω τους Calexico.


Όσο τους παρακολουθούσα, βαριόμουν αρκετά ωστέ να σκέφτομαι άλλα πράγματα. Ιδού, κάποιες σκέψεις τόσο σκόρπιες, που δεν έχουν το δικό τους νούμερο. Ούτε καν μια βουλίτσα.




Ο κυνικός λέει : "Ποιά οικονομική κρίση? Όταν οι Calexico έχουν 30 ευρώ εισιτήριο και το principal είναι για πρώτη φορά στην ιστορία του sold out, ποιός τολμάει να πει πως ο κόσμος δεν έχει λεφτά?"

Ο ρομαντικός λέει : "Κοίτα να δεις... Σε περίοδο κρίσης, ο κόσμος προτιμάει να κόψει από τα άλλα έξοδά του για να δει από κοντά ένα όμορφο συγκρότημα. Τελικά, υπάρχει ελπίδα..."

(Στο ίδιο μοτίβο, ο Oscar Wilde λέει : "Α man who sees both sides of an argument does not see the argument at all")


----------------------------------------------------------------------

Αγάπη είναι να λες, "Στην τελική, ποιός θα ήξερε τους Calexico αν δεν είχε ο Θεοδωράκης το Stray στους πρωταγωνιστές?"

----------------------------------------------------------------------

Γεγονός : στεναχωρήθηκα που δεν άκουσα ζωντανά τον στίχο "I only have corona!"

Ερώτηση : αυτό με κάνει παιδί του λυκείου?

----------------------------------------------------------------------

Αν ο τραγουδιστής των calexico ήταν έλληνας, θα ήταν ο Γιάννης Σαββιδάκης (Ντάλας).





Γ. Σαββιδάκης (?)


J. Burns (?)

----------------------------------------------------------------------

Εκτιμώ πολύ τους Calexico μουσικά. Και τις δυο φορές που πήγα όμως, ανεξήγητα ήλπιζα πως το show θα είναι περισσότερο φιέστα και λιγότερο όμορφη μουσική.

Σε συνέντευξή του, ο τραγουδιστής Joey Burns δήλωσε πως συνήθως διαλέγουν πρόγραμμα ανάλογα με τη διάθεση του κοινού. Έτσι, στην Κρήτη πήγαν με διάθεση να παίξουν χαλαρά, αλλά το κέφι και οι ρακές έρεεαν άφθονες, οπότε το γύρισαν στο γλέντι.

Στη Θεσσαλονίκη, μερικά από τα τραγούδια που αποφάσισαν να παραλέιψουν είναι τα κάτωθι :


Κάτι καλό για εκκίνηση : El Picador!





Έπειτα : ένα όμορφο. Ballad of Cable Hogue.



Corona!



Και δε μπορώ να πιστέψω πως παρέλειψαν το ίσως πιο όμορφο τραγούδι τους...Guero Canelo.




Επίσης, εύφημες μνείες στα Tres Avivos και Sirena.
Δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο, όποιος ενδιαφέρεται μπορώ να του τα δώσω ή να του τα τραγουδήσω.

Κι όμως, οι περισσότεροι από το κοινό διασκέδασαν πολύ!

Για να τα μαζέψω λίγο...

Ένα σωρό εικοσάχρονοι θεσσαλονικείς πέρασαν αξέχαστα.

5-6 35χρονοι τεξανοί ψιλοξενέρωσαν.

Εγώ ψιλοξενέρωσα.

Άρα...

...το μαντέψατε.

Είμαι 5-6 35χρονοι τεξανοί.

8 τραγούδια που τελειώνουν αλλά θέλεις κι άλλο

Ένα μεγάλο πρόβλημα που συνοδεύει τα περισσότερα οξέα προβλήματα υγείας είναι πως σε απασχολούν σώμα και πνέυμα. Έτσι, αντί να σκέφτεσαι ολημερίς και κυρίως οληνυκτίς τι post θα μπορούσες να ανεβάσεις ωστε να συνεχίσουν να σε κολακεύουν όμορφες κοπέλες και οξυδερκείς άντρες (ή και το αντίθετο, καμία αντίρρηση), η σκέψη σου λιμνάζει σε ιδέες δίωξης (Θεέ μου, γιατί όλα σε μένα), απαισιοδοξίας (δε θα ξανατρέξω/ξαναπαίξω βιολί/ξανακάνω τον καουμπόη ποτέ) και τέλος αυτομομφής (τι την ήθελα τη μπάλα? Δεν καθόμουν σπίτι να φάω μέχρι να λιποθυμήσω, που δεν αποτελεί και κίνδυνο για την υγεία?).

Μόλις όμως προσπεράσεις όλα αυτά, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να σου έρθει στο μυαλό μια λίστα του Νίκου Δήμου και να αποφασίσεις να κάνεις μια ελαφριά παραλλαγή, απαριθμώντας μερικά τραγούδια που χαρακτηριστικά στεναχωριέσαι όταν τελειώνουν. Σε αφήνουν να θέλεις κι άλλο, γι'αυτό αρκετά συχνά τα ακούς και δεύτερη φορά στα καπάκια.

Αφού το πάρεις απόφαση, τελευταία στιγμή θα σου έρθει στο μυαλό πως ίσως θα πρέπει να παραδεχτείς πως η ιδέα δεν ήταν εντελώς δική σου. Τότε, μια κοινοτυπία του στυλ "δεν υπάρχει παρθενογένεση σε ______" (συμπληρώστε το κενό) θα σε καθησυχάσει, ενώ μια αναφορά στον κ. Δήμου (αξίζει να έχετε ένα φίλο σα το Γιάννη, χωρίς αυτόν δε θα είχα διαβάσει ακόμα τίποτα δικό του) θα σε κάνει να νιώσεις έως και μεγαλόψυχος.

1)

Tίτλος : Dibby Dibby Sound

Καλλιτέχνης : Βrooklyn Funk Essentials

Kαι που είναι το κακό...? : Το τραγούδι είναι μια αρκετά πετυχημένη διασκευή της μουσικής του Μότσαρτ. Για μένα ξεχωρίζει η φωνή, η οποία σε κάποια σημεία κάνει γυρίσματα που θα ήθελα να τα ακούω ξανά και ξανά. Να σημειωθεί οτι δεν ξέρω τι είναι τα γυρίσματα, αλλά κάπου το άκουσα και μου φάνηκε ωραίο.

2)

Τίτλος : Seaside Rendezvous

Καλλιτέχνης : Queen

Και που είναι το κακό...? : Νομίζω είναι οι στίχοι.

3)

Τίτλος : Μr. Pleasant

Καλλιτέχνης : The Kinks

Και που είναι το κακό...? : Δεν ξέρω, είναι πολύ παράξενο τραγούδι! Δε μπορώ να το βαρεθώ.

4)

Τίτλος : Βully Boys

Καλλιτέχνης : The Tiger Lillies

Και που είναι το κακό...? : Η φωνή και το ακορντεόν. Επίσης, ο τρόπος που κλείνει το τραγούδι. Αν και είναι πολύ ωραίος, θέλω να ξανακούσω την κορώνα.

5)

Τίτλος : Αnda Levanta (Go on, Rise Up)

Kαλλιτέχνης : Los de Abajo

Και που είναι το κακό...? : Βασικά, είναι από τους κυριότερους λόγους που είναι τόσο γαμάτο για μένα.

Μόλις το έβαλα για δεύτερη φορά.

6)

Τίτλος : Dreaming of You

Καλλιτέχνης : Coral

Και που είναι το κακό...? : Το ιδανικό CD θα είχε μέσα δώδεκα παραλλαγές αυτού του τραγουδιού. Ή δώδεκα φορές αυτό το τραγούδι. (Η ιδέα για τη λίστα μάλλον πρωτογεννήθηκε όταν έβλεπα στο chat την Κυριακή να ακούει αυτό το τραγούδι κάθε 2 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα...)

7)

Τίτλος : The Demise of Barbara and the Return of Joe

Kαλλιτέχνης : Ennio Morricone

Και που είναι το κακό...? : Όποιος δεν έχει δει το δεύτερο Kill Bill, ας μην προχωρήσει. ΜAJOR FUCKING SPOILER!

8)

Τίτλος : Romanca

Καλλιτέχνης : Kraljevi Ulice & 75 Cents

Και που είναι το κακό...? : Νομίζω στο οτι κάθε φορά που το ακούω σκέφτομαι την παρουσίαση στη eurovision. Αυτό συμβαίνει κυρίως ενώ οδηγώ.

Έτσι, ενδέχεται να εισέλθετε σε μια λούμπα (απλή συνωνυμία) και να ακούτε συνέχεια την ίδια λίστα ξανά και ξανά. Ένα νέο μαρτύριο του Σίσυφου, ή ένας ευχάριστος τρόπος να ζήσεις τη μίζερη ζωή σου, οπου οι μαύροι βγαίνουν πρόεδροι, οι γυναίκες πιάνουν υπεύθυνες θέσεις εκτός κουζίνας, στους άντρες αρέσει το Romanca και η μηχανή των γκολ εκ Πολωνίας κάθεται στον πάγκο?

Η απάντηση βρίσκεται μέσα σας.