Έλα! Εδώ είμαστε!
Όλα καλά? Καταλάγιασε η σκόνη? Βγάλαμε τα συμπεράσματά μας?
Ωραία!!
Πάμε στα δικά μας τώρα. Τα γνωστά. Δηλαδής, nerd pop culture.
Αν είχα μια αρχή στη ζωή μου (παίζεται), ήταν η παρακάτω : αν δεν έχεις δει μια ταινία Batman μέσα στους πρώτους 2 μήνες που έχει κυκλοφορήσει, τότε είσαι νεκρός για μένα. Τα χρόνια μου έμαθαν πολλά : δε μπορείς να είσαι τόσο απόλυτος με τους ανθρώπους. Έχει καλώς : οπότε, αδαή αναγνώστη και φίλε, δεν είσαι νεκρός για μένα. Προφταίνεις να το
Δε με πειράζει να περιμένω : έτσι κι αλλιώς είχα να κάνω κάτι μερεμέτια στη νυχτεριδοσπηλιά μου.
ΟΚ! Έτοιμοι?
Το The Dark Knight Rises είναι καλύτερη ταινία από το The Dark Knight.
Φυσικό επακόλουθο όταν η αστυνομία φονεύει 15χρονους και όταν ένας άσημος blogger λέει τη μαλακία του για ένα blockbuster.
Πριν αρχίζεις να κάνεις σαν υστερικιά, αναγνώστη, hear me out. Και έπειτα έχεις την άδειά μου να αρχίσεις να ουρλιάζεις.
Τα ουρλιαχτά σου δεν είναι απαραίτητο να έχουν σχέση με το blog μου. Αν και μπορούμε να τα βρούμε κάπου ανάμεσα.
Ιδού, λοιπόν, οι λόγοι που αξίζει να αναλογιστείς την ορθότητα του συλλογισμού μου :
1) Ένα καλό φινάλε τριλογίας αυτόματα είναι η καλύτερη ταινία από τις τρεις
Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Είναι γνωστό πως σε μια ταινία, αυτό που μετράει είναι το πως τελειώνει. Αν έχεις καλό φινάλε, τότε σου συγχωρούνται όλα τα λάθη και οι κοιλιές της ταινίας νωρίτερα. Με αυτή τη λογική λοιπόν, το Batman Begins και το Dark Knight δεν είχαν φινάλε : απλώς τελείωναν οι ταινίες, και ετοίμαζαν τα set pieces για τις επόμενες.
Συνεπώς, αν καταφέρεις να φτιάξεις ένα τρίτο μέρος αντάξιο των πρώτων δύο, αμέσως ανεβαίνει επίπεδο γιατί έχει και την κατάληξη, και είναι αμέσως πιο ολοκληρωμένη ταινία. Αυτό ισχύει για όλες τις προσχεδιασμένες τριλογίες : ταινίες όπως το Return of the Jedi και το Matrix Revolutions δεν άρεσαν γιατί από τη μια οι προσδοκίες ήταν στα ύψη, από την άλλη δεν ικανοποίησε το φινάλε τους. Όμως εδώ έχουμε ένα τρίτο μέρος που είναι σαφώς αντάξιο των προηγούμενων, ενώ ο τρόπος που τελειώνει είναι τουλάχιστον ικανοποιητικός. Περισσότερα θα δεις παρακάτω.
2) Είχε ισχυρή και όμορφη γυναικεία παρουσία
Επειδή ξεχνιόμαστε, η γυναικεία παρουσία του Dark Knight περιοριζόταν σε μια γυναίκα που στον πρώτο μπατμαν την έπαιζε η πρώην κυρία Κρουζ, και που πεθαίνει κοντά στα μισά της ταινίας. Αντίθετα, στο Dark Knight Rises οι γυναίκες παίζουν σημαντικό ρόλο : έχουν δύναμη, εξουσία, παίζουν ξύλο, χειρίζονται όπλα και μηχανήματα, μηχανορραφούν, παραπλανούν. Ειδικά δε όταν η Anne Hathaway είπε "You're gonna wage a war to save your stuck-up girlfriend?", ήμουν σίγουρος οτι ο Νόλαν αργά η γρήγορα θα το γυρνούσε σε ένα catfight. Επικό κι αυτό. Αλίμονο όμως, δε το τόλμησε.
Catfight... Το πιάσατε? Επειδή θα ήταν δυο γυναίκες που θα πλακώνονταν, και η μια θα ήταν ήδη ντυμένη με στολή σα γάτα, και έτσι θα έμοιαζε σαν... Τεσπα, καταλάβατε.
Και ας μην ξεχνάμε οτι ενώ έκαναν όλα αυτά, οι Marion Cotillard και Anne Hathaway έπαιζαν εξαιρετικά και ήταν πανέμορφες.
Δηλαδή, πως είσαι έτσι κοπέλα μου. Πόσο χάλια ηθοποιός είσαι. Πόσο απαίσια είναι η φάτσα σου. Τέτοια έλλειψη γοητείας δεν έχω ξαναδεί. Απορώ που βρήκες κάποιον που να θέλει να γεννήσεις τα παιδιά του και να ξυπνάς δίπλα του κάθε μέρα για την υπόλοιπη ζωή του.
3) Bane vs Joker
ΟΚ, εδώ θα πέσει γέλιο.
Ερώτηση : αν συναντούσατε σε σκοτεινό σοκάκι τους δύο παρακάτω κυρίους, απέναντι σε ποιόν από τους δυο θα λέγατε οτι τον έχω, και απέναντι σε ποιόν θα παθαίνατε ανακοπή για να γλυτώσετε φτηνά?
Πριν πιάσουμε την ερμηνεία, πιάσε το άλλο αναγνώστη. Και τώρα σκέψου το εξής : πως ο Joker είχε την τρέλα, το μυαλό και την ιδεολογία να τεστάρει τον Batman πνευματικά μέχρι εκεί που δεν πάει. Αλλά ήξερες πως είναι θέμα χρόνου να τον πετύχει στο ίδιο δωμάτιο, και να του ψιθυρίσει δύο φωνήεντα σε ένα τρυφερό τετ-α-τετ. Ήξερες λοιπόν, πως μόλις τον ξεμοναχιάσει, το αποτέλεσμα θα ήταν κάπως έτσι :
Kρεμασμένος ανάποδα, that is.
Αντίθετα, ο Bane ήταν ένας αντίπαλος που εξαρχής φαινόταν πως μπορεί να ζορίσει τον Batman σε επίπεδο πνεύματος, στρατηγικής και σχεδιασμού. Αλλά επίσης φαινόταν, και κάποια στιγμή αποδείχτηκε, πως όταν βρέθηκαν οι δυο τους, δεν αποκλείεται να του έκανε πλακίτσα του Bruce. And, sure enough :
And then, he broke him.
Με λίγα λόγια, ο αντίπαλος στο Dark Knight Rises είναι πιο τρομακτικός. Είναι πιο επικίνδυνος από το Joker, και ενώ μπορεί σα φιγούρα να σε στοιχειώνει λιγότερα, μόνο στο Dark Knight Rises νιώθεις κάποια στιγμή πως δεν υπάρχει τρόπος να επικρατήσει ο Batman. Στα συν, το anticipation που προκάλεσε το παρακάτω teaser αφισάκι :
Kαι για να κλείσω, μια κουβέντα για την ερμηνεία : ο Joker χωρίς την ερμηνεία του Ledger θα ήταν ένα τίποτα. Ένας από τους καλύτερους ρόλους ever. Κι αυτό ενισχύει το point μου : ο Bane είναι γραμμένος και σχεδιασμένος καλύτερα, και δε χρειάζεται την εξωπραγματική ερμηνεία για να ανεβεί επίπεδο. Και παρεπιπτόντως, ο Tom Hardy έκανε όσο καλύτερη δουλειά μπορούσε.
Συν το οτι στην πραγματικότητα μοιάζει έτσι. Am I right, ladies? Come on, show him some love.
4) Είχε σκηνές και κρεσέντα που έλειψαν από το Dark Knight
Πω ρε πούστη, ακόμα στο 4 είμαι?
ΟΚ, είναι ξεκάθαρο πως το Dark Knight είναι ταινιάρα. Το χαρακτηριστικό της είναι πως από την αρχή μέχρι το τέλος έχει ένα εξαιρετικό επίπεδο, σε κρατάει καθηλωμένο και δεν κάνει κοιλιές.
Όμως αν προσπαθήσετε να ξεχωρίσετε 4-5 σκηνές, θα σας έρθουν εύκολα στο μυαλό?
Εμένα όχι. Δεν έμεινα ποτέ με ανοιχτό το στόμα με το τι συνέβη. Ένιωθα ζορισμένος αλλά σε κανένα σημείο δεν υπήρχαν αυτές οι αξέχαστες σκηνές όπου ξεχνάς να κουνηθείς από τη θέση σου και μένεις με το ποπ κορν στο χέρι.
Αντίθετα, το Rises έχει τα προβληματάκια του. Ίσως κάνει και κάποιες κοιλιές, granted. Αλλά μη λέμε μαλακίες, έχει breathtaking σκηνές. Όπως το ξύλο του Batman στον Bane. Όπως η σκηνή της απόδρασης από τη σπηλιά. Όπως η έκρηξη στο γήπεδο.
Ακόμα και σε επίπεδο ατακων, οι ταινίες είναι συγκρίσιμες. Ο Joker είχε πολλά εξαιρετικά one-liners, κυρίως σε φιλοσοφικό επίπεδο. Εγώ όμως γιατί έπαθα πλάκα με την ηρεμία που ο Bane δήλωσε πως "and then I will break you"? Ή με τη μεγαλοπρέπεια που ανακοίνωσε στον μπατμαν οτι "When Gotham is in ashes...then you have my permission to die?".
5) Ο Batman ο ίδιος
Το Dark Knight επικεντρώθηκε σε δύο άλλους χαρακτήρες : τον Joker και τον Harvey Dent. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραμεριστεί αρκετά ο ίδιος ο Bruce Wayne : δεν τον είδαμε αρκετά να αλλάζει, να κινεί τα νήματα. Απλώς ακολουθούσε τους κακούς, προσπαθώντας να ανατρέψει τα σχέδια τους, μέχρι που τα καταφέρνει.
Στο Rises όμως, περνά μια πραγματική οδύσσεια. Ξεκινά απομονωμένος, σκουριασμένος, χωρίς λόγο ύπαρξης. Όταν διστακτικά επανέρχεται, συναντά έναν αντίπαλο που του σπάει το πνεύμα και έναν οσφυικό σπόνδυλο. Και τον πετάει σε ένα λάκο, ακίνητο, να βλέπει στην τηλεόραση τον εχθρό του να καταλαμβάνει την πόλη και να κλωνίζει την εμπιστοσύνη και την αγάπη των κατοίκων στον ίδιο. Είναι σα να αναγκάζεσαι να βλέπεις την κοπέλα σου να πηγαίνει με έναν άλλον, ο οποίος ενώ της το κάνει, σε κοροιδεύει. Μόνο, ξέρεις, λίγο χειρότερο αυτό στο Rises.
Όταν λοιπόν ξεκινάει να rise up, το νιώθεις μαζί του. Και προσωπικά νιώθεις το θρίαμβό του, ξεκινώντας από την απίστευτα καλογυρισμένη σκηνή στον λάκο, συνεχίζοντας με την εμφάνιση του φλεγόμενου σήματος πάνω από την πόλη, και καταλήγοντας με όλους τους κατοίκους της πόλης να κοιτάνε στον ουρανό τον "Σκοτεινό Ιππότη" να θυσιάζεται για να σώσει την πόλη.
Στην τελική, γαμάτοι οι villains και το supporting cast, αλλά βλέπουμε την ταινία για τον Batman.
6) Γιατί ο Νόλαν έφτιαξε ένα έπος
Ήτανε, πράγματι, μια epic conclusion. Με μεγάλες σκηνές. Μια ολόκληρη πόλη υπό κατάληψη. Δεν ήταν μια battle of wits ανάμεσα στο Batman και έναν οχτρό. Ο Νόλαν προσπάθησε να βάλει αντιμέτωπους τις δυνάμεις του δικαίου και καλού απέναντι στον φόβο. Είχαμε μάχη σε όλα τα μέτωπα, και συμμετείχαν μασκοφόροι ήρωες, ευσυνείδητοι μπάτσοι, επιστήμονες, τεχνοκράτες, απλοί πολίτες. Κανείς δεν καθόταν στην τηλεόραση να δει τι θα γίνει, κανείς δεν έτρεχε απλώς πανικόβλητος πέρα δώθε. Όλοι διάλεξαν ένα στρατόπεδο και έπαιξαν το ρόλο τους.
Και αυτό είναι που κάνει την ολοκλήρωση της τριλογίας με αυτό τον τρόπο τόσο ικανοποιητική : σίγουρα ήταν η πιο δύσκολη, επικών διαστάσεων δοκιμασία και μάχη που θα μπορούσε να περάσει το Γκόθαμ. Το χειρότερο σενάριο, και το είδαμε στο φινάλε. Καθόλου άσχημα.
7) ΠΑΙΔΙΑ Ο ΡΟΜΠΙΝ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ?
Πείτε μου ποιός, ΠΟΙΟΣ το πίστευε οτι θα υπήρχε ταινία οπου θα εμφανίζεται ο Ρόμπιν και δε θα είναι ένας τέρμα φλώρος, αχρείαστος χαρακτήρας με τα μπούτια έξω?
Αχ μωρέ το χρυσό μου, θύμωσε. Όχι, όχι, έχεις δίκιο Ρόμπιν, είσαι τρομακτικός άντρας. By the way, πόσο πλακώθηκες στο stepmaster μωρή για να κάνεις τέτοια γράμμωση?
Τελικά, χρειαζόταν δυο συστατικά για να αποκτήσει ο χαρακτήρας αξιοπρέπεια :
Μια συμπαθητική προσωπικότητα, που μπορεί να ενσαρκώσει τον sidekick του batman, να γίνει πιστευτός, να δείξει πως έχει πνευματικές και σωματικές ικανότητες παρά το οτι είναι νέος και λιγότερο τούμπανο από τον Bruce Wayne. Joseph Gordon Levitt. Well done, Sir.
Κι ένας σεναριογράφος/σκηνοθέτης, ο οποίος καταλαβαίνει πως ο κλασσικός Ρόμπιν δεν έχει δουλειά σε σοβαρή ταινία. Κι έτσι έπλασε ένα χαρακτήρα νεαρό, ενθουσιώδη, ικανό, χαμηλων τόνων που σε όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι ο sidekick του batman, απλώς δε το έχουμε καταλάβει. Και μετά, έτσι για να μας την πει, μας αποκαλύπτει πως ήδη είδαμε τον Robin και δε μας χάλασε καθόλου. Ιδιοφυές.
8) Γιατί αν έχεις πρόβλημα με τα plot holes, σου έχω ένα δυνατό
- "Γιατί αυτός ο τύπος φοράει μάσκα και μιλάει έτσι? Παρατραβηγμένο"
- "Ναι, καλά, οτι τώρα δηλαδή αποκλείστηκαν όλοι οι μπάτσοι του Γκόθαμ στους υπονομους. Δε το χάφτω"
- "Οτι τι? Πρόλαβε να πάει τόσο μακριά με τη μπόμπα και δεν έπαθε κανείς τίποτα? Πως γίνεται αυτό?"
Σου έχω νέα, φίλε. Όταν βλέπεις μια ταινία όπου ένας δισεκατομμυριούχος ντύνεται νυχτερίδα και αποκτά μέσω gadgets σχεδόν υπεράνθρωπες δυνάμεις, τα όρια της πραγματικότητας φτάνουν στα όριά τους. Σύμφωνοι, κάποια πράγματα που συνέβησαν ήταν παρατραβηγμένα, ναι. Αλλά όταν δίνεις επικές διαστάσεις στην ταινία σου, θα τεντώσεις όσο μπορείς τη σύμβαση με τους θεατές. Από τη στιγμή που ο Βane στην κλιμακτική μάχη δεν έβγαλε ένα μαγικό ραβδί να πει "Μπατμάνους Τονμπούλος", πρέπει να είσαι ΟΚ με όσα συνέβησαν.
9) Γιατί ό,τι και να λες, η ταινία τελείωσε ακριβώς όπως έπρεπε
Ακούστηκε πως ο Νόλαν δεν είχε τα κότσια να σκοτώσει τον Μπρους Γουέιν. Μετά ακούστηκε πως αυτός τα είχε, αλλά τα στούντιο δε τον άφησαν, εξ'ου και το τελικό αποτέλεσμα.
Λοιπόν, μάντεψε!
David Goyer, who wrote or co-wrote the stories for all three films in
Nolan's Batman trilogy, said in an interview, "The final scene of The Dark Knight Rises is exactly [the] scene we talked about [when Christopher Nolan and I started the trilogy with Batman Begins].
It remained completely unchanged." And Nolan himself, in an interview
with MTV, said, "One of the first things I knew about the project is how
we were going to end the story."
Άρα, πάει αυτό. He did it his way. Ήταν το καταλληλότερο τέλος όμως?
Μα και βέβαια. Από τη μια, ο θάνατος του Bruce Wayne στο τέλος δε θα βοηθούσε καθόλου την ιστορία και δε θα ταίριαζε με το μοτίβο του Rise. Rise για να θυσιάσει τη ζωή του για το καλό της πόλης? Αυτό τον είδαμε να το κάνει εδώ και 3 ταινίες, όσον αφορά την προσωπική του ζωή, και ο θάνατός του θα είχε ως μόνο σκοπό να εκμαιεύσει μια φτηνή, αναπόφευκτη συγκίνηση από τους θεατές.
Αντίθετα, το να χαρίσει στον ήρωα ένα happily ever after ήταν κάτι που δε μου είχε περάσει από το μυαλό ποτέ. Κι αυτό γιατί ο ίδιος ο Βatman δεν είναι συμβατός με κάτι τέτοιο : έτσι, έπρεπε να μην είναι ο Batman πια.
Ορθώς λοιπόν ο σκηνοθετημένος θάνατος, ορθώς οι αποκαλύψεις η μια μετά την άλλη, ορθώς το πέρασμα της σκυτάλης στον επόμενο και ακόμα πιο ορθώς η πρώτη σκηνή της τριλογίας όπου βλέπουμε έναν Bruce Wayne σχεδόν...ξέγνοιαστο. Λυτρωτικό.
Μη λησμονήσεις, δε, αγαπητέ αναγνώστη, πως κατάφερε να σε παραπλανήσει και να πιστέψεις πως ο πρώην Batman ζει κάπου στην Ιταλία ευτυχισμένος, ενώ στην πραγματικότητα αράζει στο υπόγειό του στην Ελλάδα και ψάχνει δουλειά λόγω της κρίσης ρευστότητας και συναισθημάτων στο εξωτερικό.
"Το μόνο μου πρόβλημα είναι οτι έχω συνηθίσει τα ρούχα της δουλειάς μου να είναι μαύρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου