Μια ανασκόπηση της φετινής υπερ λίγκας

Λοιπόν, κοιτάξτε πως θα το κάνουμε : θα πάρουμε κάθε ομάδα, με ανάποδη σειρά που τερμάτισαν, και θα αξιολογήσουμε πως τα πήγαν φέτος. Ναι? Ναι. Τα ονόματα είναι δανεισμένα από τις παρασκευιάτικες εκπομπές του Ραγκάτση.

16) Θρασύβουλας Φυλής

Μας άρεσε : Που ενώ είχε πέσει, πάλευε όλα τα ματς και τα έχανε στις καθυστερήσεις λόγω διαιτησίας (Ολυμπιακός, Άρης, ΟΦΗ κλπ.). Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις οι παίκτες αδιαφορούν εκτός από τους λίγους που έχουν τις ικανότητες να παίξουν και του χρόνου Α εθνική σε άλλες ομάδες.
Δε μας άρεσε : Το παγωμένο γήπεδο στα ανεμοδαρμένα ύψη. Η ιστορική περιοχή της Φυλής άντεξε ένα χρόνο στα μεγάλα σαλόνια, αλλά τα μιλιούνια που έκαναν κόλαση το δημοτικό της Φυλής με τα 3142 καθίσματα σίγουρα θα παραμείνουν πιστοί στρατιώτες.
Καλύτερη στιγμή : Το διπλό στον κατηραμένο ΟΦΗ στις 19/10. Βρε λες?
MVP : Σε γενικές γραμμές, ο πιο σταθερός ήταν ο Ουέλινγκτον (3 γκολ), αν και τρελογούσταρα Πεσάνια.
Του άξιζε η θέση? : Ναι.


15) Πανσερραικός Περούκα

Μας άρεσε : Το γεμάτο γήπεδο, τα μωρά του Μπρος σα γενική φιλοσοφία (όταν ήταν πολύ αργά).
Δε μας άρεσε : Δεν ήταν ωραία ομάδα να παρακολουθείς. Ήταν σφιχτή, αλλά καθόλου παραγωγική. Όταν έβλεπες οτι έχει ματς στις Σέρρες σάββατο μεσημερί στον Άλφα, έλεγες "0-1", και έβαζες Βερόνικα Μαρς.
Καλύτερη στιγμή : Πρώτη αγωνιστική, διπλό μέσα στον Ηρακλή ο περούκας, με τους Σερραίους να παίρνουν φωνή από τις γριές και τον Κόκκινο να χλιμιντρίζει.
MVP : Μοχάμεντ Αμπουμπακάρι. Τον είδα ζωντανά, ξεχώριζε.
Του άξιζε η θέση? : Τον αδίκησε η διαιτησία πολύ, αλλά με βάση το πως έπαιζε δε θα κατάφερνε να σωθεί μου φαίνεται.


14) ΟΦΗ Κατηραμένος

Μας άρεσε : Ελάχιστα πράγματα. Ο Ν'ντόι. Το οτι στα περισσότερα ματς έβλεπες γκολ με το τσουβάλι.
Δε μας άρεσε : Πρώτα απ'όλα, οι επιλογές προπονητών : Στράκα και Ρουμάνος. Που πας. Επίσης, η άμυνα. Γενικώς, πολύ αρπακολλατζίδικος ο φετινός σχεδιασμός.
Καλύτερη στιγμή : To 1-3 στον Εργοτέλη, πάνω που είχαμε αρχίσει να τους ξεγράφουμε.
MVP : Ο Ν'Ντόι και ο Σίμιτς παραλίγο να τον κρατήσουν μόνοι τους.
Του άξιζε η θέση? : Θέλω να πω όχι, αλλά δε με βοηθάτε καθόλου... Προσέξτε λίγο την ομάδα, να ρίξω τον Κομπότη ρε παιδιά!


13) Λεβαδειακός Κομπότη

Μας άρεσε : Ο παίκτης ορχήστρα Λεονάρντο. Οτι, κακά τα ψέμματα, μέχρι κάποια στιγμή είχε μόνο νίκες μέσα στην έδρα του χωρίς διαιτησίες και στημένα παιχνίδια.
Δε μας άρεσε : Δε θέλουμε τον Κομπότη στην Α εθνική.
Καλύτερη στιγμή : το 2-0 επί του Άρη στη Λιβαδειά με τη γκολάρα του Λεονάρντο.
MVP : Ο Λεονάρντο, με τα 9 γκολ. Στο πρώτο μισό ήταν μια ομάδα μόνος του.
Του άξιζε η θέση? : Τι τα θες, ο Κομπότης ποτέ δεν πεθαίνει.


12) Αστέρας Τρίπολης Μποροβήλου

Μας άρεσε : Που επανήλθε η παιχτούρα Μιλάνο, που απέδωσε το σκεπτικό της μεταγραφής Καούνου, τα ζογκλερικά του Ζαιρί, το πολύ καλό passing game στο κέντρο.
Δε μας άρεσε : Οτι έπεσε χαμηλότερα από τα περσινά επίπεδα. Με το μπάτζετ του (6ο μεγαλύτερο) και τις μονάδεςτου , έπρεπε να παίζει πιο ψηλά. Ξεφούσκωσαν τα αστέρια της περσινής χρονιάς Καρντόζο, Φιλομένο.
Καλύτερη στιγμή : η τρικλοποδιά του Μπαστία στον φίλαθλο που έκανε ντου στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ. Πολύ κακώς βγήκε κόκκινη, ενώ ο οπαδός γύρισε να διαμαρτυρηθεί για την αδικία που του έγινε. Μη τον νομιμοποιείτε έτσι.
MVP : Ο Ζαιρί ξεχώριζε στο γήπεδο, αλλά διαλέγω τον Καούνο με τα 7 γκολ σε μισή σεζόν.
Του άξιζε η θέση? : Λόγω έλλειψης σοβαρότητας/κινήτρου δε βρέθηκε 3-4 θέσεις πιο πάνω.


11) Πανθρακικός Θράκης

Μας άρεσε : Το ψιλοεπιθετικό ποδόσφαιρο του πρώτου μισού με Ριέρα-Ντιαλό.
Δε μας άρεσε : Στο δεύτερο μισό μπήκε στον αυτόματο πιλότο και κατα τύχη (=διαιτησία) έμεινε εκεί που έμεινε.
Καλύτερη στιγμή : το διπλό στον Πηλαδάκη στην αρχή της χρονιάς. Εξαιρετικό ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων.
MVP : Σίτου "ξανθό αγόρι" Ριέρα, με 4 γκολ.
Του άξιζε η θέση? : Όχι. Χαμηλότερα.


10) Hτα-ρο-αλφα-κλης 40 εκκλησιών

Μας άρεσε : Που όταν ξεκίνησε η σεζόν έχασε στο Καυτατζόγλειο από το θεοδωρίδη, όπως και το σερί των Χ και των ηττών στην έδρα τους στον πρώτο γύρο. Ο Κίκο Ρατόν.
Δε μας άρεσε : Το οτι το καλοκαίρι ο Ρέμος έφερε τον Μπέο να κάνει μεταγραφές. Εντάξει, ούτε για αστείο δε μπορώ να το πάρω. Για όνομα του θεού.
Καλύτερη στιγμή : η ήττα 0-1 με τον Άρη. Έκανε το καλύτερο του παιχνίδι, και έφαγε γκολ από τον Μπατιόν. Καταραμένη.
MVP : Κίκο Ρατόν, με το φανταστικό τελείωμα, όπως το απολάυσαμε στο ΟΑΚΑ με το βάζελο.
Του άξιζε η θέση? : Τι τα θες..φτηνά τη γλίτωσε. Άντε και του χρόνου παρέα στην Καλαμαριά.


9) Εργοτέλης Μαρτινένγκο

Μας άρεσε : To οτι είχε την άνεση/μαγκιά να βλέπει τον ΟΦΗ να πέφτει και να μην απειλείται, τα κόλπα του Μέσι όποτε θυμόταν να ακουμπήσει μπάλα.
Δε μας άρεσε : Ο ανεκδιήγητος βρωμότουρκος Καραγεωργίου, να εκθειάζει τον παοκ μετά από 0-0 και να μαλώνει μετους πάντες μετά το θρίαμβο 3-0 επί του Άρη. Τα καραγκιοζιλίκια του Κουτσιανικούλη στις τελευταίες αγωνιστικές για να πάρει μεταγραφή.
Καλύτερη στιγμή : Όλα τα ματς με τις μεγάλες ομάδες. Στάθηκε πολύ καλά, έκλεισε το σπίτι του 10 κάτε που λέει κι ο παναγιώτης, εκμεταλλέυτηκε το στήσιμο του ολυμπιακού στο παγκρήτιο, έριξε 3 στον πρίττα και τον παπάζογλου.
MVP : Τι χρονιά έκανε ο Ογκουνσότο φέτος? Μέτρια, ε? Έβαλε 8 γκολ.
Του άξιζε η θέση? : Nαι, γιατί ζόριζε τους μεγάλους.


8) Πανιώνιος Τσακίρη

Μας άρεσε : Εστογιανόφ και Ρεκόμπα. Τιμή μας. Η εικόνα του Τσακίρη στα καθίσματα της Τούμπας με τις φόρμες και το τσιγάρο.
Δε μας άρεσε : Γρηγόρης-Ευριπίδης Μάκος, Μανιάτης, Κουτσόπουλος, Σκούφαλης, Μαιστόροβιτς, Γουνδουλάκης, Μπάρκογλου, Χούτος. Ειδικά ο Μάκος ήταν για μπάτσες.
Καλύτερη στιγμή : Το διάστημα που χάνονταν η μπάλα με τους Ουρουγουανούς. Μας ανέβασε επίπεδο, είδαμε ποδόσφαιρο αξιώσεων. Επι παραδείγματι, το 2-5 στον Εργο.
MVP : Φαμπιάν "Βαψομαλλιάς" Εστογιανόφ (7 γκολ)
Του άξιζε η θέση? : Έπρεπε να μη τα παρατήσει, γιατί μπορούσε άνετα να βγει 5ος μόνο με την ποιότητα του μπροστά.


7) Ξάνθη Πηγαδιών

Μας άρεσε : το γκολ του Αγκάλι στο Χαριλάου.
Δε μας άρεσε : όλα τα υπόλοιπα. Βαρετή ομάδα, δεν έλεγε να την παρακολουθείς.
Καλύτερη στιγμή : το διπλό μέσα στον Άρη. Άψογο κοουτσάρισμα, καθόλου αντιποδόσφαιρο, φανταστικό γκολ, δίκαιη νίκη.
MVP : Δεν ξέρω, δεν παρακολουθούσα.
Της άξιζε η θέση? : Δεν πρόσεχα. Φαντάζομαι όχι.


6) Άρης Λάμπρου

Μας άρεσε : το άξιο σερί νικών των τελευταίων αγωνιστικών. Ο Βιτόλο, ο Κάλβο του πρώτου γύρου, ο Σηφάκης, η αλητόφατσα του Κάμπορα.
Δε μας άρεσε : η διοικητική ανικανότητα και τα παρελκόμενα (Κίκε Ερνάντεθ). Οι μεταγραφές που για τον ένα ή τον άλλο λόγο απέτυχαν : Ρεγκέιρο, Μπατιόν, Βλονταρτσικ κλπ. Το οτι πονούσαν τα μάτια μας για πολύ καιρό, η μπάλα δεν έμπαινε στο πλεχτό, παίκτες όπως ο Κόκε και ο Νάτσο τον έπαιζαν, κανείς δεν ήθελε να τον βλέπει στο γυαλί.
Καλύτερη στιγμή : το πανάξιο διπλό μέσα στον πρίγκηπα την προτελευταία αγωνιστική.
MVP : Το βραβείο μοιράζεται ανάμεσα στο σταθερότατο Μιχάλη Σηφάκη και τον μέγιστο Αλεχάντρο Ντελόρτε.
Του άξιζε η θέση? : Ούτε βαθμό παραπάνω.


5) Λάρισα Κάμπου-Πηλαδάκη

Μας άρεσε : το καλό ποδόσφαιρο που παρουσιάζε για μεγάλο χρονικό διάστημα.Ήταν η πιο απολαυστική ομάδα να παρακολουθείς.
Δε μας άρεσε : η άμυνα των Νταμπίζα - Κώτσιου - Κατσιαρού. Το οτι αν δεν είχε προπονητή το Μαρίνο αλλά κάποιο σοβαρό κόουτς, θα πήγαινε ακόμα καλύτερα.
Καλύτερη στιγμή : αρνούμαι πεισματικά να πω το διπλό στο σωκράτη, με τις γκέλες του Γκαλίτσιου. Ντροπή. Δε μπορώ να διαλέξω κάποια στιγμή, περισσότερο ήταν η περίοδος που έπαιζαν μπάλα ο Στέλιος και ο Τουμέρ.
MVP : Ο Τουμέρ Μετίν. Μεγάλος παίκτης. (2 γκολ)
Της άξιζε η θέση? : Αν και την κατέκτησε με το αθέμιτο μέσο, την άξιζε και με το παραπάνω. Μπορούσε ακόμα πιο ψηλά.


4) ΑΕΚ Νοτιά

Μας άρεσε : Το μοναδικό που μας αρέσει είναι που πάει να χτυπήσει στα ίσα τη θέση του τσου-λου στα πλει οφ. Άντε, και το τρίδυμο Μπλάνκο-Τζιμπούρ-Σκόκο.
Δε μας άρεσε : η κωλοφαρδία και η εύνοια της διαιτησίας που συνετέλεσε στην κατάληψη της 4ης θέσης. Η πιο τυχερή και ευνοημένη ομάδα του πρωταθλήματος.
Καλύτερη στιγμή : Κάποια φάση έριξε 5 στις Σέρρες, αλλά δε το είδα γιατί κάπου ήμουν.
MVP : Ισμαελ Μπλάνκο με 14 γκολ. Για δευτερη χρονιά, διψήφιος αριθμός.
Της άξιζε η θέση? : Ούτε κατα διάνοια. Έπρεπε να παίξει για 5η-7η θέση.


3) Παναθηναικός Bοτανικού

Μας άρεσε : Το καλύτερο passing game του πρωταθλήματος στο κέντρο, γνωστό και ως tiki-taka. Ο Τεν Κάτε και η φιλοσοφία του (προέτρεψε τους παίκτες να διαμαρτύρονται στους διαιτητές, παρακάλεσε τους οπαδούς στην κερκίδα να κόψουν τις μαλακίες, έβρισε τους παίκτες όταν τον έπαιζαν). Ο άνθρωπος δεν έχει κόμπλεξ και τον θέλουμε στην Ελλάδα.
Δε μας άρεσε : Η μπάρτσα παίζει tiki-taka αλλά μπροστά έχει Ετό και Τίτι, όχι Μάντζιο, Πετρόπουλο και Ροντρίγκο Σόουζα. Δε μας άρεσε που ο Σαλπιγγίδης πάσχιζε αλλά ήταν πάντα εκτός θέσης (η θέση του είναι 2ος επιθετικός). Τα γνωστά καραγκιοζιλίκια της Τυπαρας. Η έλλειψη καλών αμυντικών. Οι πανάκριβες μετεγγραφές που σάπιζαν στον πάγκο όταν σε άλλες θέσεις ο πολυμετοχικός ήταν γυμνός. Το ροτέισιον του Τεν Κάτε, όταν τελικά το ρόστερ ήταν φτωχό για τέτοιο εγχείρημα.
Καλύτερη στιγμή : Κάτι τριάρες στο ρελαντί, εντός και εκτός ΟΑΚΑ, αλλά σε μικρά ματς.
MVP : Ο φιλότιμος Σαλπιγγίδης και τα 10 γκολ του.
Του άξιζε η θέση? : Aν συνυπολογίσεις οτι ήταν άτυχος και αδικημένος από τους διαιτητές, όχι. Έπρεπε να είναι κοντά στον Ολυμπιακό και να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Δυστυχώς όμως, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Τεν Κάτε, θα μπορούσαν και οι ίδιοι να τα πάνε καλύτερα παρά τις λοιπές δυσκολίες. Λίγη σοβαρότητα και κανα-δυο σοβαρές μετεγγραφές.


2) ΠΑΟΚ Ιωάννας Ζαγοράκη

Μας άρεσε : η σφιχτή ομάδα με την ποιότητα παικτών όπως ο Κοντρέρας, Γκαρσία, Μουσλίμοβιτς, Βιερίνια, η σταθερότητα και η έλλειψη "γκελών". Ο τρομακτικά πολύς κόσμος.
Δε μας άρεσε : 0 στα ντέρμπι. Ποιός έφταιξε?
Καλύτερη στιγμή : Πείτε με κομπλεξικό, αλλά από τη στιγμή που στα ντέρμπι δεν πήγε καλά, η στιγμή μεγαλύτερης χαράς νομίζω πως ήταν το 1-0 με τον Άρη στην Τούμπα. Το καλύτερό του παιχνίδι όμως νόμίζω έγινε στο Καυτατζόγριο με το 1-1, ο Κονσεισάο έπαιζε σα τρελός.
MVP : Βγενόπουλος, Πάμπλο Κοντρέρας. Το καλύτερο στόπερ του πρωταθλήματος, αρχοντικός και ψύχραιμος παίκτης (όχι ο Βγενό, ο Πάμπλο).
Άξιζε τη θέση του? : Όχι. Τις περισσότερες φορές ήταν περισσότερο τυχερός παρά ικανός.


1) Ολυμπιακός Σωκράτη

Μας άρεσε : η επίδειξη δύναμης της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα σε αρκετά σημεία. Ένας σημαντικός λόγος που παίρνει το πρωτάθλημα τόσα χρόνια είναι το οτι οι υπόλοιποι κομπλεξαριζόμαστε μόλις βλέπουμε τις φανέλες του ή όταν πατάμε στο Καραισκάκη.
Δε μας άρεσε : ο φαταούλας Σωκράτης που λαίμαργα πήρε ό,τι βρήκε μπροστά του με όποιο τρόπο μπορούσε. Δηλαδή, όταν δε μπόρεσε η ομάδα, το πήρε ο διαιτητής με αποτέλεσμα σκάνδαλα όπως της Ξάνθης, του Άρη, του Θρασύβουλα. Μέχρι βέβαια να σπάσει το σερί των νικών με την ήττα από τον Πηλαδάκη. Βρε Σωκράτη, χαλάρωσε...
Καλύτερη στιγμή : Πειράζει που ως χαιλάιτ μου έρχεται μόνο το Ολυμπιακός - Άρης 2-1?
MVP : Ο Γκαλέτι έβαλε 14, αλλά εγώ θυμάμαι το Ντουντου να τρέχει όλη τη χρονιά.
Άξιζε τη θέση του? : Ναι, αλλά με αρκετούς λιγότερους βαθμούς ώστε να μην κριθεί τόσο νωρίς το πρωτάθλημα.


Καλύτερη εντεκάδα :

Tερματοφύλακας : Σηφάκης (Άρης)

Άμυνα : Τοροσίδης (Ολυμπιακός), Κυργιάκος (ΑΕΚ), Κοντρέρας (ΠΑΟΚ), Λίνο (ΠΑΟΚ)

Αμυντικά χαφ : Ντουντου (Ολυμπιακός), Βιτόλο (Άρης)

Επιθετικά χαφ : Εστογιανόφ (Πανιώνιος), Σκόκο (ΑΕΚ), Μετίν (Λάρισα)

Σεντερ φορ : Μπλάνκο (ΑΕΚ)

Πάγκος : Χαλκιάς (ΠΑΟΚ)
Νέτο (Άρης)
Μαιστόροβιτς (ΑΕΚ)
Μαρσελάο (Αστ. Τρίπολης)
Αμπουμπακάρι (Πανσερραικός)
Γκαλέτι (Ολυμπιακός)
Λεονάρντο (Λεβαδειακός)
Ριέρα (Πανθρακικός)
Σαλπιγγίδης (Παναθηναικός)
Μουσλίμοβιτς (ΠΑΟΚ)

Προπονητής : Σάντος (ΠΑΟΚ)


Χειρότερη εντεκάδα, έτσι για να γελάσουμε :

Tέρμα : Kέλεμεν (Άρης)

Άμυνα : Εμεραν (Λεβαδειακός), Μπαρκαουάν (ΟΦΗ), Αουρέλιο (Άρης), Γκαλίτσιος (Ολυμπιακός)

Αμυντικά χαφ : Γρηγόρης-Ευριπίδης Μάκος (Πανιώνιος), Μπατιόν (Άρης)

Επιθετικά χαφ : Όσκαρ (Ολυμπιακός), Γκέρμπερ (ΟΦΗ), Ζεντίλ (Άρης)

Σέντερ φορ : Κίκο Ρατόν (Ηρακλής)

Πάγκος!!! (τι ντροπή, πάγκος στους χειρότερους) :

Αγρίτης (Ηρακλής)
Ντελόρτε (Άρης)
Χουανφράν (ΑΕΚ)
Ενσιαμαφούμπου (ΑΕΚ)
Χούτος (ΠΑΟΚ)
Μελίσσης (Πολυμετοχικός)
Σταυρακάκης (ΟΦΗ) ***New entry! Μου είχε διαφύγει τελείως.


Περιμένω σήμερα, το πολύ πολύ αύριο προσθήκες/διορθώσεις/βωμολοχίες

Μια 11άδα πραγμάτων που έχω να δηλώσω για το ταξίδι μου στην Πράγα

Όπως γνωρίζετε, το Πάσχα πετάχτηκα μέχρι την Πράγα με ένα πιτ στοπ στη Ζυρίχη. Εκτός από ένα γερό πλήγμα στα οικονομικά μου, το ταξίδι αυτό μου χάρισε κι μερικές γνώσεις τις οποίες μόλις τώρα αξιώθηκα να ανθολογήσω. Ιδού λοιπόν τι έμαθα στις πασχαλινές μου διακοπές για πάντα :

1) H Ζυρίχη, που οι ξένοι τη λένε Τσουριχ, δεν είναι ακριβώς πόλη, αλλά ένα σύνολο από οικισμούς. Αυτό από τη μια είναι πολύ όμορφο γιατί είναι πήχτρα στο πράσινο, τα δάση και τους γάργαρους ποταμούς, αλλά από την άλλη σου δίνει τη βεβαιότητα οτι το αεροπλάνο δεν κατεβαίνει επειδή φτάνεις στον προορισμό σου, αλλά επειδή χάλασε το δεξί φαλάντζι.

2) Είχα ξεχάσει πως είναι να σου χαμογελάνε όπου κι αν πας. Ελβετοί και Τσέχοι υπάλληλοι είναι σα να έχουν πάθει τέτανο : χαμογελάνε συνέχεια. Όλοι τους μιλούσαν πολύ καλά αγγλικά, αρκετοί δε σου πιάνουν και κουβέντα και σου κάνουν αστεία. Από την άλλη, αρκετοί Ελβετοί ξεσπούν σε τραγούδι ενώ δουλεύουν. Μάλλον αν ζούσαμε κι εμείς στην Ελβετία θα είχαμε λόγο να τραγουδάμε, αλλά τώρα δικαίως θα χαρακτηριζόμασταν τρελλοί.

3) Στην Πράγα ήπια μπύρα μισόλιτρη και πλήρωσα κάτι λιγότερο από ένα ευρώ.

4) Οι Τσέχοι τρώνε ως επί το πλείστον κρέας. Αγαπάνε το σκόρδο, τη μπύρα, σερβίρουν σφηνάκια αψέντι αλλά δε συνηθίζουν να σου φέρνουν νερό όταν κάθεσαι κάπου. Όταν το κάνουν, είναι κι αυτό σε σφηνάκι.

5) Τα Τσέχικα, όπως και οι Τσέχοι, μοιάζουν με τα ρώσικα. Οι ίδιοι εμφανισιακά είναι σαν πολύ ωραίοι Ρώσοι : κυρίως ψηλοί, πάντα αδύνατοι, πολύ καλοφτιαγμένοι. Οι Τσέχες είναι πράγματι εξ'όλης και προόλης, απ'ό,τι μπόρεσα να καταλάβω. Δεν έχουν πρόβλημα να γίνουν πολύ διαχυτικές δημοσίως με διάφορους που βρίσκουν τριγύρω. Γενικώς, πάρα πολύ συμπαθής λαός.

6) Η νυχτερινή ζωή της Πράγας είναι αξιοθαύμαστη. Μπορείς να ακούσεις ό,τι μουσική προτιμάς μέχρι αργά, οι συγκοινωνίες είναι άψογες και 24ωρες και ο κόσμος αρκετός. Εντυπωσιακό γεγονός : τα ίδια άτομα όταν είναι το πρωί στο μετρό είναι απόλυτα σιωπηλοί (ακούνε μουσική, διαβάζουν κάτι ή απλά ρεμβάζουν), ενώ όταν γυρίζουν με το τραμ από τη διασκέδαση αργά το βράδυ κάνουν απίστευτη φασαρία, τραγουδάνε, χορεύουν και κάνουν τους καραγκιόζηδες. Λάτρεψα αυτό το διαχωρισμό τους : κάθε πράγμα έχει την ώρα του. Αντίθετα, όταν πλησίαζαν έλληνες, ό,τι ώρα και αν ήταν, τους έπαιρνες πρέφα από χιλιόμετρα λόγω της βαβούρας.

7) Οι πόλεις που διασχίζει ποταμός είναι πολύ όμορφες. Οι βόλτες στην Πράγα είναι πάρα πολύ ευχάριστες. Επίσης εντυπωσιάζει πως 2 στα 3 μαγαζιά είναι φαγάδικα, ενώ το τρίτο πουλάει σουβενίρ.

8) Οι Τσέχοι πλέον μισούν τον κομμουνισμό και αγαπάνε τους Αμερικάνους, όπως έλεγε και η ξεναγός. Επίσης, οι περισσότερες επέτειοι τυχαίνει να έχουν κοινή ημερομηνία με τις δικές μας (17 Νοέμβρη κλπ.). Όποιος πάει προς τα εκεί, ας μην παραλείψει να πάει στο μουσείο Κομμουνισμού, αλλά ας παραλείψει να πάει στο μουσείο με τα sex machines.

9) Οι Κινέζοι έχουν πάρα πολύ γέλιο, αρκεί να μη βρεθείς πίσω τους σε ουρά για ο,τιδήποτε.

10) Γράφεται "Καρλοβι Βάρι" και όχι "Κάρλο Βιβάρι", αλλά δεν πήγα.

11) Την τελευταία μέρα πριν φύγω, έμεινα για λίγο μόνος. Έψαχνα κάτι να φάω και να πιώ, και να σκοτώσω 1,5 ωρίτσα. Έβρεχε και το κρύο ήταν δυσανάλογο του ντυσίματός μου, αλλά περπάτησα για μισή ώρα προκειμένου να βρω κάτι ικανοποιητικό. Τελικά, οδηγήθηκα στο μαγαζί που είχα πιεί καφέ πριν από 2-3 μέρες, και ανέβηκα. Μισή ώρα, μια κρέπα και μισό καπουτσίνο μετά, κάπνιζα το πρώτο τσιγάρο μετά το φαγητό ΚΑΙ μαζί με τον καφέ, ζεστός και στεγνός πλέον. Γύρω μου ήταν κόσμος σε διάφορες ηλικίες, και το φως ήταν στην ακριβή ένταση ωστε να τους κάνει όλους να φαίνονται όμορφοι κι ελκυστικοί, χωρίς να αναδεικνύει περιττά κιλά, ατέλειες του προσώπου ή οτιδήποτε άλλο. Η μουσική ήταν σουινγκ κάποιας πολύ παλιάς δεκαετίας και ένα ζευγάρι στο διπλανό μου τραπέζι άρχισε να χτυπάει τα χέρια του στο ρυθμό και τότε κατάλαβα πως ναι, εκείνη τη στιγμή ήμουν ακριβώς εκεί που ήθελα να είμαι. Ένιωσα να ανήκω σε εκείνο το μέρος, με εκείνους τους ανθρώπους, μακριά από τη βροχή, το κρύο και οποιαδήποτε άλλη αντιξοότητα. Ήταν ένα φανταστικό συναίσθημα, και ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα, πως ο καπουτσίνο έγινε πρώτα χλιαρός και μετά τελείωσε και πως τα τσιγάρα στο τασάκι έγιναν 5. Όταν όμως το κατάλαβα, είδα πως ήρθε η ώρα να φύγω. Να επιστρέψω στη βροχή, στο ξενοδοχείο, στη θεσσαλονίκη, στις υποχρεώσεις, τις αδιέξοδες σχέσεις, τις νύχτες της ανίας, τα γνώριμα.
Κατέβηκα τις σκάλες και βγήκα από την εξώπορτα, έσφιξα το κασκόλ μου, κούμπωσα μέχρι πάνω το παλτό μου. Μόλις το πήρα απόφαση, η πόρτα ξανάνοιξε και από μέσα ακούστηκε το πιο όμορφο τανγκό που έχετε ακούσει ποτέ. Έκανα πως δεν άκουσα, και αποφάσισα να αγοράσω μια ομπρέλα.

Εδώ, η απίστευτα στημένη φωτογραφία για επισφράγισμα


Την επόμενη πήρα το αεροπλάνο και γύρισα εγκαίρως για ένα πιάτο νόστιμη, πατροπαράδοτη μαγειρίτσα.

Όποιος από εσάς έχει αρχίδια, εύχομαι να τα καταφέρει καλύτερα. Ειλικρινά. Θα τον ζηλεύω και θα τον καμαρώνω.



Σημαντικό Υ.Γ. : Το παρόν ποστ θα ήταν αδύνατο χωρίς την φωτογραφία και την καθοδήγηση μιας μανδαμ που συνάντησα στας Πράγας, την οποία θα μερσώ διαχρονικά.

Φάτσα/Οφ : Ευρωόραση - αξίζει τον κόπο?

Μαμααααα!

Μπαμπαααα!

Παππουουουου!

Γιαγιαααα!

Θειεεεε!

Θειαααα!

α) Βγάλτε με απ'το πλυντήριο!!!
β) Να δω γιουροβίζιον το Σάββατο???


ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ :

1) Για τον ίδιο λόγο που έβλεπες το Χαριστέα, μικρό αγόρι που ήσουν στο πλυντήριο. Γιατί όλοι βλέπουμε την εθνική ελλάδας όταν παίζει ποδόσφαιρο? Μας αρέσει το ποδόσφαιρο, και έχουμε μια απροσδιόριστη επιθυμία να κερδίσει η εθνική. Όταν χάνουμε, δε τα βάφουμε μαύρα, γιατί απλώς χαιρόμαστε που είμαστε εκεί. Όταν δε. παίζουμε αντιποδόσφαιρο, όπως στο πρόσφατο ευρωπαικό πρωτάθλημα, χαλιόμαστε, και λέμε πως δε μας αξίζει να πάρουμε ο,τιδήποτε. Το αντίστοιχο με τη γιουροβίζιον ήταν ο Ρακιντζής.

2) Γιατί κάθε χρόνο ο καθένας θα βρει από 2-3 μέχρι και 10 τραγούδια που θα του αρέσουν και θα διασκεδάζει βλέποντας την παράστασή τους. Αυτά μπορεί να είναι είτε οικουμενικά αποδεκτά (βλ. Nocturne - Secret Garden) ή να αγγίζουν τα γούστα του εκάστοτε τηλεθεατή (βλ. For Real - Athena). Aξίζει να υποστούμε την υπόλοιπη σαβούρα για την αμφίβολη απόλαυση των λίγων αυτών κομματιών? Ναι.

3) Γιατί βλέπουμε τι παίζει με τους γείτονες μας. Τι στέλνουν αυτοί? Πως μοιάζουν εμφανισιακά? Όταν τους έρθει φλασιά και στείλουν κανένα πιο παραδοσιακό (έστω και μπασταρδεμένο), όπως κάνουν συχνά πυκνά οι Πορτογάλοι και οι Σέρβοι, μαθαίνουμε στοιχεία για την κουλτούρα τους και αν μας αρέσουν, την ψάχνουμε και παραπάνω. Ξέρετε, κάποιοι λαοί στην Ευρώπη έχουν παραδοσιακή μουσική. Δεν είναι όλοι Άγγλοι.
*** Σε αυτό το σημείο, φανταστείτε τι έχει να γίνει αν σκάσουν τίποτα Κεντρικοευρωπαίοι και αρχίζουν τους τυρολέζικους λαρυγγισμούς, κοινώς τα yodeling. Γης μαδιάμ.

4) Σε μια ψιλοσχετική νότα, η χώρα που διοργανώνει το διαγωνισμό έχει δικούς της καλλιτέχνες που παίζουν στα μεσοδιαστήματα, διάφορα βίντεο από τις ομορφιές της κλπ. Και αν αυτό στην Ελλάδα μεταφράζεται οτι τραγουδάει η Χελενα, στη Σερβία τραγούδησε ο Μπρέγκοβιτς.

5) Τέλος, κακά τα ψέμματα. Οι περισσότερες χώρες στέλνουν ωραίες κοπέλες και ευειδείς νέους. Οπότε, συντονιζόμαστε για να δούμε μπουτάκια ή μπράτσα (ή οτιδήποτε τελοσπάντων φτιάχνει τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους άντρες). Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε! Κακό είναι να είναι ο μόνος λόγος για τον οποίον παρακολουθούμε. Τότε γινόμαστε σιχαμεροί λιγούρηδες.


ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ :

1) Γιατί εξαιτίας της γιουροβίζιον δημιουργήθηκε ένα νέο είδος μουσικής που λέγεται europop : είναι το ίδιος που προσπαθούν να προσεγγίσουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες γιατί έτσι νομίζουν πως θα διακριθούν. Το europop τραγούδι είναι κατα βάση ένα κλασσικό, βαρετό ποπ κομμάτι που έχει ελάχιστα στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της εκάστοτε χώρας. Το αποτέλεσμα είναι συνήθως ατυχές και στην τελική, πως να το κάνουμε, δε μας εκφράζει. Η Ελλάς δε είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε αυτό το ατόπημα, βλέπε το μπουζούκι του Shake it και η λύρα του Number 1.

2) Γιατί μας ψιλοχαλάει που καλλιτέχνες γράφουν τραγούδια εν όψει του διαγωνισμού, απαλέιφοντας έτσι το στοιχείο της έκφρασης άνευ όρων. Το τραγούδι γίνεται λίγο "επι παραγγελία" και αυτό μας βρίσκει εξ αρχής αντίθετους. Οι όροι της "παραγγελίας" αυτής δε (πολιτικά ορθό, σε συγκεκριμένη γλώσσα, με ορισμένη διάρκεια και ύφος) μας κακοφαίνονται ακόμα περισσότερο.

3) Γιατί, γενικώς, το επίπεδο των διαγωνιζομένων είναι χαμηλό. Γίνεται μια τρελή παρέλαση από κιτς, επαναλήψεις του ίδιου αδιάφορου μοτίβου στα τραγούδια, τρικ επι της σκηνής που είναι αναμενόμενα και απογοητεύουν (πριν λίγα χρόνια έπαιζε ένα κόλλημα με τις κορδέλες, μετά με το γονάτισμα και πάει λέγοντας), ενώ λίγες χώρες είναι αυτές που δίνουν την εντύπωση πως παίρνουν το διαγωνισμό στα σοβαρά. Οι υπόλοιπες φαίνονται να στέλνουν τον πρώτο που θα δείξει ενδιαφέρον, με αποτελέσματα που προκαλούν γέλια, κλάμματα ή αδιαφορία.

4) Γιατί, δε μας αρέσει ο τρόπος που γίνεται η ανάθεση, κυρίως στη χώρα μας. Βέβαια, θα μου πείτε, όταν ο κόσμος είχε τη μεγαλύτερη επιλογή, έστειλε το ρακιτζή. Ε, τι να κάνουμε? Αυτόν ήθελε ο λαός, αυτόν θα έχει! Πλέον, γίνεται ανάθεση σε ένα καλλιτέχνη χωρίς να μας πέφτει λόγος, οι εξουσιοδοτημένοι συνθέτες είναι 2-3 συγκεκριμένοι και μετά καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυτά τα 3. Όχι, δε θα πάρουμε. Αν είστε σωστοί, να ετοιμάσει όποιος θέλει ένα τραγούδι, να το ανεβάσει σε ένα σάιτ στο ίντερνετ, και ο κόσμος να ψηφίσει τα 5 επικρατέστερα. Και μετά, ας παρουσιαστούν αυτά ζωντανά σε μια εκπομπή, και ας διαλέξει πάλι ο κόσμος ποιό προτιμάει. Αφήστε αυτά με τις αναθέσεις και τις επιτροπές, γιατί θα σας αφήσουμε εμείς.

5) Γιατί σπάνια κερδίζει το πιο ωραίο τραγούδι. Οι ευρωπαίοι είμαστε τόσο ζώα που ψηφίζουμε το γείτονα, αυτόν που έχουμε καλές σχέσεις, ανεξαρτήτως τι έχει στείλει, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο δύσκολο να επιβραβευθεί το πιο ωραίο τραγούδι.


ΤΕΛΙΚΑ : Εμείς δεν απαξιώνουμε τους θεσμούς επειδή έχουν κακώς κείμενα. Ο διαγωνισμός ξεκίνησε διαφορετικά, αλλά οι συμμετέχοντες τον έχουμε μετατρέψει σε κακόγουστο αστείο. Στο χέρι το δικό μας είναι να τον επαναφέρουμε σε αυτό που θέλουμε. Και αυτό θα το κάνουμε με το να ασχολούμαστε, όχι με το να το παρατήσουμε για να πιούμε δυο μπύρες.


Πρόβλεψη : η Ελλάς παίζει κάπου στην πρώτη πεντάδα, αλλά κάνει γκάφα δίνοντας το 12αρι στην Κύπρο που έχει αποκλειστεί. Την πρώτη θέση παίρνει κάποιος που δε μας περνάει από το μυαλό, και το παλικαράκι από τη Νορβηγία σταματάει το βιολί και πλακώνεται στα βάρη. Δυο χρόνια μετά επιστρέφει με χορευτικό κομμάτι και φανελάκι και θριαμβεύει.

Ελλάς 2004 VS Τσέλσι 2009 : Μια τιτανομαχία

Ποιές είναι οι δυο ομάδες που έχουν κατακριθεί περισσότερο για τον τρόπο παιχνιδιού τους τα τελευταία χρόνια?

Η Ελλάδα του 2004 και η Τσέλσι του 2009.

Ο λόγος?

Έτσουξε.

Όλοι όσοι ήθελαν θριάμβους της Τσεχίας του ξανθού αγοριού, της Γαλλίας του φαλακρού, της Πορτογαλίας της πούστρας ή της Μπαρτσελόνα κατακεραύνωσαν την αρνητική τακτική των δυο ομάδων. Επιχειρηματολόγησαν πως έπαιζαν με σκοπό να καταστρέψουν το ποδόσφαιρο των αντιπάλων, πως "πάρκαραν το λεωφορείο" μπροστά στο τέρμα.

Σίγουρα, η πιο σωστή τακτική θα ήταν να αιφνιδιάσουν τους ανώτερους αντιπάλους με το να αρχίσουν να παίζουν τη μπάλα κάτω, με κατεβασιές από τους πλάγιους μπακ και παιχνίδι κατοχής και να χάσουν με 4-0. Έτσι, να μάθουν αυτοί. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, λένε όσοι δεν έχουν τι άλλο να πουν.

Εγώ λέω πως όποιος απαιτεί να διασκεδάσει από ποδόσφαιρο σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, ας πάει καλύτερα να δει κανένα επεισόδιο Futurama. Ο σκοπός είναι η νίκη, και όταν παίζεις απέναντι στις καλύτερες ομάδες του κόσμου, τις κοντράρεις όπως μπορείς, δε στήνεσαι επειδή είναι καλύτεροι.

Τι θα γινόταν όμως στην περίπτωση που οι δυο αυτές ομάδες παρατάσσονταν αντίπαλες? Μια επική μάχη με αμφίβολο αποτέλεσμα. Ας δούμε μαζί τη σύγκριση των δύο ομάδων σε αυτό το βράδυ :

1) Α.Nικοπολίδης VS Π.Τσεχ

Αρχίζουμε από τα δύσκολα. Ο Τσεχ φοράει κράνος, αλλά ο Νικοπολίδης έχει γκρίζα μαλλιά. Δεν ξέρω όμως αν έχουνε κύριο Μαντά στο Λονδίνο. Άλλωστε ο κηπουρός παραλίγο να το φάει από το μούλικο στη διαφήμιση. Δε θα πηγαίνει πάντα δοκάρι.

Νικητής : Π.Τσεχ (0-1)


2) Γ.Σειταρίδης VS Β.Ιβάνοβιτς

Οι δυο ποδοσφαιριστές του Παναθηναικού έσκασαν στο προσκήνιο σκοράροντας απέναντι σε μια αγγλική ομάδα. Ο Γιούρκας στη Μάντσεστερ, ο σερβομπλιατ στη Λίβερπουλ. Εύκολη απόφαση.

Νικητής : Γ.Σειταρίδης (1-1)


3) Τ.Δέλλας VS Άλεξ (στεγνά)

Το μόνο φανερό κολοσσιαίο πράγμα που έχει ο Άλεξ είναι το κεφάλι του, και δε ξέρω πως μπορεί να του φανεί χρήσιμο στο γήπεδο ή στο κάνει σεξ με τη Μαστροκώστα΄.

Νικητής : T. Δέλλας (2-1)


4) Μ.Καψής VS Τ.Τέρι

Μέχρι ο Τζον να φτάσει να περνάει τα τελευταία του ποδοσφαιρικά χρόνια στη ζεστασιά της αγκαλιάς ενός Κομπότη, ο Μιχάλης θα παίρνει τη ψήφο μου.

Νικητής : M. Καψής (3-1)


5) Τ. Φύσσας VS A.Μποσίνγκουα

"Ο προπονητής της Τσέλσι απόφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Τάκη Φύσσα για να σταματήσει τον Λιονέλ Μέσσι".
Ή, αν προτιμάτε, οποιονδήποτε άλλο παίκτη.

Νικητής : Α. Μποσίνγκουα (3-2)


6) Θ. Ζαγοράκης VS Μ.Εσιέν

Ο Εσιέν μπορεί να είναι απίστευτος ποδοσφαιριστής, αλλά ακούω πως ο Μουρίνιο τον έφερε στο Στάμφορντ Μπριτζ όταν δε μπόρεσε να φέρει το Ζαγόρ, ο οποίος απάντησε στην πρότασή της Τσέλσι με ένα φαξ που έλεγε "ΠΑΟΚ. Πρωτάθλημα. Λίλη. Τεστοστερόνη. Μάτια έξω".

Νικητής : H Eλλάς μέσω του σπουδαίου Έλληνα Ζαγόρ (4-2)


7) Α. Μπασινάς VS Μ. Μπάλακ

...
Ειλικρινά, κανείς δεν κάνει απολύτως τίποτα μέσα στο γήπεδο.
Θα κέρδιζε ο Μπασινάς επειδή δεν είναι ναζί, αλλά η πεποίθησή του πως είναι καλός εκτελεστής φάουλ φέρνει το αναπόφευκτο αποτέλεσμα.

Νικητής : η απόλυτη ισοπαλία.


8) Γ.Καραγκούνης VS Φ.Λαμπαρντ

Η "τυπάρα" μπορεί να είναι πάρα πολύ κατώτερη σαν παίκτης, αλλά έχει πολύ περισσότερη πλάκα. Αποφασίζω να ανακηρύξω νικητή το Λάμπαρντ κυρίως για να δω τον Καραγκούνη να κάνει θέατρο για να αποσπάσει τη ψήφο, και μετά να διαμαρτύρεται σα νευρόσπαστο.

Νικητής : Φ.Λάμπαρντ (4-3)


9) Σ.Γιαννακόπουλος VS Τζ. Όμπι Μίκελ

Αναρωτηθείτε το εξής : Θα χωρούσε ο μαυρούκος στη Λάρισα του Μαρινοπηλαδάκη? Αν ψάξετε βαθειά μέσα σας, θα ανακαλύψετε όπως κι εγώ πως η Τσέλσι πέρισυ πήγε 0-0 στο Καραισκάκη, αλλά ο Στέλιος φέτος πήρε διπλό.

Νικητής : Σ.Γιαννακόπουλος (5-3)


10) Ζ.Βρύζας VS Φ.Μαλουντά

Συγγνώμη, σιχαίνομαι το Βρύζα. Τον βρίσκω υπερτιμημένο, άσχετο και κομπλεξικό.

Νικητής : Φ.Μαλουντά (5-4)


11) Α.Χαριστέας VS Ντιντι Ντρογκμπά

Μια τιτανομαχία. Απ'όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, ο Άγγελος έχει τις ίδιες θαυμάστριες με το Ντίντι (και δεν αναφέρομαι στο Ντομί). Μπορεί στο δωμάτιο μου να έχω ακόμα το αντίτυπο της φωτό του Ντρογκμπά με τη λεζάντα "sexiest man alive", αλλά αν ρωτήσεις τις φίλες μου με ποιον από τους δυο προτιμάει να κάνει σεξ, νομίζω πως η απάντηση θα είναι...

Νικητής : ισοπαλία (ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ!!!)

Πάγκος : Ο.Ρεχάγκελ VS Γ.Χίντινγκ

Ίσως πριν από 60 χρόνια το κοουτσάρισμα του Ότο να κόντραρε αυτό του Γκους, αλλά φανταστείτε τον Αρσάβιν να διώχνει όπως όπως κάθε φορά που παίρνει τη μπάλα και να κάνει γιόμες.

Νικητής : Γ.Χίντινγκ (5-5)


Πιθανή εξέλιξη του αγώνα, λεπτό προς λεπτό :

1' : Eναρκτήριο λάκτισμα
30' : Ο Μποσίνγκουα σε μια απλούστατη φάση θυμάται την πορτογαλική καταγωγή του κι επιτρέπει στο Ζήση να τον αφήσει άγαλμα. Ο Τσεχ παθαίνει χωρίς κανένα απολύτως λόγο υποτροπή της διάσεισής του και ο Ζήσης καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα με ένα ασύλληπτο δεξί βολέ. Εν συνεχεία, βγάζει τη μπλούζα για να αποκαλύψει ένα άσπρο φανελάκι από τη λαική που γράφει με δυσανάγνωστα γράμματα "ΓΑΜΙΕΤΕ Ο ΑΡΙΣ ΚΕ Ο ΔΙΜΟΠΟΥΛΟΣ"
45' : Λήξη πρώτου ημιχρόνου
46' : Έναρξη δευτέρου ημιχρόνου
47'-90' : Η Τσέλσι χάνει μια ευκαιρία σε κάθε λεπτό. Ό,τι πάει μέσα πάει κατευθείαν πάνω στον Αντώνη, ενώ ό,τι πάει προς τις γωνίες αφήνει άγαλμα τον Αντώνη αλλά φεύγει άουτ.
90+4' : Λήξη αγώνα. Οι Έλληνες θυμίζουν μεθυσμένη πολιτεία και γιορτάζουν τραγουδώντας Μακρόπουλο, ενώ ο Ντρογκμπά τα έχει με όλους και με όλα και δέρνει τον Όμπι Μίκελ, ο οποίος ντρέπεται να του φέρει αντίρρηση. Ο Ότο δεν έχει πολυκαταλάβει τι συμβαίνει, αλλά καλεί τον Γκους για ποτό στο ξενοδοχείο του. Ο Γκους για πολλούς λόγους αρνείται, κι έτσι ο Ότο αρχίζει να προσκαλεί όποιον βρει μπροστά του. Τελικά βρίσκει παρέα στο τεράστιο πρόσωπο του Άλεξ, που για αυτόν ακριβώς το λόγο δε τον κάνει κανείς παρέα. Την επόμενη ο Γκους παραιτείται, ο Ζαγοράκης επιστρέφει στα γήπεδα με τη φανέλα του Παναθηναικού και το κεφάλι του Άλεξ δεν έχει αλλάξει καθόλου.

Ένα στα γρήγορα, όσο είναι πρωτομαγιά

Με την αλλαγή του μήνα, τας συνθήκας (όμοια : τας γραφάς) με ώθησαν να ασχοληθώ με το παρακάτω κοινωνικό φαινόμενο.

Το οποίο, όπως και τα περισσότερα, με προσπέρασαν και εγώ τους ψιλοκουνούσα το μαντήλι.

Οι δικαιολογίες μου αναρίθμητες :

1) Έβλεπα τηλεόραση
2) Κοιμόμουν (το συχνότερο)
3) Έτρωγα
4) Προβλήματα αισθηματικοκοινωνικορομαντικοσεξουαλικής φύσεως
5) Δεν είχα γεννηθεί

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ισχύει το 5).
Και ίσως και το 2).

Πάμε πίσω στο 1977 , και στη Μεγάλη Βρετανία.

Το τραγούδι είναι το God Save the Queen από τους Sex Pistols, από το μοναδικό δίσκο τους Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols.
(μετ. : o Θεός να σώζει τη βασίλισσα από τα Πιστόλια του Σεξ, από το μοναδικό δίσκο τους Ξεκολλάτε από τις Μαλακίες, ιδού τα πιστόλια του σεξ).

Γράφει για το δίσκο και τα τραγούδια του κάποιος συντάκτης του allmusic.com :

'The fact is, "God Save the Queen" simply isn't a vehicle for showboating, nor can it hit home as effectively without a performance hinting that the band itself could fall apart at any moment, just as easily as the society it's threatening to destroy. It isn't likely that the future of rock will have many cataclysmic, genre-transforming moments like "God Save the Queen" in store — the outside circumstances have to be just right, and a band like the Sex Pistols has to be in exactly the right place at the right time, saying exactly the wrong thing.'

Πάμε παρακάτω :



God save the queen her fascist regime
It made you a moron a potential h bomb !
God save the queen she aint no human being
There is no future in englands dreaming
Dont be told what you want dont be told what you need
Theres no future no future no future for you

God save the queen we mean it man (God save window leen)
We love our queen God saves (God save... human beings)
God save the queen cos tourists are money
And our figurehead is not what she seems
Oh God save history God save your mad parade
Oh lord God have mercy all crimes are paid

When theres no future how can there be sin
Were the flowers in the dustbin
Were the poison in your human machine
Were the future your future

God save the queen we mean it man
There is no future in englands dreaming
No future for you no future for me
No future no future for you


Επίσης, ένα μέλος της μπάντας λεγόταν Sid Vicious.


Kαλό μας μήνα