Το κρύο και οι μυς μου

Αν έχω κάτι που πλησιάζει σε ηθικό φραγμό, είναι ο εξής : ΔΕΝ ανανεώνω το blog συχνά. Και όταν το κάνω, φροντίζω να αποζημιώνω πλουσιοπάροχα τους λίγους αλλά λέοντες αναγνώστες που τυχαίνει να δουν την ανάρτηση στο facebook. Έτσι, στύβω το μυαλό μου για να παράξει λίστες, τις οποίες μετά αδειάζω στην κούπα που είναι αυτός ο ιστότοπος.

Σιγά εσύ, ποκερόφατσα. Μπερδεύτηκες, δεν αναφέρομαι σε τέτοιες κούπες.

Από την άλλη, εξαιτίας σου βρήκαμε αφορμή να το γυρίσουμε πάλι σε τσόντα.

Όπως έλεγα και στη Μαρία όμως, μου αρέσει το κρύο. Αυτό γιατί όταν κρυώνω, οι μυς μου συσπώνται για να ζεσταθώ, και αυτό με κάνει να μοιάζω στους γύρω πως έχω τρελή κορμοστασία και πως είμαι πολύ γυμνασμένος.

Λεζάντα : Eγώ και οι φίλοι, υπό το μηδέν

Λεζάντα : η ίδια φωτογραφία, αν φορούσαμε σι-θρου

Από την άλλη όμως, ακριβώς επειδή δεν είμαι γυμνασμένος, οι μυς μου μετά από λίγο κουράζονται και χαλαρώνουν. Και γι'αυτό, κρυώνω.

Είμαι σε σύγχυση, δεν ξέρω τι να πιστέψω.

Όμως, από όλα όσα έχω μάθει, για ένα μόνο είμαι σίγουρος : σίγουρα δε μου αρέσει το γαμημένο καλοκαίρι. Δεν έχει ούτε καν μπάλα, ενώ αν ακουμπήσεις το λαπτοπ στην ποδιά σου για πάνω από 2 λεπτά, θα αρπάξουν φωτιά τα...μπούτια σου.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

Έχω ακούσει πως το blog είναι δημοφιλέστατο στη δημογραφική ομάδα των καθώς πρέπει κυριών. Τις παρακαλώ όμως να σταματήσουν να διαβάζουν. Για εσάς η ανάρτηση τελείωσε εδώ! Περιμένω τα σχόλιά σας και τις κριτικές σας. Διάολε, μπορούμε ακόμα να απολαύσουμε μαζί έναν νόστιμο καπουτσίνο, πάνω από τον οποίο θα ανταλλάξουμε απόψεις επι παντός επιστητού. Εις το επανιδείν! ;)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Και τ'αρχίδια σου επίσης.